Άγγλος ιστορικός και φιλέλληνας, σκοτσέζικης καταγωγής. Σπούδασε νομικά στη Γλασκώβη και συνέχισε τις σπουδές του στο Gottingen, το 1821, όπου ανέπτυξε ζωηρό ενδιαφέρον για την Ελληνική Επανάσταση. Δύο χρόνια αργότερα, το 1823, έφτασε στην Κεφαλλονιά ως φιλοξενούμενος του Λόρδου Βύρωνα, και στη συνέχεια στον Πύργο Ηλείας, όπου παρέμεινε για δεκατέσσερις μήνες μελετώντας τη γλώσσα και την ιστορία του τόπου. Τον χειμώνα του 1824-25 αρρώστησε σοβαρά και κατέφυγε στην Ιταλία, και στη συνέχεια στη Σκοτία, επέστρεψε όμως στην Ελλάδα και έλαβε μέρος στην ανεπιτυχή εκστρατεία του Λόρδου Cochrane για τη λύση της πολιορκίας της Αθήνας, το 1827. Μετά τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους αγόρασε μια έκταση στην Αττική, το 1829, και προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να εφαρμόσει νέες γεωργικές τεχνικές. Απογοητευμένος, αφοσιώθηκε στο συγγραφικό του έργο που θα τον έκανε διάσημο. Έγραψε και τύπωσε τα βιβλία: "The Hellenic Kingdom and the Greek Nation" (Αθήνα, 1836), "Essai sur les principes de banque appliques a l'etat actuel de la Grece" (Αθήνα, 1836), "Remarks on the Topography of Oropia and Diacria, with a Map" (Αθήνα, 1838), καθώς και τα ιστορικά έργα, "Greece under the Romans; a Historical View of the Condition of the Greek Nation from the Time of its Conquest by the Romans until the Extinction of the Roman Empire in the East" (δύο τόμοι, 1844), "History of the Byzantine and Greek Empires from 716-1453" (1854), "History of Greece under the Ottoman and Venetian Domination" (1856), και "History of the Greek Revolution" ("Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", 1861, που μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Αλ. Παπαδιαμάντη, χωρίς να εκδοθεί η μετάφραση). Μεταξύ 1864 και 1870 διετέλεσε ανταποκριτής των "Times" του Λονδίνου, ασκώντας πολιτική επιρροή στη χώρας μας μέσα από την αναδημοσίευση των άρθρων του στις αθηναϊκές εφημερίδες. Πέθανε στην Αθήνα στις 26 Ιανουαρίου 1875.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ. Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε, ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του. Έμαθε αγγλικά και γαλλικά μόνος του. Για να ζήσει έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε το μοναχό Νήφωνα στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο δεν έλειπε ποτέ από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσιεύει το μυθιστόρημα η "Μετανάστις" στην εφημερίδα "Νεόλογος". Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του "Οι έμποροι των Εθνών" στην εφημερίδα "Μη χάνεσαι". Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην "Ακρόπολη" το μυθιστόρημά του "Γυφτοπούλα", όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός συνεργάτης. Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ' όπου δημοσιεύει τη "Φόνισσα". Το έργο του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες που αναφέρονται στις φτωχές τάξεις της Αθήνας και της Σκιάθου και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον "Παρνασσό" η 25ετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.

Ο Άγγελος Μαντάς γεννήθηκε στους Βούνους της Κεντρικής Εύβοιας και σπούδασε φιλολογία. Είναι διδάκτωρ φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρετεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων. Η διδακτρορική του διατριβή έχει τον τίτλο: "Ο τροπικός Παπαδιαμάντης. Συμβολή στη μελέτη της μεταφοράς των παπαδιαμαντικών διηγημάτων".