«O ρόλος της ποιμαντικής διακονίας πρωτίστως και κυρίως είναι Ευχαριστιακός. Δια τούτο το έργον των ποιμένων της Εκκλησίας του Χριστού χαρακτηρίζεται ως Ευχαριστιακή ποιμαντική διακονία, η οποία, ως χάρισμα, τελεί υπό την άμεσον έπενέργειαν του Αγίου Πνεύματος.
Η Ευχαριστιακή αυτή ποιμαντική διακονία αμέσως και ουσιωδώς σχετίζεται με την Εκκλησίαν, καθ' ότι η θεία Ευχαριστία ως σώμα Χρίστου είναι αυτή η ιδία η Εκκλησία.
Η θεία Ευχαριστία όμως δεν είναι μία απλώς επί μέρους ιεροτελεστία ούτε ένα γεγονός απομεμονωμένον εις την Ζωήν της Εκκλησίας. Η θεία Ευχαριστία αναδεικνύεται ως το ένα, το μέγα, το πλήρες, το κεντρικόν μυστήριον της Εκκλησίας, ως το μυστήριον των μυστηρίων. Από αυτό πηγάζει κάθε άλλη ενέργεια εις την Εκκλησίαν. Κάθε χάρις και δωρεά και ευλογία, και μυστηριακή ενέργεια, και τελετή και πράξις και ακολουθία έχει ως πηγήν της αλλά και ολοκλήρωσίν της την τελεσιουργίαν της θείας Ευχαριστίας.
Η θεία Ευχαριστία παραμένει επίσης η πηγή από την οποίαν αναβλύζει η ένθεος χριστιανική αγάπη και η φιλανθρωπία, τα έργον της πνευματικής πατρότητας και η διακήρυξις της χριστιανικής αληθείας, αναδεικνύεται δε επίσης το κέντρον αυτών των ιερών ενεργειών".