Η Ειρήνη Ευσταθίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης και στο Πανεπιστήμιο Tufts, απ' όπου και πήρε το πρώτο πτυχίο της (BFA) το 2003. Το 2004 κέρδισε την υποτροφία Albert Henry Whiten Travelling Scholars Grant, της Σχολής του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Συνεχίζει τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Πιο πρόσφατες μεταξύ αυτών είναι η Μπιενάλε του Πόρτλαντ (Portland Museum οf Art, Πόρτλαντ, Μέιν) και η έκθεση Επιλεκτική Γνώση, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το ITYS Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης και Σκέψης της Αθήνας. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Η Ειρήνη Ευσταθίου ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Βαγγέλης Βλάχος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Οι ατομικές του εκθέσεις περιλαμβάνουν: Between Facts and Politics, Prometeogallery di Ida Pisani, Μιλάνο (2008); What history do they represent? (μαζί με τον Zbynek Baladran), Blow de la Barra gallery, Λονδίνο (2008): "1992", The Breeder, Αθήνα (2007): Structures of Influence, The Borgovico 33, Κόμο, Ιταλία (2007): display galerie, Πράγα (2004) και Els Hanappe Underground gallery, Αθήνα (μαζί με την Hito Steyerl) (2004). Η συμμετοχή του σε ομαδικές εκθέσεις περιλαμβάνει: Monument tο Transformation, City Gallery Prague, Πράγα (2009): ISLAΝDS+GΗTTΟS, NGBK & Kunstraum ΚTeuzberg/Bethanien, Βερολίνο (2009): Selective Κnowledge, ITYS (Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης και Σκέψης), Αθήνα (2008): In Present Tense, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (2007): Monument toο transformation- fragment #4, IΝΟΕΧ Foundation, Στοκχόλμη, Σουηδία (2007); Der Prozess, 3rd. Prague Biennale, Τσεχία (2007): "Α Number of Worlds Resembling Our Own", SMART Project Space, Άμστερνταμ (2007); Closely Obserνed Plans, tranzit, Μπρατισλάβα (2006): 27th Sao Paulo Biennale (2006): Behind Closed Doors, Dundee Centre for Contemporary Arts, Νταντί (2005): Cordially Invited, ΒΑΚ, Ουτρέχτη (2004); Manifesta 5, Σαν Σεμπαστιάν, Iσπανία (2004): και 3rd berlin biennial (2004).

Ο Γιώργος Χατζημιχάλης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Ανδρέα Γεωργιάδη τον Κρή. Με το θάνατο του πατέρα του Λεωνίδα Χατζημιχάλη, επηρεάζεται πολύ από τη μαύρη περίοδο του Goya, τον Soutine, τον Bacon και τον Munch. Το 1970 γνωρίζεται με τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη και τη Ναταλία Μελά, γνωριμία καθοριστική, που θα του ανοίξει καινούργιους ορίζοντες, μαθαίνει τους Picasso, Matisse. Το 1971 αρχίζει να φοιτά στο Λονδίνο στο Hammersmith School of Art και μετά στο City and Guilds, αλλά κυρίως στο Saint Martin's School of Art όπου και τελειώνει τις σπουδές του το 1975. Επηρεάζεται από τον ελληνικό υπερρεαλισμό και ιδιαίτερα από τον Ανδρέα Εμπειρίκο, γνωρίζετα με την pop art και ήδη πραγματοποείται η πρώτη αλλαγή στην καλλιτεχνική του πορεία, από το φωτορεαλισμό προς ένα είδος παραστατικής αυτοβιογραφικής τεκμηρίωσης. Πρώτη ατομική έκθεση με τα έργα αυτής της τάσης στην Γκαλερί "Ώρα" το 1977. Το 1978 επιστρέφει στην Αθήνα όπου θα παραμείνει και θα δουλέψει μέχρι το 1985. Το 1979 αρχίζει και η συνεργασία του με τις νεοσύστατες εκδόσεις "Άγρα", για τις οποίες θα φιλοτεχνήσει πολλά από τα εξώφυλλα. Δεύτερη ατομική έκθεση στην "΄Ωρα" το 1981, και τρίτη στην Γκαλερί "3" το 1984-85. Από το 1985 και για τα επόμενα έξι χρόνια μοιράζει το χρόνο του σε ένα εργαστήριο στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται, και στην Αίγινα. Η καλλιτεχνική οπτική που διαμορφώνει εκεί αποτυπώνεται με μεγαλύτερη καθαρότητα στο έργο Officinae Pictorum / circa 1221: εμμονή στην ενασχόληση με ό,τι η δυτική παράδοση -περιλαμβανομένης, εμφατικά, και της βυζαντινής- ορίζει ως εικόνα και η συνάρτηση της εικόνας με το κείμενο. Ταξιδεύει πολύ στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Το 1990 ασχολείται με τον αρχαιολόγο Χαράλαμπο Μπακιρτζή με την ανασκαφή στην τοποθεσία Σύναξη στην Μαρώνεια Θράκης. Αποτέλεσμα η έκθεση Σύναξη Μαρωνείας στο Μέγαρο Τόκου της Καβάλας το 1991. Συμμετοχή στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία τον ίδιο χρόνο και το 1992 στην Documenta IX στο Kassel. Επιστρέφει στην Αθήνα. Αρχίζει να συνεργάζεται το 1995 με την αυστριακή ομάδα Der Blau Compressor και ξεκινάει το Εργαστήριο σχεδίων και εικόνων σε κρίση, το οποίο, εκτός από τον τίτλο του αντίστοιχου έργου, είναι το εργαστήριο που καλύπτει όλες τις δραστηριότητες του ζωγράφου. Τμήματα των αρχείων του Εργαστηρίου εκτίθενται το 1999 στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Το 2001, αναδρομική έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα. Έργα του εκτίθενται τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου στην Φραγκφούρτη, όπου η Ελλάδα είναι τιμώμενη χώρα στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου. Το 2005 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 51η Μπιεννάλε της Βενετίας, με το έργο "Νοσοκομείο".

Ο Απόστολος Καραστεργίου γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα οπού ζει και εργάζεται. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στο University of East London. Στο παρελθόν έχει παρουσιάσει ατομικές εκθέσεις στην γκαλερί Els Hanappe Underground. Το 2008 πήρε μέρος στην ομαδική έκθεση "Επιλεκτική Γνώση", στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, που οργανώθηκε από το Ίδρυμα Σύγχρονης Τέχνης και Σκέψης (ITYS).

Ο Γιώργος Χατζημιχάλης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Ανδρέα Γεωργιάδη τον Κρή. Με το θάνατο του πατέρα του Λεωνίδα Χατζημιχάλη, επηρεάζεται πολύ από τη μαύρη περίοδο του Goya, τον Soutine, τον Bacon και τον Munch. Το 1970 γνωρίζεται με τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη και τη Ναταλία Μελά, γνωριμία καθοριστική, που θα του ανοίξει καινούργιους ορίζοντες, μαθαίνει τους Picasso, Matisse. Το 1971 αρχίζει να φοιτά στο Λονδίνο στο Hammersmith School of Art και μετά στο City and Guilds, αλλά κυρίως στο Saint Martin's School of Art όπου και τελειώνει τις σπουδές του το 1975. Επηρεάζεται από τον ελληνικό υπερρεαλισμό και ιδιαίτερα από τον Ανδρέα Εμπειρίκο, γνωρίζετα με την pop art και ήδη πραγματοποείται η πρώτη αλλαγή στην καλλιτεχνική του πορεία, από το φωτορεαλισμό προς ένα είδος παραστατικής αυτοβιογραφικής τεκμηρίωσης. Πρώτη ατομική έκθεση με τα έργα αυτής της τάσης στην Γκαλερί "Ώρα" το 1977. Το 1978 επιστρέφει στην Αθήνα όπου θα παραμείνει και θα δουλέψει μέχρι το 1985. Το 1979 αρχίζει και η συνεργασία του με τις νεοσύστατες εκδόσεις "Άγρα", για τις οποίες θα φιλοτεχνήσει πολλά από τα εξώφυλλα. Δεύτερη ατομική έκθεση στην "΄Ωρα" το 1981, και τρίτη στην Γκαλερί "3" το 1984-85. Από το 1985 και για τα επόμενα έξι χρόνια μοιράζει το χρόνο του σε ένα εργαστήριο στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται, και στην Αίγινα. Η καλλιτεχνική οπτική που διαμορφώνει εκεί αποτυπώνεται με μεγαλύτερη καθαρότητα στο έργο Officinae