*Ενδέχεται κάποια βιβλία που δεν είναι σε απόθεμα στο βιβλιοπωλείο να προκύψουν ως εξαντλημένα στον εκδότη τους, στην περίπτωση αυτή θα λάβετε ενημέρωση εντός 2 ημερών

μ.Χ.

Μυθιστόρημα

"Ap. J.-C." (Πρωτότυπος τίτλος στα γαλλικά)

Συγγραφή: · Βασίλης Αλεξάκης
Έκδοση: Νοέμβριος 2007 από "Εξάντας"
Σελ.:339 (21χ14), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-256-652-3


Θέμα: "Γαλλική πεζογραφία - Μυθιστόρημα"

"Δεν αμφισβητώ ότι οι πατέρες της Εκκλησίας δανείστηκαν κάποια ρητορικά σχήματα από τους αρχαίους συγγραφείς, απάντησε ο Βεζιρτζής. Υπήρξαν ωστόσο θανάσιμοι εχθροί της κλασικής παιδείας και του πολιτισμού των αρχαίων. [...] Ο διασυρμός του ελληνισμού από την Εκκλησία υπήρξε τόσο συστηματικός ώστε οι Έλληνες αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν όνομα, να μετονομαστούν σε Ρωμαίους, Ρωμιούς ή Γραικούς. Σε ορισμένες τοιχογραφίες του Αγίου Όρους απεικονίζονται μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους διάφοροι φιλόσοφοι, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας. Όλοι φορούν στέμμα, έχουν μακριές γενειάδες και είναι ντυμένοι σαν Βυζαντινοί πρίγκιπες. Βαστούν ο καθένας τους έναν πάπυρο όπου είναι γραμμένη μια πλασματική φράση, που διακηρύσσει, για παράδειγμα, την τρισυπόστατη φύση του Θεού. Είναι γνωστό ότι η Εκκλησία επιδίωξε να προσεταιριστεί τους αρχαίους σοφούς, αυτούς τουλάχιστον που δεν κατάφερε να θάψει, παραποιώντας τη σκέψη τους. Αυτό άλλωστε δεν διδάσκονται οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι η αρχαιότητα παρέδωσε τη σκυτάλη του πολιτισμού στο Βυζάντιο; Ο χριστιανισμός, αγαπητέ μου φίλε, δεν συνεχίζει την αρχαιότητα, απλά την ακολουθεί όπως η νύχτα ακολουθεί τη μέρα. Η θεολογία αναιρεί τη φιλοσοφία. Η πρώτη απαντά σε όλα, ενώ η δεύτερη ξέρει κυρίως να ρωτά."

Τι άραγε θα θυμάμαι μετά από μερικά χρόνια από το βιβλίο αυτό; Ότι κέρδισε το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 2007; Αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος του βιβλίου. Ίσως θυμάμαι τη Ναυσικά, την ευγενέστατη αυτή γυναίκα που έχασε προ ετών το φως της και που αναθέτει στον νεαρό συγκάτοικό της να μάθει τα πάντα για το Άγιο Όρος. Είναι πιθανό να επιζήσουν και άλλα πρόσωπα του μυθιστορήματος: ο μοναχός που χαιρετά τα αεροπλάνα σείοντας μια βυζαντινή σημαία, ο Γάλλος ερημίτης που ονειρεύεται να επιστρέψει στη Νορμανδία, στο σπίτι όπου ο αβάς Πρεβό έγραψε τη "Μανόν Λεσκό", ο καθηγητής Βεζιρτζής που ισχυρίζεται ότι το Βυζάντιο δεν συνεχίζει την αρχαιότητα αλλά την ακολουθεί όπως η νύχτα την ημέρα, ο Δημήτρης ίσως, ο χαμένος αδελφός της Ναυσικάς που επανεμφανίζεται στο τέλος της ιστορίας και τραγουδάει ένα νησιώτικο τραγούδι.
Θα θυμάμαι σίγουρα ότι το Βυζάντιο επέβαλε με άκρα βιαιότητα το χριστιανισμό, ότι οι μοναχοί και οι κληρικοί έσφαξαν πλήθη κόσμου, ότι ο μονοθεϊσμός εισήγαγε τον θρησκευτικό φανατισμό που ήταν άγνωστος στην Αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη. Θεωρώ ελάχιστα πιθανό να ξεχάσω ότι ο Ιουστινιανός έκλεισε τη φιλοσοφική σχολή της Αθήνας και ότι ακολούθησαν για τη χώρα μας δεκατρείς αιώνες πνευματικής νάρκης.
Ίσως ξεχάσω τον αφηγητή του έργου, το συγκάτοικο της Ναυσικάς, που αναλαμβάνει βαρυγκομώντας την έρευνα για τον Άθω, δεδομένου ότι ασχολείται μόνο με την αρχαία ιστορία και την προσωκρατική φιλοσοφία. Το ενδιαφέρον του όμως μεγαλώνει όταν ανακαλύπτει ότι η Ελλάδα είναι δύο χώρες που δεν έχουν σχεδόν τίποτε κοινό μεταξύ τους, και ακόμη περισσότερο όταν μαθαίνει ότι υπήρχαν πέντε πόλεις στη χερσόνησο του Άθω, τις οποίες γκρέμισαν ολοσχερώς οι μοναχοί για να χτίσουν τα γιγαντιαία μοναστήρια τους. Θα πάει στο Όρος όχι μόνο με την ελπίδα να βρει εκεί τον Δημήτρη, αλλά και να εντοπίσει κατάλοιπα του αρχαίου πολιτισμού. Θα ανακαλύψει έτσι ένα άγαλμα, θαμμένο μέσα σε μια κάβα κρασιών. Θα ανακαλύψει επίσης τον αμύθητο πλούτο των μοναστηριών, τον καιροσκοπισμό των ηγουμένων, που είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με κάθε αρχή, μηδέ της χιτλερικής εξαιρουμένης, προκειμένου να διατηρήσουν τα εξωφρενικά οικονομικά τους προνόμια, το μίσος που εξακολουθεί να τους διακατέχει απέναντι στην Αρχαία Ελλάδα και το γυναικείο φύλο. Θα διαπιστώσει ακόμη ότι κυκλοφορούν αναρίθμητα φαντάσματα γυναικών στο Άγιο Όρος. Το μυθιστόρημα έχει και μια αστυνομική διάσταση, αλλά αυτήν είναι πολύ πιθανό να την ξεχάσω.

