Ο Βασίλειος Τ. Γιούλτσης γεννήθηκε στα Γιαννιτσά. Σπούδασε θεολογία, κοινωνιολογία και πολιτική οικονομία. Είναι καθηγητής της κοινωνιολογίας και της κοινωνιολογίας της θρησκείας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα σημαντικότερα έργα του είναι: Θεολογία και διαπροσωπικαί σχέσεις κατά τον Μέγαν Φώτιον 1974, Πνευματικότητα και κοινωνική ζωή 1975, Κοινωνιολογία του αθεϊσμού 1984, Τυπολογία και ορολογία των κοινωνικών επιστημών 1993, Γενική κοινωνιολογία 1994-4η έκδοση, Κοινωνιολογία της θρησκείας 1996-3η έκδοση.

Ο Σωτήριος Δεσπότης γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και το Μάιντς. Είναι αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με γνωστικό αντικείμενο την ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Είναι επίσης μέλος της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Καινοδιαθηκολόγων.

Ο Κωνσταντίνος Θ. Ζάρρας ερευνά επιστημονικά θέματα του μυστικού Ιουδαϊσμού. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Δημήτρης Καϊμάκης γεννήθηκε το 1945 στην Αρναία της Χαλκιδικής. Σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, στη Θεολογική Σχολή της Λωζάννης, στο καθολικό Πανεπιστήμιο των Παρισίων και στη γαλλική βιβλική και αρχαιολογική Σχολή της Ιερουσαλήμ, καθώς και Φιλολογία στην Κολωνία της Γερμανίας. Είναι διδάκτωρ Φιλολογίας (1974) και Θεολογίας (1983) και καθηγητής της Παλαιάς Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο Χρήστος Καρακόλης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1968. Είναι απόφοιτος και διδάκτορας του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επί πενταετία εξειδικεύθηκε στην Επιστήμη της Καινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης. Ως επισκέπτης Καθηγητής έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια της Βέρνης και του Μονάχου. Σήμερα είναι επίκουρος Καθηγητής της Καινής Διαθήκης στο Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Δημήτρης Κυρτάτας γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και το Λονδίνο. Διδάσκει αρχαία ιστορία, από το 1985 έως το 2001 στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και από το 2002 στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Στα δημοσιεύματά του περιλαμβάνονται τα ακόλουθα βιβλία: "Δούλοι, δουλεία και δουλοκτητικός τρόπος παραγωγής", Ο Πολίτης, Αθήνα 1987, "Επίκρισις: Η κοινωνική δομή των χριστιανικών κοινοτήτων από τον πρώτο έως τον τρίτο αιώνα", πρόλογος G.E.M. de Ste Croix, μτφρ. Γιάννης Κρητικός, Εστία, Αθήνα 1992, "Παιδαγωγός: Η ηθική διαπαιδαγώγηση στην ύστερη ελληνική αρχαιότητα", Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας, Αθήνα 1994, "Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και οι επτά εκκλησίες της Ασίας", Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1995, "Χόλος γυναικός και άλλες ιστορίες από τον ερωτικο βίο των αρχαίων Ελλήνων", με εικονες του Αλέκου Λεβίδη, Άγρα, Αθήνα 1999, "Ιερείς και προφήτες: Η παραγωγή και η διαχείριση του δόγματος στον πρώιμο χριστιανισμό", Ινστιτούτο του Βιβλίου - Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2000, "Κατακτώντας την αρχαιότητα: Ιστοριογραφικές διαδρομές", Πόλις, Αθήνα 2003 κ.ά. Το 2010 εξέδωσε με τον Σπύρο Ράγκο, και πρόλογο του Δ. Ν. Μαρωνίτη, το βιβλίο "Η ελληνική αρχαιότητα: Πόλεμος, πολιτική, πολιτισμός" (Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών / Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη) και το 2010 το "666: Ο αριθμός του βιβλίου" (Εκδόσεις Άγρα).

