Πώς μπορεί να χαμογελάσει κανείς όταν δεν έχει χείλη;
Γιατί ένας τραυματισμός μας καταδικάζει σε στερεοτυπικές κινήσεις;
Τι σημαίνει χάνω τα λογικά μου;
Πώς φτάνει κανείς στο σημείο να μη σκέφτεται τι λέει και να μη λέει αυτό που σκέφτεται;
Γιατί μπορεί κανείς να νιώσει κυνηγημένος από φωνές που τον απειλούν;
Πώς κατορθώνουμε ν' απομονώνουμε τον εγκέφαλο από τα συναισθήματα;
Γιατί μπορούμε να δούμε χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι βλέπουμε;
Πώς σχεδιάζουμε τις πράξεις μας;
Και πώς ελέγχουμε τις κινήσεις μας;

Ο Μαρκ Ζανρό στις εννέα ιστορίες του βιβλίου ρίχνει μια κλινική ματιά σε ανθρώπους, με τους οποίους διασταυρώθηκε τυχαία σε ταξίδια ή εκδηλώσεις. Ο συγγραφέας και ομότιμος καθηγητής φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο CIaude Bemard-Lyon-I υποστηρίζει ότι η ματιά του γιατρού είναι αδιάκριτη, ακόμα και ανελέητη, αφού παραβιάζει τον ιδιωτικό χώρο του σώματος, διερευνά τα όργανα, ανασυνθέτει το ιστορικό, αξιολογεί την πρόγνωση. Το βασικότερο είναι ότι ενεργοποιεί μέσα του τη διαδικασία της διάγνωσης και εν συνεχεία οι σκέψεις του γιατρού επεκτείνονται και υπερβαίνουν το πλαίσιο της κλινικής περίπτωσης που μελετά κάθε φορά, στον τρόπο ζωής του αρρώστου, στις συνήθειές του, στις πνευματικές του ικανότητες, στη συμπεριφορά του, στους κοινωνικούς δεσμούς του.
Συνολικά, πρόκειται για ένα συγκινητικό στοχασμό πάνω στο εύθραυστο του ανθρώπου και στις αλλαγές που επιφέρει η αρρώστια στην ψυχοσύνθεσή του.