Ο Νίκος Καίσαρης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1946, σπούδασε στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Στη διάρκεια των σπουδών του συνδέθηκε με τη Νεολαία Λαμπράκη και συμμετείχε στον αγώνα εναντίον της χούντας από τις γραμμές του "Ρήγα Φεραίου". Μεταδικτατορικά υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού και δούλεψε σε θέματα παιδείας και περιβάλλοντος. Εργάσθηκε για το συνδικαλιστικό κινημάτων καθηγητών στα ιδιωτικά σχολεία και διετέλεσε μέλος της Διοίκησης της ΟΙΕΛΕ. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση και την ανάπτυξη του ελληνικού ειρηνιστικού κινήματος και επί πολλά χρόνια εργάσθηκε εθελοντικά ως μέλος της Γραμματείας της Αδέσμευτης Κίνησης Ειρήνης (ΑΚΕ), την οποία εκπροσώπησε σε πολλές διεθνείς κινητοποιήσεις και συνέδρια στο εξωτερικό. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο Νίκος Καίσαρης συμμετείχε ενεργά στο ελληνικό οικολογικό κίνημα και στη συνέχεια αναδείχθηκε μεταξύ των κορυφαίων στελεχών των Οικολόγων Εναλλακτικών και ένας από τους θεμελιώδεις πρωτεργάτες της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα. Υπήρξε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Περιοδικού "Νέα Οικολογία" και ιδρυτικό στέλεχος της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕΕΚΠΕ). Στις βουλευτικές εκλογές του 2000 συνεργάστηκε με τον ΣΥΝ, μαζί με άλλα στελέχη του οικολογικού χώρου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στον ΣΥΝ και ανέλαβε υπεύθυνος του τμήματος οικολογίας του κόμματος, ενώ παράλληλα συντόνιζε τις παρεμβάσεις του κόμματος και του προέδρου του επί ζητημάτων περιβαλλοντικής πολιτικής στη Βουλή, στο πλαίσιο της ομάδας κοινοβουλευτικής στήριξης του ΣΥΝ. Παράλληλα, υπήρξε τακτικός συνεργάτης της Αυγής και από τους πρωτεργάτες του μηνιαίου ένθετου περιοδικού της εφημερίδας "Δαίμων της Οικολογίας". Επίσης, συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή του Περιοδικού "Οικοτοπία". Ο Νίκος Καίσαρης δεν κάμφθηκε όταν χτυπήθηκε από βαριά αρρώστια, την οποία αντιμετώπισε με εξαιρετική γενναιότητα. Συμμετείχε μέχρι τέλους στη δραστηριότητα του κόμματος, ως μέλος της Επιτροπής θέσεων για το προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ (Ιούνιος 2003), όπου αναδείχθηκε ως ο αρχιτέκτονας της οικολογικής σήμανσης του κόμματος και ως μέλος της επιτροπής θέσεων του 4ου συνεδρίου του ΣΥΝ (Δεκέμβριος 2004), από το οποίο εκλέχτηκε μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος. Πέθανε λίγο μετά, στις 5 Ιανουαρίου 2005.

Αλέκος Γεωργόπουλος (Καλλιθέα Αττικής, 1952). Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ, όπου από το 1985 διδάσκει Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Είναι πρόεδρος της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης και υπήρξε εκδότης του ειρηνιστικού-αντιμιλιταριστικού περιοδικού "Αρνούμαι" (1987-1997). Ενεργό μέλος της παράταξης Οικολογίας-Αλληλεγγύη και των Οικολόγων-Πράσινων, και πολλές φορές υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης. Από το 1997 είναι εκδότης της εφημερίδας "Τα Εν Οίκω, εν Δήμω". Έχει γράψει, ανάμεσα στα άλλα, τα βιβλία "Ένας μικρός και εύθραυστος πλανήτης" (1996) και "Περιβαλλοντική ηθική" (2002) και άρθρα για θέματα εθνικισμού, αντιμιλιταρισμού, οικολογίας.

Η Βάσω Κανελλοπούλου είναι παραγωγός ντοκυμανταίρ για την τηλεόραση και δημοσιογράφος. Σπούδασε Οικονομία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Ν. Υόρκης. Ξεκίνησε το 1977 γράφοντας εκπομπές για το ραδιόφωνο στην ΕΡΤ και στη συνέχεια στην τηλεόραση. Έχει διατελέσει υπεύθυνη του τμήματος ντοκυμανταίρ και επιμορφωτικών εκπομπών για 20 χρόνια. Έχοντας ειδικευτεί στα περιβαλλοντικά θέματα, έχει γράψει κείμενα για 70 οικολογικές εκπομπές, από το 1982 έως σήμερα. Έχει εκπροσωπεύσει την ΕΡΤ σε μεγάλο αριθμό διεθνών συναντήσεων και για μία επταετία είχε την ιδιότητα του εκπροσώπου της Ελλάδας στην ομάδα δημιουργών περιβαλλοντικών εκπομπών των δημόσιων τηλεοράσεων της Ευρώπης. Σήμερα γράφει σενάρια για περιβαλλοντικά ντοκυμανταίρ καθώς και άρθρα, ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Από τετραετίας, είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του ένθετου περιοδικού "Δαίμων της Οικολογίας" που εκδίδεται με την Κυριακάτικη Αυγή. Έχει δημοσιεύσει 15 άρθρα για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα τα τελευταία χρόνια.