Ο Μιλτιάδης Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1952 στην Κοζάνη. Σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε ειδικές σπουδές στη Φιλολογία των αρχαίων λαών της Μεσοποταμίας και Συρίας-Παλαιστίνης στο Τύμπιγκεν της Γερμανίας. Από το 1984 διδάσκει στο τμήμα θεολογίας Α.Π.Θ. Παλαιά Διαθήκη και Βιβλική Εβραϊκή Γλώσσα. Είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας και υπεύθυνος του προγράμματος για τη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα νέα ελληνικά. Μετέχει επίσης στην επιστημονική επιτροπή για τον σχεδιασμό του μεταφραστικού έργου των Ηνωμένων Βιβλικών Εταιριών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1935 και είναι καθηγητής της Ηθικής και της Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από τα κυριότερα έργα του: Το διδασκαλικόν έργον του Ωριγένους, Θεσσαλονίκη 1960, Γρηγορίου Παλαμά, Πραγματείαι γραφείσαι κατά τα έτη 1341-1343, Θεσσαλονίκη 1966, Η χριστιανική κοινωνία και ο κόσμος, Θεσσαλονίκη 1967, Μέθεξις Θεού, Θεσσαλονίκη 1979, Soziologie des Christentums, Berlin 1981, Κείμενα πατερικής ηθικής, Θεσσαλονίκη 1982, The dedication of man, New York 1984, Etica e vita spirituale. Una prospettiva ortodossa, Bologna 1989, St. Gregoire Palamas. De le deification de l' etre humain, Lausanne 1990, Χρόνος και άνθρωπος, Θεσσαλονίκη 1992, Ορθόδοξη πνευματική ζωή, Θεσσαλονίκη 1993, Η εμπειρική θεολογία στην οικολογία και την πολιτική, Θεσσαλονίκη 1994, Orthodox spiritual life, Brookline Massachusetts 1994, Εισαγωγή στην ηθική, Η ηθική στην κρίση του παρόντος και την πρόκληση του μέλλοντος, Θεσσαλονίκη 1995 κ.ά.

Ο Νίκος Ματσούκας γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1934. Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Χαϊδελβέργης. Επί 42 χρόνια υπηρέτησε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ως καθηγητής της Δογματικής και της Ιστορίας της Φιλοσοφίας στη Θεολογική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου. Έγραψε εκτενή έργα, μονογραφίες και άρθρα θεολογικού και φιλοσοφικού περιεχομένου. Βιβλία και μελέτες του μεταφράζονται σε ξένες γλώσσες. Ασχολείται με τη λογοτεχνία, κυρίως με την παραδοσιακή, και κατά καιρούς υπήρξε συνεργάτης των περιοδικών "Διαγώνιος" και "Θρακικά Χρονικά". Λαμπρή επιτυχία είχαν τα πεζογραφήματά του: "Γλυκόπικρες ρίζες", "Ζηλωτικά πόλεως Θεσσαλονίκης (1342-1349)", "Ευρώπη ωδίνουσα" και "Ο θαμπός καθρέφτης" (πεζά - ποιήματα). Μετέφρασε στην ελληνική γλώσσα Κάφκα, Έσσε, Πασκάλ, Μπερδιάγιεφ, Ευδοκίμοφ, Ράιχ και Στανιλοάε.

(2016) Από τον γογγυσμό στην δοξολόγηση του Θεού, Ostracon Publishing p.c. (2015) Προφητεία και προφήτες στον βιβλικό Ισραήλ, Ostracon Publishing p.c. (2012) Η μεταιχμαλωσιακή ιουδαϊκή κοινότητα στον Τριτοησαΐα: Ιστορία, θεολογία, Πουρναράς Π. Σ. (2011) Ερμηνεία και θεολογία βιβλικών κειμένων, Πουρναράς Π. Σ. (2006) Η παράδοση για τον Δαβίδ στην Παλαιά Διαθήκη, Πουρναράς Π. Σ. (2005) Ερμηνευτικές μελέτες στην Παλαιά Διαθήκη, Πουρναράς Π. Σ. (2002) Η παράδοση της εξόδου στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, Πουρναράς Π. Σ. (2000) Ερμηνευτικές μελέτες στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, Πουρναράς Π. Σ. (2000) Η Παλαιά Διαθήκη, Πουρναράς Π. Σ. (1999) Θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις στο βιβλικό Ισραήλ, Πουρναράς Π. Σ. Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2016) Θρησκεία και πολιτική, Άρτος Ζωής (2006) Αγία Γραφή και σύγχρονος άνθρωπος, Πουρναράς Π. Σ. Μεταφράσεις (2011) Preuss, Horst Dietrich, Θεολογία της Παλαιάς Διαθήκης, Πουρναράς Π. Σ. [μετάφραση, επιμέλεια] (2004) Dietrich, Walter, Η πρώτη περίοδος της Βασιλείας στον βιβλικό Ισραήλ - 10ος αι. π.Χ., Πουρναράς Π. Σ. [επιμέλεια, μετάφραση] (1998) Lemche, Niels Peter, Η προϊστορία του βιβλικού Ισραήλ, Πουρναράς Π. Σ. (1997) Gunneweg, Antonius H. J., Η ιστορία του Ισραήλ ως την εξέγερση του Βαρ-Κοχβά, Πουρναράς Π. Σ.

