Ο θησαυρός της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, όπως καταγράφηκε από τους Αλεξανδρινούς λόγιους, περιλαμβάνεται και εξιστορήσεις πολεμικών επεισοδίων στα οποία μετείχαν μαχητές από όλες τις γωνιές του ελλαδικού χώρου. Τα κυριότερα από τα επικά αυτά επεισόδια είναι η Αργοναυτική εκστρατεία, ο πόλεμος των Επτά επί Θήβας, ο πόλεμος των Επιγόνων, τέλος δε ο Τρωικός πόλεμος, ο θρύλος του οποίου συγκινεί μέχρι και σήμερα τους αναγνώστες της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.

Ηγέτες και των τεσσάρων αυτών πολεμικών επιχειρήσεων ήταν γόνοι των μεγάλων Δυναστικών Οίκων της Προϊστορικής Ελλάδας –των Μυκηνών, της Σπάρτης, των Θηβών, του Άργους και των Αθηνών-, όλοι δε αυτοί, κατά το πρότυπο όλων των φεουδαρχικών κοινωνιών, ήταν μεταξύ τους συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας.

Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η ανάλυση των διαχρονικών συνδέσμων μεταξύ των πρωταγωνιστών των επικών αυτών επεισοδίων, εν όψει δε των τελευταίων αρχαιολογικών ευρημάτων στην Θήβα και στην Τρωάδα και των Χεττιτικών επιγραφών που αναφέρονται στις σχέσεις των Χετταίων με τους Αχαιούς, η απάντηση στο αιωρούμενο πάντοτε ερώτημα, αν οι μυθικές παραδόσεις που διαδίδονταν από τους περιπλανώμενους ανά την Ελλάδα αοιδούς, πέντε και πλέον αιώνες πριν από την σύνταξη των Ομηρικών επών, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι αντανακλούν ιστορική μνήμη. Ο Αγαμέμνων, ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας και οι άλλοι ήρωες της Ιλιάδας άλωσαν πράγματι την Τροία του Πριάμου;