Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές αλλαγές στο μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας, τόσο σε επίπεδο διδακτικής όσο και σε ζητήματα αξιολόγησης του μαθήματος. Αυτές οι αλλαγές, μεταξύ άλλων, αποτυπώνονται κυρίως στη δομή και τη φιλοσοφία των νέων σχολικών βιβλίων του Γυμνασίου που είναι πιο κειμενοκεντρικά και πολυτροπικά (συνδυάζουν κείμενο και εικόνα) Η στόχευση είναι διπλή, καθώς ο λόγος αντιμετωπίζεται και ως προβληματισμός και ως κώδικας επικοινωνίας.

Με αυτή τη λογική, οι ενότητες του σχολικού βιβλίου εμπεριέχουν ένα μεγάλο αριθμό κειμένων που μπορούν να διδαχθούν επιλεκτικά ή ομαδικά/συγκεντρωτικά. Παράλληλα, οι υποενότητες που αφορούν το Συντακτικό, τη Γραμματική και την Παραγωγή λέξεων στοχεύουν στην καλλιέργεια της γλωσσικής δεξιότητας του μαθητή και στην εξοικείωση του με τη μητρική γλώσσα. Από την άλλη, στην υποενότητα για την παραγωγή λόγου δίνονται ερεθίσματα για την καλλιέργεια της συνθετικής ικανότητας, ώστε ο μαθητής να παράγει λόγο με την κατάλληλη επιχειρηματολογία και στο ανάλογο πλαίσιο επικοινωνίας. Τέλος, κάθε ενότητα καταλήγει στη διαθεματική εργασία. [...]

(από τον πρόλογο των συγγραφέων)