Ο Κουβανός συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και δημοσιογράφος Γκιγιέρμο Kαμπρέρα Ινφάντε (1929-2005) είχε γονείς ιδρυτικά μέλη του κομμουνιστικού κόμματος της Κούβας. Το 1941 η οικογένειά του μετακόμισε από τη μικρή πόλη Χιτάρα, όπου είχε γεννηθεί, στην Αβάνα. Το 1947, παράλληλα με τις σπουδές του στη δημοσιογραφία, αρχίζει να γράφει. Το πάθος της ζωής του, όμως, είναι ο κινηματογράφος. Τη δεκαετία του 1950 αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στο κινηματογραφικό περιοδικό "Carteles" και υπογράφει κριτικές με το ψευδώνυμο G. Cain. Παράλληλα αρχίζει να γράφει τις πρώτες του ιστορίες. Μάλιστα συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς του Μπατίστα επειδή κάποιο διήγημά του περιείχε "english profanities" (κατά τη διατύπωση του ίδιου του Καμπρέρα). Την ίδια περίοδο ιδρύει την Ταινιοθήκη της Κούβας (αλλά η δικτατορία θα την κλείσει το 1956). Επί Κάστρο διορίζεται διευθυντής του Εθνικού Πολιτιστικού Συμβουλίου (1961), στο οποίο υπάγεται και το Ινστιτούτο Κινηματογράφου, ενώ από το 1959 διευθύνει το πολιτιστικό ένθετο "Lunes" στην εφημερίδα "Revolucion". Όμως το 1961 ο Κάστρο καταργεί το σημαντικό αυτό ένθετο και, την ίδια χρονιά, απαγορεύει ως αντεπαναστατική μια ταινία μικρού μήκους που γύρισε ο αδελφός τού Ινφάντε, ο Σαμπά. Το 1960, ο Ινφάντε εκδίδει το πρώτο του μεγάλο βιβλίο με τίτλο "Asi en la paz como en la guerra" ("Στην ειρήνη, όπως στον πόλεμο"). Μεταξύ των ετών 1962-1965 υπηρετεί ως μορφωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Κούβας στο Βέλγιο. Είναι η εποχή που περνάει στη δυσμένεια του καθεστώτος, οπότε, μετά από ένα τελευταίο ταξίδι στην Κούβα για την κηδεία της μητέρας του, αυτοεξορίζεται. Πρώτα στη Μαδρίτη και στη συνέχεια στο Λονδίνο (1966). Δεν θα επιστρέψει ποτέ. Ο Ινφάντε θα καταστεί μία από τις πιο αναγνωρίσιμες αντικαθεστωτικές φυσιογνωμίες της Κούβας. Εκδίδει τις "Τρεις ταλαίπωρες τίγρεις", το αριστούργημά του, που τον καθιερώνει στο εξωτερικό (βραβείο Biblioteca Breve, 1964, και καλύτερου ξένου βιβλίου στη Γαλλία, 1970). Μετά και την αγγλική έκδοση του βιβλίου, σημαίνοντες συγγραφείς, όπως λόγου χάρη η Σούζαν Σόνταγκ, τον συγκρίνουν με τον Ναμπόκοφ, τον Μπέκετ, τον Μπόρχες. Το 1970 μεταβαίνει στο Χόλιγουντ, με αφορμή την ταινία "Vanishing Point", πάνω σε δικό του σενάριο. Συνεργάζεται με τον Τζόζεφ Λόουζι, για τον οποίο γράφει το σενάριο της ταινίας "Κάτω από το ηφαίστειο", και με άλλους κινηματογραφιστές. Το 1979 παίρνει την αγγλική υπηκοότητα. Το 1989 γράφει για την Paramount Pictures το σενάριο της ταινίας "The Lost City". Εκτός από τα άλλα βραβεία του ισπανόφωνου και μη κόσμου (όπως το Guggenhaim Fellowship Award του 1970), το 1997 του απονέμεται το βραβείο Θερβάντες, που θεωρείται ισοδύναμο με το Νόμπελ στο χώρο της ισπανόφωνης λογοτεχνίας. Πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου του 2005 στο Λονδίνο, σε ηλικία 75 ετών.

