[...] Οι δυο ενότητες ποιημάτων που παρουσιάζουμε εδώ, πρωτοεμφανίστηκαν μαζί στην έκδοση του 1860, την οποία ο μανιώδης τυπογράφος Ουίτμαν επιμελήθηκε προσωπικά, όπως και όλες τις εκδόσεις που είδαν το φως κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τον 19ο αιώνα, τα ερωτικά "Παιδιά του Αδάμ" καταδικάστηκαν από την πουριτανική αμερικανική κοινωνία, ενώ οι συνθέσεις του "Κάλαμου" (που οφείλουν τον τίτλο τους στο ομώνυμο υδρόβιο φυτό με τον φαλλικό βλαστό), θεωρήθηκαν από τους περισσότερους ως αθώοι ύμνοι στη αντρική συντροφικότητα. Τον 20ο αιώνα, οι ρόλοι αντιστράφηκαν: τα "τολμηρά", φεμινιστικά "Παιδιά του Αδάμ" άρχισαν να γίνονται δεκτά με ανοιχτές αγκάλες, ενώ ο "Κάλαμος" κατηγορήθηκε ότι προάγει μια "αφύσικη" σεξουαλική ροπή. Μερικές δεκαετίες αργότερα, οι αγώνες για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, ανέδειξαν τον "Κάλαμο" σε μανιφέστο του γκέι κινήματος. Σημεία των καιρών. Κι όμως, ο καιρός της απόλυτης ελευθερίας, ισότητας κι αδελφοσύνης, ο καιρός της αγάπης της μιας πολιτείας για την άλλη και της μιας γης γι' άλλη γη που προφητεύει με πάθος ο Ουώλτ Ουίτμαν, δεν φαίνεται να έχει έρθει ακόμα. [...]

(από την εισαγωγή της Τόνιας Κοβαλένκο)