Η βιοτεχνολογική επινόηση έλκει την καταγωγή της από την αδιαπέραστη μέχρι τώρα σιωπή του γονιδιώματος. Είναι ο πρώτος έναρθρος λόγος, ο οποίος καθιερώνει σημασίες και συγκροτεί το επικοινωνιακό περιβάλλον του ανθρώπου με τον γενετικό του εαυτό. Η βιοτεχνολογική επινόηση συμπίπτει με το ίδιο το βιολογικό γίγνεσθαι. Το ερώτημα είναι: Η πορεία της είναι από μέσα προς τα έξω, από την γενετική υποκειμενικότητα στην ενδοκοσμική αντικειμενικότητα ή από έξω προς τα μέσα, από την εργαλειοποίηση του γονιδιώματος στην γενετική ετερότητα;
Αυτή την αμφίδρομη πορεία καλούμεθα να προσδιορίσουμε. Η απάντησή μας σε αυτό το ερώτημα θα έχει κρίσιμες συνέπειες για την ορθή ακρόαση της γενετικής μας γλώσσας. Παράλληλα η βιοτεχνολογική επινόηση είναι ανίκανη να εξασφαλίσει την συνεχή και συνεπή διαλεκτική σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με την γενετική του εσωτερικότητα. Κάθε νέα βιοτεχνολογική παρέμβαση αποτελεί χασματική εγκοπή στην φυσική ιστορία του γονιδιώματος. [...]

(από το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου)