Ο Βασίλειος Διονυσίου Κουκουσάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Γεννήθηκε στην Κοζάνη. Σπούδασε στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ και μετεκπαιδεύτηκε στο Μπάρι και τη Ρώμη. Ασχολείται ιδιαίτερα με θέματα σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, ορθοδόξου παρουσίας στην Ιταλία, του Οικουμενικού και των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Α', κατά κόσμο Δημήτριος Αρχοντώνης, γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι της Ίμβρου στις 29 Φεβρουαρίου 1940. Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα στην ιδιαίτερή του πατρίδα και στη συνέχεια ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για τις εγκύκλιες σπουδές. Στη συνέχεια διακρίθηκε ως σπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αναδείχτηκε πτυχιούχος της το 1961. Στις 13 Αυγούστου 1961 χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Μελίτωνα, που του έδωσε το όνομα Βαρθολομαίος, τιμώντας τον Ίμβριο μοναχό Βαρθολομαίο τον Κουτλουμουσιανό, διορθωτή και εκδότη των Μηναίων της Εκκλησίας και άλλων λειτουργικών βιβλίων. Το 1963 έρχεται στη Ρώμη, ως υπότροφος του Πατριαρχείου, και παρακολουθεί μαθήματα Εκκλησιαστικού Δικαίου στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών, που είναι παράρτημα του Γρηγοριανού Παν/μίου της Ρώμης για θέματα που σχετίζονται με τη θεολογία των Ανατολικών Εκκλησιών. Μετά τη φοίτησή του αναγορεύεται "Διδάκτωρ" του ανατολικού Κανονικού Δικαίου παρουσιάζοντας τη διατριβή του με θέμα : "Περί την κωδικοποίησιν των ιερών κανόνων και των κανονικών διατάξεων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία". Συμπληρωματικές σπουδές, επίσης, έκαμε στο Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bossey της Ελβετίας, καθώς και στο Παν/μιο του Μονάχου. Αφού περάτωσε τις σπουδές του, επιστρέφει στην Κων/λη το 1968 και διορίζεται βοηθός Σχολάρχη στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα. Το 1972, επί Πατριαρχίας Δημητρίου του Α΄, τοποθετήθηκε ως επικεφαλής του ιδιαίτερου Πατριαρχικού Γραφείου. Το ίδιο έτος η Ιερά Σύνοδος τον εκλέγει Μητροπολίτη Φιλαδελφείας. Από το 1974 και μέχρι της εκλογής του στον Πατριαρχικό θρόνο ήταν μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, καθώς και πολλών Συνοδικών Επιτροπών. Το 1990, μετά το θάνατο του γέροντα και πνευματικού του Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα, εκλέχτηκε διάδοχός του στη Μητρόπολη της Χαλκηδόνος. Τέλος, στις 22 Οκτωβρίου 1991, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Δημητρίου, εκλέγεται παμψηφεί Οικουμενικός Πατριάρχης. Οι διακρίσεις και οι δραστηριότητες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου από την αρχή της εκκλησιαστικής του σταδιοδρομίας είναι πολλές. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της "Εταιρείας του Δικαίου των Ανατολικών Εκκλησιών", μάλιστα διετέλεσε και Αντιπρόεδρός της. Είναι, επίσης, επίτιμο μέλος του ιδρύματος "Ρrο Oriente" της Βιέννης και Εταίρος της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης. Το Νοέμβριο του 1990 ανακηρύχτηκε επίτιμος "Διδάκτωρ" της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών, καθώς και άλλων Παν/μιακών ιδρυμάτων. Ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έλαβε μέρος σε πολλά Διορθόδοξα και Διαχριστιανικά Συνέδρια και συμμετείχε σε επίσημες αποστολές στις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Ως επικεφαλής του ιδιαίτερου Πατριαρχικού Γραφείου του προκατόχου του Πατριάρχη Δημητρίου, ανέπτυξε πολλές επαφές με τις ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Εκκλησίες και συνόδευσε τον αοίδιμο Πατριάρχη σε όλες τις φάσεις της ιερής πορείας αγάπης, ειρήνης και ενότητας στις Ανατολικές Εκκλησίες, στη Ρώμη, Η.Π.Α. κ.ά. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι γλωσσομαθής, γνωρίζει και μιλάει, εκτός από την Ελληνική και Τουρκική γλώσσα, την Ιταλική, Γαλλική, Αγγλική και Γερμανική. Διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, που περιλαμβάνει πολυάριθμες μελέτες πάνω σε θέματα Κανονικού Δικαίου, άρθρα και λόγους που έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες.