Ο Λεωνίδας Λουλούδης σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ (Αγγλία). Είναι Καθηγητής της Πολιτικής Προστασίας Περιβάλλοντος του Αγροτικού Χώρου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε Αντιπρύτανης Οικονομικών (2003-2010), ενώ έχει συμμετάσχει στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Ο Πολίτης" και "Νέα Οικολογία". Συνέβαλε στην ελληνική βιβλιογραφία με την "Πολιτοικολογία" (1986) και, σε συνεργασία, με τα: "Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των τρελών αγελάδων. Διακινδύνευση και αβεβαιότητα" (1999), "Η ελληνική αγροτική κοινωνία στο τέλος του 20ού αιώνα" (2006), "Αγροτικότητα, κοινωνία και χώρος" (2008), "Γεωργία και Αγροτική Πολιτική" (2009).

Ο Ιωσήφ Μποτετζάγιας διδάσκει στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται θέματα Περιβαλλοντικής Πολιτικής και Κοινωνιολογίας, Οικολογικών Πολιτικών Κομμάτων, Μη Κυβερνητικών Περιβαλλοντικών Οργανώσεων και Νέων Κοινωνικών Κινημάτων.

Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος γεννήθηκε το 1958 στη Θεσσαλονίκη. Πήρε το δίπλωμα του πολιτικού μηχανικού και στη συνέχεια διδακτορικό δίπλωμα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Σήμερα είναι καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, στον τομέα Υδραυλικής και Τεχνολογικής Περιβάλλοντος. Από το 2005 είναι επικεφαλής της Επιτροπής "Περιφερειακής Αγροτικής Ανάπτυξης - Natura 2000" του τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ και μέλος της γραμματείας του τομέα. Στις εθνικές εκλογές του 2004, ήταν υποψήφιος βουλευτής στην Α΄ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης με το ΠΑΣΟΚ, ενώ στις δημοτικές εκλογές του 2002, ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για το Δήμο της Θεσσαλονίκης με το συνδυασμό του Σπύρου Βούγια. Αρθρογραφεί στις εφημερίδες "Έθνος" και "Αγγελιοφόρος" και είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Μεταρρύθμιση". Είναι παντρεμένος με την Αναστασία Τσώμου κι έχουν δυο παιδιά, τον Ανδρέα και την Ιωάννα.

Η Θεοδότα Νάντσου γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα και σπούδασε φιλοσοφία, με μεταπτυχιακή εξειδίκευση στην περιβαλλοντική ηθική, στο Πανεπιστήμιο Λάνκαστερ της Βρετανίας. Από το 1990 ασχολείται ενεργά με το χώρο των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Από το 1991 ξεκίνησε να συνεργάζεται εθελοντικά με το «νεογέννητο» τότε γραφείο του WWF στην Ελλάδα. Από το 1993 είναι μόνιμο στέλεχος του WWF Ελλάς, στο οποίο έχει αναλάβει το συντονισμό του τομέα περιβαλλοντικής πολιτικής. Έχει γράψει και δημοσιεύσει στον έντυπο Τύπο, σε επιστημονικές επιθεωρήσεις και συλλογικούς τόμους πολλά άρθρα και παρεμβάσεις για ζητήματα περιβαλλοντικής πολιτικής.

Ο Ευθύμης Παπαδημητρίου ήταν ομότιμος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σπούδασε αρχικά Νομικά και Πολιτικές επιστήμες, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια Φιλοσοφία, Κοινωνιολογία και Ιστορία, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, του οποίου έγινε διδάκτορας και επιστημονικός συνεργάτης. Συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα και στο γερμανικό και ελληνικό αντιπολεμικό και οικολογικό κίνημα. Αρθρογραφούσε σε ελληνικά και ξένα έντυπα για θέματα φιλοσοφίας και οικολογίας. Ιδρυτικό μέλος και στη συντακτική επιτροπή του "Δαίμονα της Οικολογίας" της "Αυγής" και του περιοδικού "Οικοτοπία". Έφυγε από τη ζωή στις 28 Οκτωβρίου 2012.

Ο Μιχάλης Προμπονάς είναι δρ. πυρηνικής φυσικής, περιβαλλοντολόγος.

Ο Γιάννης Σακιώτης είναι διευθυντής του περιοδικού "Οικολογία".

Ο Κωνσταντίνος Σκορδούλης είναι καθηγητής της Φυσικής και Επιστημολογίας Φυσικών Επιστημών στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει το μάθημα "Επιστημολογία Φυσικών Επιστημών: Βασικές Έννοιες και Θεωρίες της Φυσικής" σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Σπούδασε Φυσικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στο Καντέρμπουρι και εργάστηκε ως Επισκέπτης Ερευνητής στην Οξφόρδη, την Ιένα και το Γκρόνινγκεν. Είναι μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Ιστορίας των Επιστημών στο Παρίσι.

Ο Γιάννης Σχίζας γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες και αγγλική φιλολογία. Εργάστηκε σε ξενοδοχεία, καταστήματα, εταιρείες κλπ. μέχρι να καταλήξει στο έργο του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας (1980). Συμμετείχε σε επιτροπές και οργανώσεις του αντιπυρηνικού και οικολογικού κινήματος από το 1977, διετέλεσε στέλεχος των "Οικολόγων-Εναλλακτικών", μέλος αυτοδιοικητικών κινήσεων και συντελεστής εκδοτικών εγχειρημάτων ("Περιβάλλον και Ρύπανση", "Οικολογία και Περιβάλλον", "Νέα Οικολογία", "Οικολογική Εφημερίδα"). Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε δεκάδες εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευσε τα βιβλία "Πόλη, Φύση και Κοινωνία" (1990), "Υμηττός" (1991), "Αττική" (1996), "Ο άλλος τουρισμός" (1998), "Τα βουνά του κόσμου" (2003) και συμμετείχε με κείμενά του σε αρκετούς συλλογικούς τόμους. Είναι συνεργάτης του δικτυακού τύπου www.greekarchitects.gr ενώ διιευθύνει το περιοδικό "Οικοτοπία" από το 1997.