O David L. Alfred είναι εκπαιδευτικός οργανωτής στη νοτιοανατολική περιφέρεια της βρετανικής Εκπαιδευτικής Ένωσης Εργαζομένων (WEA). Αποφοιτώντας από το τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου του Exeter το 1963, δίδαξε ανθρωπιστικές σπουδές και κοινωνιολογία σε σχολές επιμόρφωσης, καθώς και μαθήματα κοινωνικών σπουδών ως εκπαιδευτικός σύμβουλος μερικής απασχόλησης στη WEA (σε συνεργασία με τη Μόνιμη Επιτροπή της Οξφόρδης για τα Εκτός των Τειχών Επιμορφωτικά Προγράμματα) και στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Από ένα σεμινάριο της WEA στο Hastings, στο οποίο συμμετείχε και ο Alfred, προέκυψε η έκδοση "The Robert Tressell Papers: Exploring 'the ragged trousered Philanthropists'" το 1982. Το άρθρο του "The Relevance of the Work of Paulo Freire to Radical Community Education in Britain" δημοσιεύτηκε στο International Journal of Lifelong Education το 1984. Του απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Surrey μεταπτυχιακός τίτλος στις επιστήμες της εκπαίδευσης το 1985. Θέμα της διατριβής του ήταν η πολιτική εκπαίδευση στον Βρετανικό Στρατό την περίοδο 1941-1945.

H Brenda Bell είναι υποδιευθύντρια στο Κέντρο Σπουδών Γραμματισμού (Literacy Studies) του Πανεπιστημίου του Tennessee, και συντονίστρια έρευνας πεδίου στο εθνικό πρόγραμμα μεταρρύθμισης του γραμματισμού ενηλίκων και της δια βίου μάθησης στις ΗΠΑ, "Εφόδια για το μέλλον". Υπήρξε σύμβουλος του προγράμματος για την εργασία στο Highlander, όπου έχει οργανώσει μια σειρά σεμιναρίων και έχει συμμετάσχει σε άλλα. Υπηρέτησε για ένα διάστημα ως περιφερειακή συντονίστρια στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ανθρωπιστικών Σπουδών στην Ένωση Εργαζομένων Ένδυσης και Υφαντουργίας· έχει διδάξει στο Θερινό Σχολείο του Νότου για Εργαζόμενες Γυναίκες και διαθέτει εργασιακή πείρα στα πεδία της εκπαίδευσης εργαζομένων, της κοινωνικής πρόνοιας και της κοινοτικής ένδυσης. Έχει επιμεληθεί (από κοινού με τον John Gaventa και τον John Peters) το βιβλίο "We Make the Road by Walking", το οποίο είναι ένας διάλογος μεταξύ των Myles Horton και Paulo Freire.

O Stephen Brookfield ξεκίνησε την καριέρα του στη διδασκαλία το 1970 και έχει εργαστεί στην Αγγλία, τον Καναδά, την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε διάφορα ακαδημαϊκά περιβάλλοντα. Έχει γράψει και επιμεληθεί οκτώ βιβλία για τη μάθηση, τη διδασκαλία και τον κριτικό στοχασμό των ενηλίκων, έχει κερδίσει δε τρεις φορές το Διεθνές Βραβείο Συγγραφικού Έργου στην Εκπαίδευση Ενηλίκων Cyril O. Houle. Διετέλεσε επί δεκαετία καθηγητής ανώτατης εκπαίδευσης και εκπαίδευσης ενηλίκων στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και τώρα φέρει τον τίτλο του Διακεκριμένου Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο St Thomas στη Μινεάπολη της Minnesota. Το τελευταίο βιβλίο του (με τον Stephen Preskill) είναι το "Discussion as a Way of Teaching", το οποίο εκδόθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Open University Press.

