Ο ΆρηςΤαστάνης γεννήθηκε στα Παράκοιλα της Λέσβου το 1953. Από το 1966 κατοικούσε στην Τερψιθέα, στη Γλυφάδα. Έπασχε από "μυϊκή δυστροφία των άκρων" καθηλωμένος από 22 ετών σε αναπηρικό καρότσι. Από παιδί νώριζε καλά όλες τις αρνητικές πτυχές του νοσηλευτικού συστήματος και της κοινωνικής μέριμνας επανένταξης. Πίσω από τα ψηλά τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού αρχίζει να γράφει και να μελετά λογοτεχνικά κείμενα. Την ποιητική του διαδρομή σημαδεύουν τα πάθη και οι αγώνες των καθημερινών ανθρώπων. Τα όνειρα και οι αγωνίες τους στις υποβαθμισμένες γειτονιές της μεγαλούπολης. Μαζί πάντα ο νόστος και η θύμηση της Αιολίδας (τόπος, χρόνος, ιστορία, άνθρωποι, αγώνες, οράματα). Δεκατεσσάρων ετών οργανώνεται στην "Δ.Ν. Λαμπράκη". Το 1974 στον "Ρήγα Φεραίο". Το 1980 γίνεται μέλος της "Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ)". 1985 "Διεθνής Αμνηστία". 1981 "Επιτροπή Συμπαράστασης Πολιτικών Προσφύγων", "Παρέμβαση Ανάπηρων Πολιτών". Το 1983 εκδίδει το λαογραφικό περιοδικό "Τα Παρακοιλιώτικα" και το 2002 το πολιτιστικό περιοδικό "Γλυφάδα Άνω-Κάτω". Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει στη Ρουμανία, Ουγγαρία, Β. Κορέα. Από τα πρώτα του βήματα στην ποίηση, το έργο του γίνεται αποδεκτό, ενώ ο Τάσος Λειβαδίτης θα γράψει το 1977 στην "Αυγή" για τις πρώτες του εκδόσεις ("Πίσω από τους γυάλινους τοίχους" και "Αιολικά"), ότι είναι 'ο Θεόφιλος της ποίησης'. Το πρώτο τυπωμένο ποίημά του "Μπορείς" (1976) κυκλοφόρησε σε 15 γλώσσες, από το ημερολόγιο της Διεθνής Αναπήρων Καλλιτεχνών (ΔΕΑΚ). Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε δεκάδες λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Έφυγε αιφνιδιαστικά από τη ζωή στις 20 Σεπτεμβρίου 2013, σε ηλικία 60 ετών.