*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες
Τιμή Λεμόνι: 7,96 €
Το χαμένο ποίημα
Κείμενα για την ποίηση
Συγγραφή: · Ηλίας Κεφάλας
Kefálas, IlíasΥπεύθυνος Σειράς: · Ηλίας Κεφάλας
Έκδοση: Ιούνιος 2009 από "Λογείον"
Σελ.:304 (24χ16), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-98717-2-0
Θέμα: "Νεοελληνική ποίηση - Ερμηνεία και κριτική" "Ποίηση - Λόγοι, δοκίμια, διαλέξεις"
Τι εστί, στ' αλήθεια ποιητής;
Ο ποιητής είναι ο λιγότερο ποιητικός άνθρωπος, είχε πει ο διαλεχτός άγγλος ποιητής Τζων Κήτς. Η φράση αυτή θέλει να πει, κατά τη γνώμη μου, πως ο ποιητής είναι ποιητής μόνο όταν βρίσκεται μέσα στο ποίημα του, δηλαδή, όταν το γράφει. Όταν οι λέξεις τον εγκαταλείψουν κι εγκατασταθούν οριστικά μέσα στο ποίημα, τότε ο ποιητής απομένει ένας κοινός άνθρωπος. Και, όπως χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποί του, υπόκειται κι αυτός στην ίδια καθημερινή φθορά, στην ίδια πνευματική κόπωση, στην ίδια, οπωσδήποτε, εγκοσμίωση των μεταφυσικών του φόβων.
Εξωτερικά ίσως να δείχνει ως ο πλέον ασήμαντος όλων.
Τι γίνεται, όμως, εσωτερικά;
Γιατί και πότε ο ποιητής μπαίνει μέσα στο ποίημα, για να γίνει ποιητής; Πριν, όμως, απαντήσουμε στην ερώτηση αυτή, μπορούμε να στηριχτούμε πάνω της και να δώσουμε τον ορισμό του ποιητή, έναν από τους πάμπολλους ορισμούς που είναι δυνατόν να προταθούν.
Ποιητής, λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που, μη έχοντας άλλη καλύτερη δυνατότητα ενεργείας, συμπεριφέρεται με λόγο ποιητικό ή δια του ποιητικού λόγου ή ως λόγος ποιητικός. Ποιητής, δηλαδή, (αναποδογυρίζουμε τώρα την πρόταση και την υπεραπλουστεύουμε) είναι αυτός που- μαγνητισμένος ανεξήγητα- επωμίζεται το άχθος του ποιήματος, μη έχοντας κάτι πιο πρόσφορο να κάνει.
Η ώθηση του ποιητή για να εισέλθει μέσα στη διαδικασία του ποιήματος, προκαλείται από μια εν δυνάμει αόριστη ανησυχία που κουβαλάει μαζί του. Η ανησυχία αυτή εγείρεται είτε από τη θετική ανταπόκριση προς τα καλώς έχοντα των πραγμάτων του εξωτερικού κόσμου (θαυμασμός, ενθουσιασμός, ευαρέσκεια, δόξα), είτε από την αρνητική ανταπόκριση προς τα κακώς έχοντα (δυσαρέσκεια, θλίψη, θρήνος, αγανάκτηση). Αυτή η θετική ή αρνητική ανταπόκριση οδηγεί τον ποιητή στην επιθυμία για επέμβαση μέσω της έκφρασης.
Πιο ρηξικέλευθη άποψη θα ήταν η εξής: Δεν υπάρχει θέμα ανταπόκρισης. Ο ποιητής είναι ποιητής έτσι κι αλλιώς, χωρίς εξήγηση. Ωστόσο ο ποιητής και η ποίηση επιχειρούν μια επέμβαση.
Πρόκειται για μια επέμβαση που αφορά στην αποκατάσταση των αληθινών συνθηκών της πραγματικότητας.
Μια επέμβαση που αποσκοπεί στην εδραίωση της αλήθειας, όπως την οραματίζεται ο ποιητής και όπως την ενστερνίζεται ως μόνη αρμόζουσα ποιότητα του ζειν και του γίγνεσθαι.
(2020) Στο φτερό, Αρμός
(2018) Σκοτεινά σονέτα και άλλα βροχερά ποιήματα, Γαβριηλίδης
(2015) Τα Λιλιπούτεια, Γαβριηλίδης
(2013) 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, Κύκλος Ποιητών
(2013) Η Κυριακή των ποιητών, Ευθύνη
(2011) Λάμψη και γνόφος, Ευθύνη
(2011) Ο αγαπημένος του όντος, Λογείον
(2010) Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή και τραγουδούσε, Ροές
(2009) Το σχήμα της Όλγας Βότση, Ευθύνη
(2009) Διαλεχτής Ζευγώλη - Γλέζου, Πέτρου Γλέζου μνήμη, Ευθύνη
(2008) Αναγνώριση του Παναγιώτη Φωτέα, Ευθύνη
(2007) Χώμα, χώματα, Γαβριηλίδης
(2007) Αποτύπωση της Ιουλίας Ιατρίδη, Ευθύνη
(2007) Η ποίηση του Γιώργου Γεωργούση, Γαβριηλίδης
(2005) Σιωπητήριο χιονιού, Γαβριηλίδης
(2004) Το λαίμαργο γουρουνάκι, Μίλητος
(2004) Ανθισμένες καρδούλες, Μίλητος
(2004) Ιστορίες που δεν πρέπει να ξεχαστούν, Μίλητος
(2003) Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Ευθύνη
(2003) Για τον Βαλτινό, Αιγαίον
(2003) Τα μνήστρα της αβύσσου, Γαβριηλίδης
(2003) Η μαγική τρομπέτα, Μίλητος
(2002) Νίκος Παππάς, Γαβριηλίδης
(2001) Χιόνι στα όνειρα, Αρμός
(2000) Παράθυρα ονείρου, Αρμός
(1999) Φάσματα της ερημιάς, Αρμός
(1999) Πρόσωπο και είδωλο του Γ. Θέμελη, Ευθύνη
(1997) Η πορεία της ποιήτριας Ζωής Καρέλλη, Ευθύνη
(1997) Λόγος για την αβεβαιότητα, Αρμός
(1996) Σπουδή στον ποιητή Γ. Θ. Βαφόπουλο, Ευθύνη
(1994) Φώτα και φωτισμοί του Νικηφόρου Βρεττάκου, Ευθύνη
(1992) Το έρημο λυκόφως, Ευθύνη
(1989) Ανθολογία σύγχρονης ελληνικής ποίησης, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη