"Η αυτοσυγκέντρωση και ο συντονισμός όλων των μελών του σώματος ήταν απαραίτητα για να κινείται η βάρκα γρήγορα και σταθερά. Η συνεχής ροή της κίνησης μ' έκανε να αισθάνομαι δυνατή και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Κι όταν η αυτοσυγκέντρωση ήταν πλήρης ένιωσα ότι δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα στην εσωτερική σιωπή και την εξωτερική γαλήνη, στη δύναμη της ψυχής και τη μυϊκή ευρωστία. Η ψυχή, το σώμα, η βάρκα και η θάλασσα ήταν "Ένα". Κι αυτή η εμπειρία της ενότητας έφερε ένα κύμα γαλήνης, χαράς και αρμονίας κι ένα βαθύ αίσθημα εσωτερικής ελευθερίας".

Επίκεντρο του βιβλίου και συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα κείμενα που περιέχει είναι η θάλασσα. Η συγγραφέας ανακαλεί στη μνήμη και παρουσιάζει με γλαφυρότητα ορισμένα προσωπικά της βιώματα στον Θερμαϊκό Κόλπο και στο Αιγαίο Πέλαγος. Μέσα από την αφήγηση περιπετειών της σε διάφορες ηλικίες δείχνει πώς η επαφή της με τη θάλασσα βοήθησε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της κοσμοθεωρίας της. Η αφήγηση γίνεται επίσης με φόντο τη σχέση των Θεσσαλονικέων με τη θάλασσα, κυρίως τις δεκαετίες του '5Ο και '60 (μετάβαση με βαποράκια για κολύμπι στα θέρετρα της απέναντι ακτής του Θερμαϊκού, ανάπτυξη του πανεπιστημιακού και σωματειακού ναυταθλητισμού, κ.λπ). Τα κείμενα συμπληρώνονται από φωτογραφίες.