Ο Δημήτριος Χ. Σκλαβενίτης γεννήθηκε στη Λευκάδα και σπούδασε φιλολογία και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Υπηρέτησε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως καθηγητής, γυμνασιάρχης, λυκειάρχης και σχολικός σύμβουλος. Υπήρξε μέλος της επιτροπής κρίσεως για τα βιβλία "Κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας" για το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Δίδαξε νεοελληνική γλώσσα στα ΠΕΚ της Μυτιλήνης και της Χαλκίδας. Ως γραμματέας της Πανελλήνιας 'Ενωσης Φιλολόγων, για πολλά χρόνια είχε τη φροντίδα για την έκδοση των περιοδικών "Φιλολογική" και "Σεμινάριο". Ήταν συντονιστής της ομάδας εργασίας της Πανελλήνιας 'Ενωσης Φιλολόγων για θέματα νεοελληνικής γλώσσας και γραμματείας και έλαβε μέρος στην πανελλήνια έρευνα που διεξήγαγε η ομάδα αυτή για τη διδασκαλία των κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ήταν μέλος της επιστημονικής ομάδας σχεδιασμού και εφαρμογής του πειραματικού προγράμματος που κατάρτισε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με θέμα "Διακλαδική, διεπιστημονική προσέγγιση του αρχαίου ελληνικού κόσμου και πολιτισμού". Ως γραμματέας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος της "Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών", οργάνωσε συμπόσια και συνέδρια και έχει ως σήμερα την ευθύνη των εκδόσεων της Εταιρείας. 'Εχει δημοσιεύσει διάφορα μικρά μελετήματα, βιογραφίες και βιβλιοπαρουσιάσεις σε φιλολογικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων.

Ο Θανάσης Καλαφάτης είναι αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

Ο Σπύρος Βρεττός γεννήθηκε στους Τσουκαλάδες Λευκάδας όπου τελείωσε το δημοτικό. Το γυμνάσιο τελείωσε στη Λευκάδα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1987 αναγορεύτηκε διδάκτορας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ζει και εργάζεται στη Λευκάδα. Έχει δημοσιεύσει τα μυθιστορήματα "Υποψήφιος σπουδαστής" (Καστανιώτης, 1980), "Ανάπαυλα, Κάθαρση" (Καστανιώτης, 1987), "Αγωνία επιβίωσης ή μελέτη θανάτου" (Λογοθέτης, 1994), το δοκίμιο "Ανθρωπισμός, διαλεκτική φιλολογίας και θετικών επιστημών" (1974), τα "Θέματα σύγχρονου προβληματισμού για την έκθεση" (Καστανιώτης, 1990) και τη μελέτη "Οι λαϊκοί ποιητές της Λευκάδας ως κοινωνικό φαινόμενο" (Καστανιώτης, 1994).

Η Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού είναι σύμ­βουλος φιλολόγων. Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Σπούδασε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην Κοινωνική Λαογραφία με θέμα: "Η εγκληματικότητα στην πόλη και την ύπαιθρο Λευκάδα (1900-1940)". Αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1992 με βαθμό "Άριστα". Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Σύγχρονο βοήθημα για την έκθεση" (συμμετοχή, 1977), "Θέματα εκθέσεων σύγχρονου προβληματισμού" (συμμετοχή, 1984), "Το έγκλημα και οι κοινωνικοί του προσδιορισμοί" (1998), "Στο άρρητο υφάδι της ζωής τους: Άγγελος Σικελιανός - Άννα Άγγελου Σικελιανού" (2002), "Λευκάδιος Χερν: Η λαογραφία της στοργής - Σμιλεύοντας το αρχέτυπο της μάνας" (2004 και β’ έκδ. 2010), "Δημήτριος Γολέμης (1875-1941) - Η περιπέτεια του "θαυμαστού"" (2004), "50 χρόνια των Γιορτών Λόγου και Τέχνης" (επιμέλεια, 2006), "Λαϊκός σουρεαλισμός - Κώστας ντε Βαλαμόντε: Ο αντιήρωας μιας παραλογικής αφήγησης" (2007), "Mάρκος Αυγέρης - Το "δεξίωμα" του μοντερνισμού" (2010). Σημαντική είναι και η συμβολή της στην κοινωνική έρευνα και τη φιλολογική επιστήμη. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή και πανελλήνια συνέδρια. Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, επιστημονικές επετηρίδες. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού. Συνεργάζεται με τον εκδοτικό οίκο Γρηγόρη ως διευθύντρια της σειράς "Η Ελληνική Σκέψη της Διασποράς".