O Ronald M. Cervero είναι καθηγητής στο Τμήμα Εκπαίδευσης Ενηλίκων του Πανεπιστημίου της Georgia. Έλαβε το μεταπτυχιακό δίπλωμά του στις κοινωνικές επιστήμες και το διδακτορικό του στην εκπαίδευση ενηλίκων από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Ο καθηγητής Cervero έχει δημοσιεύσει εκτενές έργο στον τομέα της εκπαίδευσης ενηλίκων, με ειδική έμφαση στα πεδία της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης για τα επαγγέλματα και της πολιτικής της εκπαίδευσης ενηλίκων. Από τα πέντε βιβλία του, τα τρία έχουν κερδίσει εθνικά βραβεία, μεταξύ αυτών, το 1989, το Διεθνές Βραβείο Συγγραφικού Έργου για την Εκπαίδευση Ενηλίκων Cyril O. Houle ("Effective Continuing Education for Professionals", Jossey-Bass, 1988). Έχει προσκληθεί να παρουσιάσει το έργο του σε πολλές εθνικές και διεθνείς συναντήσεις για διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες, όπως φαρμακοποιών, νοσηλευτών, γιατρών, δικαστών, δικηγόρων και εκπαιδευτικών, σε διάφορες χώρες εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, μεταξύ αυτών στη Ρωσία, στην Αγγλία, στη Φινλανδία και στη Μαλαισία. Έχει γράψει επίσης τα βιβλία "Planning Responsibly for Adult Education: A Guide to Negotiating Power and Interests" (Jossey-Pass, 1994) και "What Really Matters in Adult Education Program Planning: Lessons in Negotiating Power and Interests" (Jossey-Bass, 1996), τα οποία προσφέρουν μια πολιτική σκοπιά στο σχεδιασμό εκπαιδευτικών προγραμμάτων για ενηλίκους. Το τελευταίο βιβλίο που επιμελήθηκε τιτλοφορείται "Power in Practice: The Struggle for Knowledge and Power in Society" (Jossey-Bass, 2001). Έχει διατελέσει σε πολλές ανώτερες θέσεις στην εκπαίδευση ενηλίκων, μεταξύ αυτών στην αρχισυνταξία του Adult Education Quarterly (η σημαντικότερη επιθεώρηση για τη θεωρία και την έρευνα πεδίου), στην Επιτροπή Καθηγητών Εκπαίδευσης Ενηλίκων και στην Ερευνητική Διάσκεψη Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Calgary, του Tennessee, του Wisconsin-Madison, του British Columbia και του Pennsylvania State.

O John M. Crane αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Saskatchewan (1962, Πτυχίο Παιδαγωγικής), καθώς και από το Πανεπιστήμιο του Surrey στο Ηνωμένο Βασίλειο (μεταπτυχιακό στις Επιστήμες της Εκπαίδευσης το 1982). Επί πολλά χρόνια ασχολήθηκε με τη βασική εκπαίδευση ενηλίκων και ιδιαίτερα με την ιστορία της. Επιπλέον έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αυτοκατευθυνόμενη, εξατομικευμένη μάθηση, η οποία αποτέλεσε και το αντικείμενο της μεταπτυχιακής διατριβής του. Έχει δημοσιεύσει μια σειρά από άρθρων για την εκπαίδευση ενηλίκων και αυτή την περίοδο είναι εκπαιδευτής σε ένα πρόγραμμα εξατομικευμένης, αυτοκατευθυνόμενης εκπαίδευσης στο Κολέγιο Camosun της Victoria στον Καναδά.

H Angela Cross - Durrant ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) και άρχισε να διδάσκει το 1971 σε ένα Ινστιτούτο Εκπαίδευσης Ενηλίκων στο Bristol του Ηνωμένου Βασιλείου. Ακολούθησε μια περίοδος στο Τεχνικό Κολέγιο του Soundwell, επίσης στο Bristol. Τρία χρόνια αργότερα βρέθηκε στο Κολέγιο Τεχνολογίας του Twickenham, κατοπινό ανώτατο Κολέγιο του Richmond-upon-Thames, όπου διετέλεσε επίκουρη καθηγήτρια. Βλέπει τον εαυτό της ως "δια βίου εκπαιδευόμενη", καθώς παρακολούθησε με τους δικούς της ρυθμούς για τις εισαγωγικές εξετάσεις διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα. Το 1985 ολοκλήρωσε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις σπουδές της εκπαίδευσης με μερική παρακολούθηση στο Πανεπιστήμιο του Surrey. Το ενδιαφέρον της για τη δια βίου εκπαίδευση αποκρυσταλλώθηκε κατά την τελευταία αυτή περίοδο των σπουδών της. Έχει δημοσιεύσει μια σειρά άρθρων για την εκπαίδευση ενηλίκων.

O Barry Elsey ασχολήθκε με την εκπαίδευση ενηλίκων ως ώριμος σπουδαστής αφού είχε εγκαταλείψει το σχολείο χωρίς τίτλους. Συνέχισε στο πανεπιστήμιο, αρχικά με μερικής παρακολούθησης και κατόπιν πλήρους παρακολούθησης σπουδές. Ασχολήθηκε με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση ενηλίκων ως ερευνητικός υπότροφος και κατόπιν ως λέκτορας στα Πανεπιστήμια του Liverpool και του Nottingham. Τώρα εργάζεται στην Αυστραλία. Διαθέτει μεγάλη πείρα στα πανεπιστημιακά προγράμματα εκπαίδευσης ενηλίκων και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης. Η έρευνα και το συγγραφικό έργο του στα πεδία αυτά απηχούν ένα προσωπικό ενδιαφέρον για τους ενήλικους σπουδαστές, τους εθελοντές εκπαιδευτικούς συμβούλους, την εκπαίδευση "δεύτερης ευκαιρίας" για ενηλίκους και την εφαρμογή της κοινωνικής θεωρίας στην πολιτική και την πρακτική της εκπαίδευσης ενηλίκων και της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης.

