Συλλογή από τέσσερα διηγήματα-νουβέλες υπό τον τίτλο της πρώτης, «Ένας περιπτεράς και ταχυδρόμος». «Ο Σιμοτάς, ο Λαμαρτίνος κι εγώ», «Μαμμόθρεφτα», «Η λαδιά» τα άλλα τρία. Σκηνικό η προδικτατορική Θεσσαλονίκη. Πρωταγωνιστές φοιτητές, κυρίως, της περιόδου εκείνης. Δεκαπέντε τουλάχιστον αξιοπρόσεκτοι αλλά αντιφατικοί χαρακτήρες -όχι ήρωες, ούτε «ήρωες»- σ' ένα γαϊτανάκι που το συνθέτουν αναζητήσεις και προβληματισμοί, ερωτικά σκιρτήματα και τραυματικές εμπειρίες από τις επαφές με τα πολιτικά δρώμενα, σαφή προανακρούσματα του «ξεχαρβαλώματος» της ελληνικής κοινωνίας που μέλλει να ακολουθήσει και χαλαρές αντιστάσεις που δε διαλέγουν συνήθως τη σύγκρουση αλλά την «αξιοπρέπεια» της φυγής, του ακίνδυνου και ανώδυνου, με άλλα λόγια, συμβιβασμού. Κυρίαρχα στοιχεία οι ανατροπές της πλοκής, ο σαρκασμός και κυρίως ο αυτοσαρκασμός, η διάχυτη και υπαινικτική ειρωνεία, η διαρκής αμφισβήτηση. Γλώσσα διανθισμένη, ποιητική αδεία, με σύγχρονες εκφράσεις-κλισέ της νεολαίας, και όχι μόνο της νεολαίας. Η γραφή άμεση, άλλοτε όμως αφαιρετική, οι διάλογοι που χαρακτηρίζονται από θεατρική ακρίβεια και ρυθμό, κυρίως όμως το προσωπικό ύφος του συγγραφέα μπορεί να καταγραφούν ως τα βασικά προσόντα και θέλγητρα της ανά χείρας συλλογής διηγημάτων.