Ο Γιώργος Ρούβαλης γεννήθηκε το 1949 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Σπούδασε Ιστορία, Κοινωνιολογία, Λατινοαμερικάνικες Σπουδές, Διεθνείς Σχέσεις και Νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι, απ' όπου πήρε διδακτορικό. Διετέλεσε υπάλληλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Έζησε και δίδαξε σε Πανεπιστήμια στο Μεξικό και τη Βενεζουέλα. Έχει μεταφράσει Λατινοαμερικάνους ποιητές και συγγραφείς. Ασχολείται με ιστορικές έρευνες για την ιδιαίτερή του πατρίδα. Διδάσκει Ιστορία και Λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής στην Εταιρεία Φίλων του Λαού από το 2002 και Μετάφραση από τα Ισπανικά στο μεταπτυχιακό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές "Επιστροφή στ’ Ανάπλι", 2002, "Τα ταξίδια του Οδυσσέα", 2003, εκδ. Γαβριηλίδης, και "Ξεχασμένα Πορτραίτα", 2010, εκδ. Ηριδανός καθώς και "Αrchipielago de sirenas", 2010 στα Ισπανικά, το βιβλίο διηγημάτων "Στ’ Ανάπλι...", 2005, εκδ. Γαβριηλίδης, τα βιβλία τοπικής ιστορίας για το Ναύπλιο, "Ναύπλιον, Σπηλιάδου 1", αφήγημα 2008 , "Οι πέτρες και οι άνθρωποι. Μικροϊστορία του Ναυπλίου", 2009, εκδ. Ναύδετο και "Ψαρομαχαλάς, η ψυχή του Ναυπλίου" εκδ. Χαραμάδα 2012, τη συλλογή διηγημάτων "Αναζητώντας την Σαλώμη", 2010, εκδ. Στοχαστής και το μυθιστόρημα "Ταξίδι στη χώρα της Κίρκης", εκδ. Στοχαστής 2012.

Ο Άρης Μαραγκόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε ιστορία, αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Paris I (Σορβόννη), στο Παρίσι. Εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων, κειμενογράφος, κριτικός βιβλίου, μεταφραστής και εκδότης. Έχει εκδώσει περισσότερα από δέκα βιβλία πεζογραφίας και κριτικής και ισάριθμες μεταφράσεις (από τα γαλλικά και τα αγγλικά). Γράφει κριτική βιβλίου και ιδεών στoν Tύπο και στα σχετικά με τη λογοτεχνία περιοδικά. Είναι ιδρυτικό στέλεχος των εκδόσεων "Τόπος", όπου διευθύνει το τμήμα λογοτεχνίας. Εργογραφία: Α. Πεζογραφία "Όλντσμομπιλ", Ελεύθερος Τύπος, 1982. "Ψυχομπουρδέλο", Ελεύθερος Τύπος, 1983. "Δεν είναι όλα σινεμά μωρό μου", Ελ. Τύπος, 1985. "Oι ωραίες ημέρες του Bενιαμίν Σανιδόπουλου", Κέδρος, 1998. "Τα δεδομένα της ζωής μας", Ελληνικά Γράμματα, 2002. "Αγάπη, κήποι, αχαριστία", Κέδρος, 2002. "Γλυκειά επιστροφή", Ελληνικά Γράμματα, 2003. "True Love", Tόπος 2008 "Η μανία με την Άνοιξη", Ελληνικά Γράμματα 2006· Τόπος 2009 Β. Δοκίμιο "Ulysses, Oδηγός Aνάγνωσης", Δελφίνι 1996· Κέδρος, 2001· Τόπος 2010 "Διαφθορείς, Εραστές, Παραβάτες", Ελληνικά Γράμματα, 2005 Γ. Λευκώματα (επιμέλεια) "Aγαπημένο Bρωμοδουβλίνο", Κέδρος, 1997. "Ρωσία, 100 χρόνια", Ριζάρειον Ίδρυμα/ Ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου, 2002 "Η άλλη Ελλάδα", Τόπος 2007 Δ. Mεταφράσεις Aντονέν Aρτώ, "O Hλιογάβαλος" Aντρέ Mπρετόν, "Tι είναι ο Σουρεαλισμός" Bίλλυ Bερκάουφ, "Dada, μονογραφία ενός κινήματος" Zαν Mποντριγιάρ, "Pέκβιεμ για τα mass media" Tζέιμς Tζόις, "Tζιάκομο Tζόις" Pενέ Bαρέν, "Aνθολογία ερωτισμού" Tζόναθαν Σουίφτ, "Tα ταξίδια του Γκάλιβερ" Nτάνιελ Nτιφόου, "Pοβινσόνας Kρούσος" Mαργκερίτ Nτυράς, "Mοντεράτο Kαντάμπιλε" Oνορέ ντε Mπαλζάκ, "Σαρραζίνος" Xένρι Tζέιμς, "Oυάσιγκτον Σκουέρ"