Ο Aρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος (κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης), γεννήθηκε στη Ξάνθη το 1939. Το πτυχίο της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών έλαβε το 1962, και το 1967 της Θεολογικής. Σπούδασε Βυζαντική Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1961 και Πρεσβύτερος το 1965. Διετέλεσε επί 9ετία ιεροκήρυξ και πνευματικός προϊστάμενος του εν Παλ. Φαλήρω Ι.Ν. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, επί 7ετία δε Γραμματέας της Ι. Συνόδου. Έλαβε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό. Αριστούχος διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πτυχιούχος της γαλλικής και αγγλικής, γνώστης δε της ιταλικής και γερμανικής γλώσσας. Συνέγραψε πλήθος επιστημονικών και εποικοδομητικών βιβλίων. Μητροπολίτης Δημητριάδος εξελέγη το 1974. Την 28η Απριλίου 1998 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Εκοιμήθη στις 28 Ιανουαρίου του 2008, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Σεβασμιώτατος Δρ. Αθανάσιος Γιέβτιτς, πρώην Επίσκοπος Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης, γεννήθηκε το 1938 στη Σερβία. Σπούδασε Θεολογία στο Βελιγράδι (όπου εκάρη μοναχός το 1960), στη Χάλκη, στην Αθήνα και το Παρίσι. Διετέλεσε καθηγητής στο Παρίσι, καθηγητής και κοσμήτωρ στη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Συνέγραψε θεολογικά έργα, όπως: «Ο Θεός Σαρξ Εγένετο», «Η Εκκλησιολογία του Αποστόλου Παύλου», «Ιλαρόν Φως του Κόσμου», «Χριστός Αρχή και Τέλος».

Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1940, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο (1958). Σπούδασε Θεολογία και κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά την απόλυση του από τον Στρατό (1965), διορίστηκε επιστημονικός βοηθός στην έδρα Πατρολογίας (Αθήνα). Κατά τα έτη 1969-1975 σπούδασε Θεολογία, Φιλολογία, Φιλοσοφία, Ιστορία και Κοινωνιολογία στην Δυτική Γερμανία (Bόννη και Κολωνία). Το 1971 εισήλθε στις τάξεις του Κλήρου στην Γερμανία. Είναι διδάκτορας Θεολογίας στην Αθήνα και Φιλοσοφίας (Ιστορίας) στην Κολωνία. Σήμερα είναι καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάσκει "Ιστορία και Πνευματικό Βίο της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τη Μεταβυζαντινή περίοδο". Υπηρετεί ως κληρικός στον πανεπιστημιακό Ναό "Άγιος Αντύπας" της Οδοντιατρικής Σχολής και αναπτύσσει δραστηριότητα μέσα στην νεολαία. Είναι μέλος πολλών Επιστημονικών Συλλόγων και εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος και της Κύπρου σε συνέδρια. Είναι γνωστός ομιλητής στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1935 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας από πατέρα Κωνσταντινοπολίτη και μητέρα Ηπειρώτισσα εκ Θεσπρωτίας. Μετά τις στοιχειώδεις και εγκύκλιες σπουδές του εσπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, στο Ποντιφικό Ινστιτούτο Χριστιανικής Αρχαιολογίας Ρώμης και στη Φιλοσοφική Σχολή Μονάχου, ως υπότροφος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Ποντιφικό Συμβούλιο για την Ενότητα των Χριστιανών). Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εσταδιοδρόμησε κατ' αρχάς ως επιστημονικός βοηθός και μετά από εξελίξεις κατέστη τακτικός καθηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο τμήμα Θεολογίας του ίδιου πανεπιστημίου. Συνέγραψε: "Ο αποκεφαλισμός των μαρτύρων εις τας ιστορικοφιλολογικάς πηγάς και την βυζαντινήν τέχνην" 1983, 1990, "Μελετήματα παλαιοχριστιανικής επιγραφικής" 1984, "Οι Δεντρίτες στην προχριστιανική και χριστιανική παράδοση και εικονογραφία" 1986, "Συμβολικές παραστάσεις της ειρήνης και της ελπίδας στην παλαιοχριστιανική τέχνη της Δύσης" 1990. "Συμβολικές παραστάσεις της νίκης στην παλαιοχριστιανική τέχνη της Δύσης" 1994. "The Dendrites in Pre-Christian and Christian Historical - Literaty Tradition and Iconography" 1995, V. Bychkov "Βυζαντινή αισθητική, θεωρητικά προβλήματα" (μετάφραση) 1999. "Τα μνημεία της Ραβέννας" 2002. Έχει δημοσιεύσει πληθώρα άρθρων στον επιστημονικό περιοδικό τύπο της ημεδαπής και της αλλοδαπής. Πυκνή είναι η συμμετοχή του σε επιστημονικά συνέδρια στο εσωτερικό και εξωτερικό. Είναι μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Αθηνών, της Χριστιανικής Εταιρείας, της Εταιρείας Αθηνών, της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, της Societa di Studi Romani, του Collegium Cultorum Martyrum, της Academia Manaua Internationalis και άλλων. Οφφικίαλος Άρχων Μαΐστρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μεταβαίνει συχνά το Φανάρι σε εκδηλώσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από το 2003 είναι επίτιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο Στάθης Κεκρίδης γεννήθηκε στην Καβάλα, όπου ολοκλήρωσε τις στοιχειώδεις και γυμνασιακές σπουδές του. Το 1960 έλαβε το πτυχίο της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1966 διορίσθηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου υπηρέτησε επί εικοσιπενταετία ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και σχολικός σύμβουλος. Το 1989 αναγορεύθηκε αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας). Το 1991 εκλέχθηκε Λέκτωρ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης /τμήμα Ιστορίας - Εθνολογίας, με γνωστικό αντικείμενο "Πνευματικός βίος και πολιτισμός των Βαλκανικών λαών κατά την τουρκοκρατία". Το 1997, στα πλαίσια εκπαιδευτικής άδειας, πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα σε αρχεία (Κρατικά, της Ακαδημίας Επιστημών και του Ινστιτούτου Βαλκανικών Σπουδών της Σόφιας) και βιβλιοθήκες (Εθνική "Κύριλλος-Μεθόδιος", Ινστιτούτου Βαλκανικών Σπουδών και Εκκλησιαστικής Ακαδημίας) της Βουλγαρίας. Το 1999 εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής στο τμήμα Ιστορίας Εθνολογίας του Δ.Π. Θράκης όπου δίδαξε "Ιστορία των Βαλκανικών Λαών" και "Ιστορία του Ισλαμικού Κόσμου". Το 2002 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής στο τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων χωρών του ίδιου Πανεπιστημίου, για το γνωστικό αντικείμενο "Πολιτισμός των Παρευξεινίων λαών κατά τη νεώτερη και σύγχρονη εποχή". Έχει συγγράψει, στα ελληνικά, αγγλικά και σερβικά, περισσότερες από εξήντα επιστημονικές μελέτες, μετέσχε σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, ενώ πήρε μέρος σε ερευνητικά προγράμματα ως μέλος ερευνητικής ομάδας και ως επιστημονικώς υπεύθυνος.

Ο Παναγιώτης Τζουμέρκας γεννήθηκε το 1965. Σπούδασε Παιδαγωγική, Φιλολογία και Θεολογία. Ειδικεύθηκε στην εκκλησιαστική ιστορία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 2003 είναι υπεύθυνος της Βιβλιοθήκης και του ιστορικού αρχείου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Σημαντικές του μονογραφίες αποτελούν οι: "Η συμβολή του Μητροπολίτου Κίτρους Βαρνάβα Τζωρτζάτου στην πρόοδο των διορθοδόξων σχέσεων στην χερσόνησο του Αίμου", Κατερίνη 2003, "Ο επίσκοπος Κίτρους Παρθένιος Βαρδάκας (1904-1933). Ο βίος και η δράση του", Κατερίνη 2005, "Τα διαιοδοτικά όρια και προβλήματα μεταξύ των πρεσβυγενών Πατριαχείων. Η περίπτωση των ορίων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ως "πάσης γης Αιγύπτου" και "πάσης Αφρικής"", Κατερίνη 2005.

Ο Βασίλειος Διονυσίου Κουκουσάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Γεννήθηκε στην Κοζάνη. Σπούδασε στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ και μετεκπαιδεύτηκε στο Μπάρι και τη Ρώμη. Ασχολείται ιδιαίτερα με θέματα σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, ορθοδόξου παρουσίας στην Ιταλία, του Οικουμενικού και των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων.