Pictorum / circa 1221: εμμονή στην ενασχόληση με ό,τι η δυτική παράδοση -περιλαμβανομένης, εμφατικά, και της βυζαντινής- ορίζει ως εικόνα και η συνάρτηση της εικόνας με το κείμενο. Ταξιδεύει πολύ στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Το 1990 ασχολείται με τον αρχαιολόγο Χαράλαμπο Μπακιρτζή με την ανασκαφή στην τοποθεσία Σύναξη στην Μαρώνεια Θράκης. Αποτέλεσμα η έκθεση Σύναξη Μαρωνείας στο Μέγαρο Τόκου της Καβάλας το 1991. Συμμετοχή στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία τον ίδιο χρόνο και το 1992 στην Documenta IX στο Kassel. Επιστρέφει στην Αθήνα. Αρχίζει να συνεργάζεται το 1995 με την αυστριακή ομάδα Der Blau Compressor και ξεκινάει το Εργαστήριο σχεδίων και εικόνων σε κρίση, το οποίο, εκτός από τον τίτλο του αντίστοιχου έργου, είναι το εργαστήριο που καλύπτει όλες τις δραστηριότητες του ζωγράφου. Τμήματα των αρχείων του Εργαστηρίου εκτίθενται το 1999 στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Το 2001, αναδρομική έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα. Έργα του εκτίθενται τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου στην Φραγκφούρτη, όπου η Ελλάδα είναι τιμώμενη χώρα στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου. Το 2005 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 51η Μπιεννάλε της Βενετίας, με το έργο "Νοσοκομείο".

Η Ειρήνη Ευσταθίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης και στο Πανεπιστήμιο Tufts, απ' όπου και πήρε το πρώτο πτυχίο της (BFA) το 2003. Το 2004 κέρδισε την υποτροφία Albert Henry Whiten Travelling Scholars Grant, της Σχολής του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Συνεχίζει τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Πιο πρόσφατες μεταξύ αυτών είναι η Μπιενάλε του Πόρτλαντ (Portland Museum οf Art, Πόρτλαντ, Μέιν) και η έκθεση Επιλεκτική Γνώση, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το ITYS Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης και Σκέψης της Αθήνας. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Η Ειρήνη Ευσταθίου ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Βαγγέλης Βλάχος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Οι ατομικές του εκθέσεις περιλαμβάνουν: Between Facts and Politics, Prometeogallery di Ida Pisani, Μιλάνο (2008); What history do they represent? (μαζί με τον Zbynek Baladran), Blow de la Barra gallery, Λονδίνο (2008): "1992", The Breeder, Αθήνα (2007): Structures of Influence, The Borgovico 33, Κόμο, Ιταλία (2007): display galerie, Πράγα (2004) και Els Hanappe Underground gallery, Αθήνα (μαζί με την Hito Steyerl) (2004). Η συμμετοχή του σε ομαδικές εκθέσεις περιλαμβάνει: Monument tο Transformation, City Gallery Prague, Πράγα (2009): ISLAΝDS+GΗTTΟS, NGBK & Kunstraum ΚTeuzberg/Bethanien, Βερολίνο (2009): Selective Κnowledge, ITYS (Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης και Σκέψης), Αθήνα (2008): In Present Tense, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (2007): Monument toο transformation- fragment #4, IΝΟΕΧ Foundation, Στοκχόλμη, Σουηδία (2007); Der Prozess, 3rd. Prague Biennale, Τσεχία (2007): "Α Number of Worlds Resembling Our Own", SMART Project Space, Άμστερνταμ (2007); Closely Obserνed Plans, tranzit, Μπρατισλάβα (2006): 27th Sao Paulo Biennale (2006): Behind Closed Doors, Dundee Centre for Contemporary Arts, Νταντί (2005): Cordially Invited, ΒΑΚ, Ουτρέχτη (2004); Manifesta 5, Σαν Σεμπαστιάν, Iσπανία (2004): και 3rd berlin biennial (2004).