O Colin Griffin είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Surrey, όπου είναι και μέλος του Ερευνητικού Κέντρου για τη Δια Βίου Μάθηση. Έχει εργαστεί ως βοηθός βιβλιοθηκάριος στο London School of Economics και ως διευθύνων σύμβουλος στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Επιπλέον, έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής κοινωνιολογίας στην Πολυτεχνική Σχολή του Kingston, καθώς και εκπαίδευσης στο Κολέγιο Ανωτάτης Εκπαίδευσης Cheltenham and Gloucester. Επί πολλά χρόνια εργάστηκε στην εκπαίδευση ενηλίκων ως εκπαιδευτής στο Hillcroft College και στο Τμήμα Εκτός των Τειχών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Έχει δημοσιεύσει μια σειρά άρθρων και βιβλίων για τα αναλυτικά προγράμματα και την ανάλυση πολιτικής της δια βίου μάθησης που αποτελεί και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του. Τα τελευταία βιβλία του είναι το "Training to Teach in Further and Adult Education", με τον David Gray και τον Tony Nasta (Stanley Thornes, 2000) και το "Post-compulsory Education into the New Millennium", σε από κοινού επιμέλεια με τον David Gray (Jessica Kingsley, 2000).

O William S. Bill Griffith διετέλεσε καθηγητής εκπαίδευσης ενηλίκων στο Τμήμα Διοικητικής, Ανώτατης και Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο British Columbia στο Vancouver του Καναδά από το 1977 μέχρι το θάνατό του. Υπήρξε πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής για την Εκπαίδευση Ενηλίκων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου επί δεκαπέντε χρόνια. Ξεκινώντας τη σταδιοδρομία του στην αγροτική κατάρτιση, έλαβε στη συνέχεια το διδακτορικό δίπλωμά του στην εκπαίδευση ενηλίκων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Υπήρξε επιβλέπων επιμελητής του οκτάτομου "Handbook of Adult Education" στις Ηνωμένες Πολιτείες, πρόεδρος της Επιτροπής Καθηγητών Εκπαίδευσης Ενηλίκων και μέλος της Διευθύνουσας Επιτροπής της Διάσκεψης για την Έρευνα στην Εκπαίδευση Ενηλίκων. Το 1980 του απονεμήθηκε το Βραβείο "Από την έρευνα στην πράξη" της Αμερικανικής Ένωσης για την Εκπαίδευση Ενηλίκων.

Ο Peter Jarvis είναι Καθηγητής Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και Διευθυντής του Κέντρου Έρευνας της Διά Βίου Μάθησης στο Πανεπιστήμιο του Surrey. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μελετητές της εκπαίδευσης ενηλίκων. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και τα βιβλία του έχουν εκδοθεί σε πολλές χώρες. Το 1998 του απονεμήθηκε το Διεθνές Βραβείο Συγγραφικού Έργου στην Εκπαίδευση Ενηλίκων Cyril Ο. Houle από την Αμερικανική Ένωση για τη Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση και Κατάρτιση Ενηλίκων.

H Carol E. Kasworm είναι πρόεδρος και καθηγήτρια στο Τμήμα Ανώτερης Εκπαίδευσης Ενηλίκων και Κοινοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπισημίου της Βόρειας Καρολίνας. Έλαβε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο του Valparaiso, το μεταπτυχιακό της στη διοίκηση της ανώτατης εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο του Michigan και διδακτορικό στην εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο της Georgia. Υπήρξε αντιπρύτανης έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Tennessee από το 1992 μέχρι το 1998. Η τρέχουσα έρευνα και οι δημοσιεύσεις της έχουν αντικείμενο τους προπτυχιακούς ενήλικους σπουδαστές. Είναι επίσης σύμβουλος έκδοσης στις επιστημονικές επιθεωρήσεις Adult Education Quarterly, Journal of Continuing Higher Education και Assessment and Accountability Forum.