Ο Κωνσταντίνος Ι. Μπελέζος γεννήθηκε στις ΗΠΑ το 1965. Πραγματοποίησε τις πτυχιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Regensburg και Tubingen (Γερμανία). Διδάκτωρ της Θεολογίας αναγορεύτηκε το 1997 με τη διατριβή: Η "ερμηνεία" του Οικουμενίου του Σχολαστικού στην Αποκάλυψη του Ιωάννου (Ιστορική και μεθοδολογική προσέγγιση). Από το 1999 υπηρετεί ως Λέκτωρ στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με γνωστικό αντικείμενο "Εισαγωγή και ερμηνεία της Καινής Διαθήκης". Διδάσκει παράλληλα Βιβλική Ερμηνευτική, καθώς και θέματα που σχετίζονται με τη Θεολογία του Φύλου και του Φυσικού Περιβάλλοντος.

Η Κυριακούλα Παπαδημητρίου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ και διδάσκει Γλώσσα, Ερμηνεία και Ερμηνευτική της Καινής Διαθήκης.

Ο Γεώργιος Π. Πατρώνος είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε Ερμηνευτική και "Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης, ενώ ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται ή συμβολή του στο ζήτημα της εσχατολογίας, καθώς εισήγαγε στην ορθόδοξη θεολογία τον όρο "λειτουργική έσχατολογία". Ο Γ. Πατρώνος γεννήθηκε το 1935 στο Λέχοβο της Φλώρινας και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακά στην Οξφόρδη τής Αγγλίας στους τομείς των βιβλικών σπουδών και της Ιεραποστολής. Κατόπιν επισκέφθηκε τις χώρες της Ανατολικής Αφρικής και εργάσθηκε ιεραποστολικά μαζί με Έλληνες ιερείς, ως απεσταλμένος του ειδικού Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1975 υπέβαλε τη διδακτορική διατριβή του υπό τον τίτλο "Σχέσις παρόντος και μέλλοντος εις την περί βασιλείας του Θεού διδασχαλίαν της Ορθοδόξου θεολογίας" και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Θεολογίας. Το 2002 ολοκλήρωσε την πανεπιστημιακή θητεία του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος διακρίθηκε τόσο στην εν λόγω Σχολή, όσο και στη Ριζάρειο και Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Προσέφερε ιεραποστολικό έργο στην Ουγκάντα, την Κένυα και την Τανζανία, ενώ το έργο ποιμαντικής διακονίας σε πολλά μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου συνεχίζεται επί μία και πλέον πεντηκονταετία. Την τε-λευταία εικοσαετία συνεργάζεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την Ορθόδοξη "Ιεραποστολή στην Άπω Ανατολή και στην ευρύτερη Ασία. Τα αυτοτελή έργα του ανέρχονται σε περισσότερα από τριάντα κείμενα.

O Otfried Hofius γεννήθηκε το 1937 στο Ζήγκεν της Γερμανίας. Το 1965 χειροτονήθηκε πάστορας και έως το 1972 υπηρέτησε ως εφημέριος μιας ευαγγελικής εκκλησιαστικής κοινότητας. Από το 1972 έως το 1980 εργάστηκε ως καθηγητής της Ευαγγελικής Θεολογίας και της Διδακτικής της στο Πανεπιστήμιο του Πάντερμπορν. Από το 1980 εργάστηκε ως τακτικός καθηγητής της Καινής Διαθήκης στην Ευαγγελική Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Τυβίγγης. Από το 1996 έως το 2002 υπήρξε κοσμήτορας στην ανωτέρω Σχολή. Το 2002 έλαβε τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή.

O Έντουάρντ Λώζε γεννήθηκε το 1924 στο Αμβούργο. Την ακαδημαϊκή του καριέρα την άρχισε ως καθηγητής της Καινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς (1953-56), τη συνέχισε στο Κίελο (1956-64) και την ολοκλήρωσε στη Γοττίγγη (1964-71), όπου το 1969 έγινε και μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών. Το 1971 εκλέχθηκε επίσκοπος της Λουθηριανής Εκκλησίας του Αννόβερου και στα 1975-78 χρημάτισε πρόεδρος της Ενώσεως των Ευαγγελικών Εκκλησιών της Γερμανίας. Από την πλούσια συγγραφική δράση του, που τη χαρακτηρίζει ο συνδυασμός επιστημονικής ακρίβειας και ποιμαντικής μέριμνας, αναφέρουμε ενδεικτικώς τα έργα: " Η χειροτονία στον ύστερο ιουδαϊσμό και την Καινή Διαθήκη" (1951), " Μάρτυρας και δούλος Θεού", " Το πρωτοχριστιανικό κήρυγμα για τον ιλαστήριο θάνατο του Ιησού Χρηστού" (1963), "Η αποκάλυψη του Ιωάννη" (1976)κ.α.