Η Άννα Κοψιδά-Βλάχου γεννήθηκε στη Λευκάδα όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1982 πραγματοποίησε σπουδές στη Συμβουλευτική και στο Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό. Ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο χώρο της Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης. Το 2000 αναγορεύτηκε διδάκτωρ στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στα πλαίσια του ερευνητικού της έργου την απασχόλησαν θέματα ευρύτερου παιδαγωγικού ενδιαφέροντος, τα οποία και εφάρμοσε στην εκπαίδευση (εκπαιδευτικοί μηχανισμοί άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, η δυναμική καινοτόμων παιδαγωγικών πρακτικών, ο επαγγελματικός προσανατολισμός και η συμβολή του στην ανάπτυξη περιβαλλοντικού ήθους). Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα ανήκουν επίσης ζητήματα σχετικά με τον τουρισμό και την περιφερειακή ανάπτυξη, την τοπική αγορά εργασίας, τα φυλετικά στερεότυπα και τη λειτουργία τους στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στην αγορά εργασίας. Έχει λάβει μέρος σε συνέδρια επιστημονικών και κοινωνικών φορέων και εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. Υπηρετεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού.

Νίκος Κατηφόρης (1903-1967). Ο Νίκος Κατηφόρης γεννήθηκε στον Άγιο Πέτρο της Λευκάδας. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πρωτεύουσα, όπου εργάστηκε ως δικηγόρος. Δημοσίευσε λογοτεχνικά κείμένα και κριτικά δοκίμια στα περιοδικά Νέοι Βωμοί (1924), Νέα Επιθεώρηση (1929), Πρωτοπόροι (1930-1931) και Νέοι Πρωτοπόροι (1932-1936), ενώ από το 1924 και για δέκα περίπου χρόνια συνεργάστηκε - με διάφορα ψευδώνυμα - με την εφημερίδα Ριζοσπάστης ως χρονικογράφος. Κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου εμφανίστηκε στα περιοδικά Ελεύθερα Γράμματα και Επιθεώρηση Τέχνης και στην εφημερίδα Αυγή. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε με τη δημοσίευση του αντιπολεμικού διηγήματος Ειρήνη στο Νουμά (με το ψευδώνυμο Σταύρος Λέκκας). Το 1922 τη συλλογή (δύο) διηγημάτων Τραβώντας στην τρέλλα. Σταθμοί στο πεζογραφικό του έργο στάθηκαν η συλλογή διηγημάτων Όσο κρατάει το σκοτάδι και το μυθιστόρημα Η πιάτσα. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη θεατρική γραφή (από το 1931). Το πρώτο του έργο, Οι λύκοι και τα πρόβατα ανέβηκε σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη, ενώ άλλα θεατρικά του παραστάθηκαν από τους θιάσους Μαρίκας Κοτοπούλη, Κατερίνας και από ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (1950-1967) και γενικός γραμματέας της εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων (1946-1953). Πέθανε στην Αθήνα. Ο Νίκος Κατηφόρης ανήκει στους έλληνες πεζογράφους του μεσοπολέμου που στρατεύτηκαν υπέρ της μαρξιστικής ιδεολογίας και εντάχθηκαν στα πλαίσια του μαρξιστικού ρεαλισμού. Με καταβολές στο έργο των Δημοσθένη Βουτυρά, Κωνσταντίνου Θεοτόκη και Κωνσταντίνου Χατζόπουλου, αλλά και στους ρώσους και σκανδιναβούς μαρξιστές λογοτέχνες το έργο του κινήθηκε στο χώρο του ψυχογραφικού ρεαλισμού με έντονη την παράλληλη παρουσία των συμβολικών στοιχείων που παραπέμπουν άμεσα σε κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό. Στο πέρασμα του χρόνου ο συγγραφέας οδηγήθηκε από μια γενικότερη επαναστατική ενατένιση του κοινωνικού κατεστημένου στη συγκεκριμενοποίηση της ιδεολογικής του τοποθέτησης και στην εναπόθεση των ελπίδων του για ένα καλύτερο μέλλον στο κομμουνιστικό όραμα. Στο τελευταίο έργο του Ο Καρχαρίας και τα 9 κύματα αξιοσημείωτη είναι η εσωτερική αναδίπλωση του συγγραφέα, ο περιορισμός της αισιόδοξης προοπτικής του, καθώς επίσης η είσοδος στη γραφή του στοιχείων μεταφυσικής που παραπέμπουν στην ατμόσφαιρα της τεχνοτροπίας του Φραντς Κάφκα. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το λήμμα Αργυρίου Αλεξ., "Νίκος Κατηφόρης", Η μεσοπολεμική πεζογραφία· Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Ε΄, σ.8-25. Αθήνα, Σοκόλης, 1992. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Η Κατερίνα Καμαρέττα - Πίσση είναι λέκτορας αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στον τομέα Κλασικής Φιλολογίας του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.