H Mal Leicester είναι καθηγήτρια Εκπαίδευσης και Διδασκαλίας Ενηλίκων στο Πανεπιστήμιο του Nottingham στο Ηνωμένο Βασίλειο. Νωρίτερα είχε διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Warwick. Έχει διδάξει σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος και υπήρξε Σύμβουλος του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Avon για την Πολυπολιτισμική Εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει κείμενα για τη φιλοσοφία της εκπαίδευσης, τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση, τις αξίες στην εκπαίδευση, καθώς και σχετικά με την εθνότητα και την αναπηρία. Η Falmer Press εκδίδει, σε δική της από κοινού επιμέλεια, το εξάτομο έργο "Values, Culture and Education". Ύστερα από έρευνα για τις όψεις της εκπαιδευτικής ανισότητας, ίδρυσε το Ερευνητικό Κέντρο Εκπαιδευτικής Ένταξης στο Πανεπιστήμιο του Nottingham.

H Stella Parker μεγάλωσε στην Ανατολική Αφρική και σπούδασε βιολογία στο Imperial College του Λονδίνου. Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία της σε κολέγια επιμόρφωσης και ανώτατης εκπαίδευσης του Λονδίνου, όπου δίδασκε επιστήμες της ζωής σε μια μεγάλη γκάμα σπουδαστών. Αργότερα εργάστηκε στο City University του Λονδίνου, στο Τμήμα Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης, όπου χρίστηκε πρόεδρος και αντιπρύτανης. Κατέλαβε την έδρα Robert Peers στην Εκπαίδευση Ενηλίκων του Πανεπιστημίου του Nottingham το 1997 και τώρα είναι πρόεδρος του Τμήματος Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης. Οι δημοσιεύσεις της καλύπτουν θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής και συναφή ζητήματα αναλυτικού προγράμματος για ενήλικους σπουδαστές, καθώς και συνεχιζόμενης επαγγελματικής ανάπτυξης.

O John M. Peters είναι καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων και Εκπαίδευσης Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Tennessee, καθώς και διευθυντής του διδακτορικού προγράμματος συνεργατικής μάθησης. Επιμελήθηκε το βιβλιο "Building an Effective Enterprise of Adult Education" (1980), συν-επιμελήθηκε το "We Make the Road by Walking" (Temple University Press, 1990), - ένα διάλογο μεταξύ του Myles Horton και του Paolo Freire - καθώς και το "Adult Education: Evolutions and Achievements in a Developing Field of Study" (Jossey-Bass, 1991). Έχει διατελέσει γραμματέας της Αμερικανικής Ένωσης για την Εκπαίδευση Ενηλίκων και διευθυντικό στέλεχος της Επιτροπής Καθηγητών Εκπαίδευσης Ενηλίκων.

O William A. B. Smith έλαβε το πτυχίο του από το Georgetown College του Kentucky, με διπλή ειδίκευση στην ψυχολογία και την κοινωνιολογία το 1984. Έλαβε το μεταπτυχιακό του από το Southwestern Baptist Theological Seminary με ειδίκευση στη Θρησκευτική Εκπαίδευση το 1972 και διπλή ειδίκευση στην Ψυχολογία και τις Αρχές Εκπαίδευσης το 1978 (μεταπτυχιακό εκπαίδευσης). Έχει διατελέσει στις εξής θέσεις: Πνευματικός σύμβουλος κωφών, εκπαιδευτής για πνευματικούς συμβούλους κωφών και δάσκαλος παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες. Έχει διατελέσει επίσης διευθυντής εκπαίδευσης σε ενορίες επί δέκα χρόνια. Είναι αναπληρωτής καθηγητής αρχών της εκπαίδευσης του Southwestern Baptist Theological Seminary, από το 1978. Έχει δημοσιεύσει, μόνος και από κοινού με άλλους, εργασίες για τις δημιουργικές μεθόδους διδασκαλίας, τις ηγετικές δεξιότητες εθελοντών δασκάλων και το σχεδιασμό αναλυτικών προγραμμάτων.