Βασίλης Αλεξάκης

(2021) μ.Χ., Μεταίχμιο

(2018) Γιατί κλαις;, Μεταίχμιο

(2017) Η μητρική γλώσσα, Μεταίχμιο

(2017) Πριν, Μεταίχμιο

(2016) Το κλαρινέτο, Μεταίχμιο

(2016) Τάλγκο, Μεταίχμιο

(2016) Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα, Μεταίχμιο

(2013) Ο μικρός Έλληνας, Εξάντας

(2011) Η πρώτη λέξη, Εξάντας

(2010) Οι άνθρωποί μου, Ποταμός

(2008) Μάης '68: στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στον κόσμο, Modern Times

(2008) Μη με λες Φωφώ, Εξάντας

(2007) Μήπως πρέπει να κλείνουμε τα σιντριβάνια όταν βρέχει;, Μίνωας

(2007) Τα κορίτσια του Σίτυ Μπουμ-Μπουμ, Μίνωας

(2006) Το κεφάλι της γάτας, Μίνωας

(2005) Γιώργος Πανουσόπουλος, Αιγόκερως

(2004) Εγώ δεν, Εξάντας

(2004) Greeks Around The World, Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών "Άποψη"

(2003) Οι ξένες λέξεις, Εξάντας

(1999) Η καρδιά της Μαργαρίτας, Εξάντας

(1999) Η τελευταία νύχτα του αιώνα, Εξάντας

(1997) Ο μπαμπάς, Εξάντας

(1993) Παρίσι - Αθήνα, Εξάντας

(1986) Έλεγχος ταυτότητας, Εξάντας

(1984) Η σκιά του Λεωνίδα, Εξάντας

Το βιβλιοπωλείο "Λεμόνι"

Ξεκίνησε την λειτουργία του τον Μάιο του 1998. Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας στην περιοχή του θησείου, στον πεζόδρομο της οδού Ηρακλειδών. Επιλέγει πάντα τους καλύτερους τίτλους απο την ελληνική βιβλιογραφία και τις νέες εκδόσεις. Διαθέτει άρτια ενημέρωση στην ποίηση στη φιλοσοφία και στη λογοτεχνία και οργανώνει σε τακτά διαστήματα παρουσιάσεις βιβλίων από συγγραφείς, καθώς και εκθέσεις εικαστικών καλλιτεχνών. Το ηλεκτρονικό μας κατάστημα ενημερώνεται από εμάς τους ίδιους.

Όροι Χρήσης - Ασφάλεια Συναλλαγών - Πολιτική επιστροφών

Επικοινωνία

  • ΤΗΛ.:210 3451390

  • ΦΑΞ.:210 3451910

  • Email: books@lemoni.gr

  • Διεύθυνση:
    Ηρακλειδών 22, Θησείο 118 51, Αθήνα

Ωράριο βιβλιοπωλείου

ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΩΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
09.30 π.μ - 21.30 μ.μ,

ΣΑΒΒΑΤΟ
09.30 π.μ - 18.00 μ.μ

Ακολουθήστε μας