Ο Κωνσταντίνος Ράμφος αγωνιστής και συγγραφέας, γεννήθηκε στη Χίο το 1776 και πέθανε το 1871. Μετά τη μόρφωση των πρώτων γραμμάτων επιδόθηκε στο εμπόριο και κατόπιν, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, έγινε απόστολος στο Αιγαίο Πέλαγος, και μόλις εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση κατέβηκε στον αγώνα, ως Υπολοχαγός στο τακτικό στρατιωτικό σώμα του Γάλλου συνταγματάρχη Βαλέστρα, το οποίο πολέμησε κατά του Ναυπλίου (4 Δεκεμβρίου 1821) και Ακροκορίνθου (14 Ιανουαρίου 1822). Μετά τον φόνο του Βαλέστρα διορίσθηκε υπασπιστής του διαδόχου του, του Ιταλού Ταρέλλα και μετά του Γκουβερνάττι και ως Χιώτης έλαβε μέρος στην εκστρατεία του Φαβιέρου κατά της Χίου το 1827. Επί Καποδίστρια διορίσθηκε δικαστής και διοικητής των φρουρίων Μεσσηνίας (1828-1830) και το 1831 διοικητής Πόρου. Επί Όθωνος χρημάτισε πρόξενος σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και Σάμο και κατόπιν δικηγόρος και συντάκτης της εφημερίδας "Συντακτική" στην Αθήνα. Επιδόθηκε τέλος σε ιστορικές μελέτες, εξέδωσε τον "Κατσαντώνη" το 1860, την "Δέσπω της Ηπείρου" το 1864, τις "Τελευταίες ημέρες του Αλή Πασά" το 1862, τον "Χαλέτ-εφέντη" (1867-1871, τομ. 4). Μετά τον θάνατό του εκδόθηκαν η "Κόμισσα Ποτόσκι" και ο "Απροσδόκητος γάμος" (1878).

H ιστορικός Αικατερίνη Κουμαριανού γεννήθηκε το 1919, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, από τη μεριά του πατέρα της, και από τη Χίο, από τη μεριά της μητέρας της. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθησε στο Παρίσι μεταπτυχιακές σπουδές στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS, 1969-1974). Oνομάστηκε καθηγήτρια Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Universite Paris - Sorbonne, Paris IV) και διευθύντρια του Institut Neoellenique (1978-1983) του ιδίου Πανεπιστημίου. Επισκέπτρια καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών (1999-2008). Oι εργασίες της είχαν ως αντικείμενο την ιστορία της νεοελληνικής γραμματείας και παιδείας σε σχέση με την ευρωπαϊκή ιστορία των ιδεών. Oι ερευνητικές εργασίες και δημοσιεύσεις της πραγματοποιήθηκαν σε τομείς όπως η ελληνική εκδοτική παραγωγή, η ιστορία του ελληνικού Τύπου, ο περιηγητισμός, το κίνημα του νεοελληνικού διαφωτισμού και καθορίζονται χρονικά από τον 17ο έως και τον 19ο αιώνα. Υπήρξε μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών. Διετέλεσε επί μακρόν πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χαρτογραφίας. Μεταξύ των έργων της περιλαμβάνονται "Η νεωτερική γεωγραφία των Δημητριέων" (εκδ. Ζήτη), "Ιστορία του ελληνικού Τύπου" (εκδ. Ερμής), "Καϊρικά μελετήματα" (Καΐριος Βιβλιοθήκη), "Αθήνα, η πόλη-οι άνθρωποι" (εκδ. Ποταμός), και πολλά άρθρα, ανακοινώσεις και συμμετοχές σε συλλογικά έργα. Έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών", στην Αθήνα, στις 14 Μαΐου 2012.

Ο Απόστολος Σαχίνης (1919-1997) γεννήθηκε στην Αθήνα. Υπήρξε πανεπιστημιακός, κριτικός λογοτεχνίας και ακαδημαϊκός. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και πολιτικές-οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκανε τις πρώτες δημοσιεύσεις του γύρω από τη λογοτεχνία στο περιοδικό "Τα Νέα Γράμματα" (1944) ενώ στη συνέχεια, με κεντρικό άξονα των ενδιαφερόντων του τη νεοελληνική πεζογραφία και τη θεωρία της κριτικής, συνέταξε πλήθος σχετικών άρθρων και μελετημάτων σε περιοδικά, επετηρίδες, εφημερίδες ("Νέα Εστία", "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση", "Εποχές", "Νέα Πορεία" κ.ά.). Η συμβολή του στην κριτικογραφία των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα εκτιμήθηκε, καθώς, μεταξύ των άλλων διακρίσεων που έλαβε, τιμήθηκε τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1958, 1966, 1982). (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων ΕΚΕΒΙ)