Το σχέδιο του Κινήματος προέβλεπε την κατάληψη του Στόλου, που στη συνέχεια θα έπλεε σε Θεσσαλονίκη και Καβάλα, ενώ παράλληλα θα εξεγείρονταν η Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου.
Και πράγματι την 1η Μαρτίου οι κινηματίες κατέλαβαν τα πολεμικά πλοία "Αβέρωφ", "Έλλη", "Ψαρά", "Λέων", "Νίκη" και τα υποβρύχια "Κατσώνης" και "Νηρεύς".
Οι κινήσεις των επαναστατών στην Αθήνα απέτυχαν και οι προταίτιοι Χ. Τσιγάντες, Ι. Τσιγάντες και Σ. Σαράφης συνελήφθησαν .
Η υποδοχή του Επαναστατημένου Στόλου στη Σούδα ήταν απογοητευτική και ο Βενιζέλος διέταξε να πλεύσει στη Βόρεια Ελλάδα.
Ο διοικητής του Δ' Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Καμμένος, ανέλαβε την αρχηγία του αγώνα στην Βόρειο Ελλάδα. Παράλληλα το Γ' Σώμα Στρατού έμεινε υπό τας διαταγάς της Κυβερνήσεως και έτσι οι επαναστάτες δίστασαν να βαδίσουν κατά της Θεσσαλονίκης.
Η διστακτική στάση των επαναστατών , καθώς και η παθητική στάση του λαού, ενίσχυσαν τις Κυβερνητικές Δυνάμεις, που ύστερα από λίγες αψιμαχίες στην Βόρειο Ελλάδα ανέλαβαν τον έλεγχο της εξουσίας.
Η ίδια ακινησία παρατηρήθηκε και στον Στόλο, ενώ ταυτόχρονα ο Πλαστήρας εμποδίστηκε να φτάσει στην Ελλάδα από την ιταλική κυβέρνηση.
Το κίνημα επομένως, 11 με 12 Μαρτίου, εξέπνευσε, ο Καμμένος διέφυγε προς τη Βουλγαρία, ενώ ο Βενιζέλος μέσω Δωδεκανήσων και Νεάπολης στο Παρίσι
Το κίνημα χωρίς καμία εξωτερική υποστήριξη και αντιμετωπιζόμενο με απάθεια από το λαό απέτυχε παταγωδώς. Οι κινηματίες συνελήφθησαν και σύντομα, τη 18η Μαρτίου, οδηγήθηκαν σε στρατοδικείο.