Όταν οι φαρισαίοι απομακρύνθηκαν από τον Κύριο, Εκείνος εξήγησε στους μαθητές Του ότι σημείο που θα προδιαγράφει το τέλος του κόσμου και τη δεύτερη έλευση του Χριστού θα είναι μια σπουδαία και ασυνήθιστη υλική ευημερία και πρόοδος. Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν το Θεό, θα ξεχάσουν τον ουρανό, θα ξεχάσουν την αιωνιότητα, θα στρέψουν όλη τους την προσοχή στη γη, σα να επρόκειτο να ζήσουν αιώνια. Αυτή θα είναι η πλάνη τους. Όλη τους η προσπάθεια θα επικεντρωθεί στο πώς θ' αποκτήσουν την υψίστη δυνατή και ει δυνατόν αδιατάραχτη ευημερία. Μπορεί να σκεφτεί κανείς κάτι πιο παράλογο απ' αυτό;

Ούτ' αυτός ο θάνατος που μας κυριεύει όλους δεν μπορεί να μας πείσει πως είμαστε φτιαγμένοι για την αιωνιότητα, πως στη γη είμαστε απλοί οδοιπόροι και μάλιστα για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Γι' αυτόν το λόγο ακριβώς κύρια και πρώτιστη μέριμνά μας πρέπει να είναι η αιωνιότητα. Η φροντίδα μας για τα εγκόσμια πρέπει να περιοριστεί στα πιο αναγκαία. Αν κι η τάση της εγκοσμιότητας είναι αυτονόητα παράτολμη κι αλόγιστη, όμως θα επικρατήσει στη γη, η εκπλήρωση της θείας προφητείας είναι αναπόφευκτη. [...]