Ο Ιω. Κουρεμπελές σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια των πόλεων Erlangen και Heidelberg (Γερμανία). Είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Θεολογίας Δογματική και Συμβολική Θεολογία. Βιβλία του: "Η Χριστολογία του Ρωμανού του Μελωδού και η σωτηριολογική σημασία της" (διδ. διατριβή, 1998), "Οικουμενικά παραδείγματα στην ιστορία της Εκκλησίας" (2002), "Ο Νεοχαλκηδονισμός: Δογματικό σημείο διαίρεσης;" (2003), "Η ομιλία του πατριάρχη Πρόκλου "Εις την Παναγίαν Θεοτόκου"", "Η απάντηση του Νεστορίου" (2004), κ.ά.

Ο Στυλιανός Τσομπανίδης γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε θεολογία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης (1984-1988) και Χαϊδελβέργης (1990-1995). Το 1996 αναγορεύτηκε διδάκτορας του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ. Είναι λέκτορας του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με αντικείμενο "Οικουμενική κίνηση: ιστορία - θεολογικοί διάλογοι".

Ο Αθανάσιος Καραθανάσης γεννήθηκε το 1946 στο Βόλο. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής (1969), πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Iνστιτούτο Bυζαντινών και Mεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1969-1972), στη Σορβόννη (Paris IV) και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (1979-1981). Το 1985, έγινε πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και διδάκτωρ των ίδιων σχολών το 1975 και 1987 αντιστοίχως. Είναι υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών. Έλαβε μέρος σε επιστημονικά Συνέδρια, εντός και εκτός Ελλάδος. Από το 1969 έως το 1972 διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης-ερευνητής στο Eλληνικό Iνστιτούτο Bενετίας και από το 1974 έως το 1987 Eρευνητής του I.M.X.A. Tο 1984, εξελέγη υφηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1988 εξελέγη επίκουρος καθηγητής του Tμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών και από το 1989 αναπληρωτής Καθηγητής της Iστορίας του Eλληνικού Πολιτισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1992, εξελέγη καθηγητής του ιδίου Πανεπιστημίου στο γνωστικό αντικείμενο της Iστορίας του Eλληνισμού. Διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Tμήματα Eλληνικής Φιλολογίας και Iστορίας - Eθνολογίας), καθώς και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Παιδαγωγικά Τμήματα). Tο 1999, εξελέγη Πρόεδρος του Tμήματος Ποιμαντικής και Kοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του A.Π.Θ. Είναι παντρεμένος με την Eλένη-Aιμιλία Παπαεμμανουήλ και έχει δύο κόρες.

Ο Δημήτριος Β. Γόνης γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Φθιώτιδος. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή (1964-1969) και στο Τμήμα Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών (1969-1972) του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε Μεταπτυχιακές Σπουδές στη Δ. Γερμανία και Βουλγαρία. Από το 1970 εργάζεται στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με αντικείμενο ειδικεύσεως την Ιστορία Ορθοδόξων Σλαβικών Εκκλησιών. Διδάκτωρ από το 1980. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στις σχέσεις Ελλήνων και Σλάβων, στην τοπική Ιστορία της Ελλάδος και στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Γραμματεία. Τα μέχρι τώρα δημοσιεύματά του έχουν ξεπεράσει τα 80. Αυτοτελείς εκδόσεις του: Το συγγραφικόν έργον του οικουμενικού πατριάρχου Καλλίστου Α΄ (1980), Το Πατριαρχικό στην Εκκλησία της Βουλγαρίας (1994), Ιωάννης Κωστομοίρης-Μεσοποταμίτης (1995), Ιστορία της Εκκλησίας της Βουλγαρίας (1995), Ο όσιος Ιωάννης ο Ριλιώτης (1997) κ.ά.

Ο Χρήστος Κ. Οικονόμου είναι Καθηγητής της Καινής Διαθήκης του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Γεννήθηκε στον τουρκοκρατούμενο σήμερα Άγιο Επίκτηο της Κερύνιας της Κύπρου και σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Καινή Διαθήκη στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Εξελέγη κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και δύο φορές Πρόεδρος του τμήματός του. Επίσης Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας των Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών, μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Ηνωμένων Βιβλικών Εταιριών και Αντιπρόεδρος του Βήματος Θρησκειών και Πολιτισμών της Ιεράς Μονής Κύκκου. Ίδρυσε και διευθύνει για πέμπτο χρόνο το Σεμινάριο Ορθοδόξου Ερμηνευτικής Θεολογίας, Exegeticum, του Τμήματός του, όπου γίνονται διαλέξεις από διακεκριμένους Καθηγητές Πανεπιστημίων της Ευρώπης και της Αμερικής. Διετέλεσε γενικός συντονιστής της εξάτομης κριτικής εκδόσεως των Συγγραμμάτων του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου της Πάφου, η οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.