O Allan Miller Thomas γεννήθηκε στο Toronto του Καναδά το 1928. Σπούδασε στο Upper Canada College, στο Πανεπιστήμιο του Toronto και στο Teachers College του Πανεπιστημίου Columbia, όπου έλαβε το μεταπτυχιακό του στην ιστορία της εκπαίδευσης το 1953 και το διδακτορικό του στην κοινωνική ψυχολογία το 1964. Διετέλεσε διευθυντής της Καναδικής Ένωσης για την Εκπαίδευση Ενηλίκων από το 1961 μέχρι το 1969 και πρόεδρος της Ένωσης από το 1972 μέχρι το 1978. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του British Columbia από το 1955 μέχρι το 1961, όπου εγκαινίασε το πρώτο μεταπτυχιακό πρόγραμμα πλήρους παρακολούθησης στην εκπαίδευση ενηλίκων στον Καναδά το 1958. Υπήρξε αντιπρόεδρος του Τμήματος Εκπαίδευσης Ενηλίκων στο Ινστιτούτο του Ontario για τις Σπουδές της Εκπαίδευσης από το 1971 μέχρι το 1979. Επίσης, διετέλεσε αναπληρωτής διευθυντής στο Υπουργείο Επικοινωνιών από το 1970 μέχρι το 1971 και επιθεωρητής του ΟΟΣΑ για τη Φινλανδία το 1981. Το τελευταίο βιβλίο του τιτλοφορείται "Principia Mathetica: The Politics of Learning".

H Jacqueline A. Wilson είναι υποψήφια διδάκτορας της εκπαίδευσης ενηλίκων στο Πανεπιστήμιο της Georgia. Ειδικεύεται στην ανάπτυξη ανθρώπινων πόρων και οργάνωσης.

Ο Peter Jarvis είναι Καθηγητής Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και Διευθυντής του Κέντρου Έρευνας της Διά Βίου Μάθησης στο Πανεπιστήμιο του Surrey. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μελετητές της εκπαίδευσης ενηλίκων. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και τα βιβλία του έχουν εκδοθεί σε πολλές χώρες. Το 1998 του απονεμήθηκε το Διεθνές Βραβείο Συγγραφικού Έργου στην Εκπαίδευση Ενηλίκων Cyril Ο. Houle από την Αμερικανική Ένωση για τη Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση και Κατάρτιση Ενηλίκων.

Ο Αλέξης Κόκκος γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Ρaris VIII. Πρωτοστάτησε στη διαμόρφωση του θεσμού της Λαϊκής Επιμόρφωσης (1981-1987), του Ινστιτούτου Διαρκούς Επιμόρφωσης και Εκπαίδευσης / ΙΔΕΚΕ (Πρόεδρος 1995-1997), του Ινστιτούτου Επιμόρφωσης (2004-2009) και του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (μέλος της ιδρυτικής επιστημονικής ομάδας, 1997-2001), στο οποίο σήμερα είναι Κοσμήτωρ της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών και Καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έγινε επιστημονικός υπεύθυνος του εθνικού προγράμματος της εκπαίδευσης των 14.000 εκπαιδευτών επαγγελματικής κατάρτισης της χώρας (2003-2008). Είναι Πρόεδρος της Επιστημονικής Ένωσης Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έχει γράψει 8 βιβλία και 40 κείμενα για την εκπαίδευση ενηλίκων, που δημοσιεύτηκαν μεταξύ άλλων στα περιοδικά "Journal of Transformative Education", "Convergence", "Agora", "Εκπαίδευση Ενηλίκων", καθώς και στα πρακτικά του 8ου και του 9ου Διεθνούς Συνεδρίου για τη Μετασχηματίζουσα Μάθηση. Το 2011 έγινε υπεύθυνος του Γραφείου Διά Βίου Μάθησης παρά τω Πρωθυπουργώ.

Ο Αλέξης Κόκκος γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Ρaris VIII. Πρωτοστάτησε στη διαμόρφωση του θεσμού της Λαϊκής Επιμόρφωσης (1981-1987), του Ινστιτούτου Διαρκούς Επιμόρφωσης και Εκπαίδευσης / ΙΔΕΚΕ (Πρόεδρος 1995-1997), του Ινστιτούτου Επιμόρφωσης (2004-2009) και του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (μέλος της ιδρυτικής επιστημονικής ομάδας, 1997-2001), στο οποίο σήμερα είναι Κοσμήτωρ της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών και Καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έγινε επιστημονικός υπεύθυνος του εθνικού προγράμματος της εκπαίδευσης των 14.000 εκπαιδευτών επαγγελματικής κατάρτισης της χώρας (2003-2008). Είναι Πρόεδρος της Επιστημονικής Ένωσης Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έχει γράψει 8 βιβλία και 40 κείμενα για την εκπαίδευση ενηλίκων, που δημοσιεύτηκαν μεταξύ άλλων στα περιοδικά "Journal of Transformative Education", "Convergence", "Agora", "Εκπαίδευση Ενηλίκων", καθώς και στα πρακτικά του 8ου και του 9ου Διεθνούς Συνεδρίου για τη Μετασχηματίζουσα Μάθηση. Το 2011 έγινε υπεύθυνος του Γραφείου Διά Βίου Μάθησης παρά τω Πρωθυπουργώ.