Ο Σερ Thomas More (1487-1535) υπήρξε διακεκριμένος συγγραφέας και πολιτικός. Έγραψε την "Ιστορία του Ριχάρδου Γ΄", την "Ουτοπία", τα "Τέσσερα τελευταία πράγματα", και ασχολήθηκε με μελέτες σε αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Φυλακίστηκε από τον Ερρίκο Η΄, επειδή δεν δέχτηκε να αναγνωρίσει τους διαδόχους του ιδίου από το γάμο του με την Άννα Μπόλεϊν. Στη φυλακή έγραψε το έργο "Διάλογος για παρηγοριά στη θλίψη", με το οποίο αρνείται στο βασιλιά την καταστρατήγηση της θρησκευτικής συνείδησης. Καρατομήθηκε στις 6 Ιουλίου 1535. Το 1935 ανακηρύχθηκε άγιος

Ο Φράνσις Μπέικον (ή Φραγκίσκος Βάκων, κατά την παλαιότερη ονοματολογία), υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους φιλόσοφους των νεώτερων χρόνων, μετά την Αναγέννηση, υποστηρικτής της επιστημονικής σκέψης και πρόδρομος του Διαφωτισμού. Σπούδασε στο Trinity College του Κέιμπριτζ και διετέλεσε μέλος του Κοινοβουλίου, έκτακτος σύμβουλος της βασίλισσας, υπουργός Δικαιοσύνης, Φύλακας Λόρδος της Μεγάλης Σφραγίδας και Λόρδος Αρχιγραμματέας (Καγγελάριος) της Αγγλίας. Το 1618 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Βαρώνου του Verulam. Κυριότερα έργα του είναι: "Περί αγάπης και φιλαυτίας" (1595), "Νομικά αποφθέγματα" (1596), "Δοκίμια" (1597, 1612, 1625), "Ομολογία πίστης" (1602), "Προαγωγή της μάθησης" (1605), "Instauratio magna"/"Η μεγάλη αναμόρφωση" (1620), "Novum Organum" (1620), "Parasceve ad historiam naturalem et experimentalem"/"Προπαρασκευή προς μια φυσική και πειραματική ιστορία" (1620), "Historia naturalis et experimentalis"/"Φυσική και πειραματική ιστορία" (η οποία περιλάμβανε την "Ιστορία της Βασιλείας του Ερρίκου του Εβδόμου" και την "Historia ventorum") (1622), "Νέα Ατλαντίδα" (1624), κ.ά.

Ο Henry Neville (1620-1624) είναι κυρίως γνωστός για το μύθο περί ναυαγίου και ουτοπίας στο έργο του "Η νήσος των Πάιν". Λόγω των πολιτικών ενεργειών του συνελήφθη για προδοσία το 1663, αλλά αφέθηκε ελεύθερος. Κατόπιν αφιερώθηκε στη συγγραφή. Έγραψε πολλές σάτιρες με γνωστότερη "Το κοινοβούλιο των γυναικών" ("The Parliament of Ladies").

Ο Στέφανος Ροζάνης γεννήθηκε στην Κάρυστο της Εύβοιας το 1942. Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία στο Καθολικό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Ανήκει στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Σημειώσεις". Δίδαξε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Σορβόννης, και επί 10 χρόνια στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Σήμερα διδάσκει φιλοσοφία στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδος. Είναι συγγραφέας δοκιμιακών έργων, φιλοσοφικών μονογραφιών και ποιητικών συλλογών. Ανάμεσα στα πιο πρόσφατα δοκιμιακά του έργα περιλαμβάνονται: "Ο Μεσσιανισμός και η ηθική φιλοσοφία του Εμμανουέλ Λεβινάς", "Η ερμηνευτική ως πράξη και θεώρηση", "Ερμηνευτικές αναγνώσεις", "Θείος Έρως", "Σολωμικά".