Η Λέλα Μαγκανάρη-Διακοφωτάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 και μεγάλωσε στην Βούλα. Από την προσχολική ηλικία είχε κλίση στις καλές τέχνες. Ασχολήθηκε με την κεραμική, τη ζωγραφική, το σμάλτο, το μπατίκ, το κόσμημα και τη φωτογραφία στα εργαστήρια του Αμερικανικού Κολλεγίου, με καθηγήτρια τη διακεκριμένη ζωγράφο Ζωή Αλαφούζου. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις καλλιτεχνικής φωτογραφίας και παραδοσιακού κοσμήματος. Μετά τη μεταπολίτευση συμμετείχε σε ομάδες όπως η Κίνηση για την Απελευθέρωση των Γυναικών, και αργότερα δραστηριοποιήθηκε στο Κέντρο για Καλύτερη Ποιότητα Ζωής Γλυφάδας, με κύρια δραστηριότητα τη συμπαράσταση σε άτομα εξαρτημένα από ναρκωτικές ουσίες και στις οικογένειές τους. "Το μεγάλο ταξίδι του Σιντάρτα" είναι το τρίτο της βιβλίο που κυκλοφορεί και το έβδομο που έχει γράψει. Το πρώτο,"Ένα παραμύθι" , πρωτοκυκλοφόρησε το 1987 από τις εκδόσεις Τηλορήτης. Το δεύτερο, "Η Δώρα, η Πηγή και το πετράδι της χαράς", το οποίο έγραψε με το σύζυγό της και την εφτάχρονη τότε κόρη τους Δώρα-Πηγή για τους Γιατρούς της Καρδιάς, κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις Έσοπτρον. Το 2005 έγινε θεατρική διασκευή του από τη σκηνοθέτιδα και ηθοποιό Χρυσούλα Σούρα και ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σε τέσσερα σχολεία. Το 2007 πρόκειται να ανέβει σε άλλα τέσσερα σχολεία. Είναι είκοσι χρόνια παντρεμένη με τον Γιώργο Διακοφωτάκη και έχουν δύο παιδιά, την Δώρα-Πηγή και τη Χλόη.

Η Ελένη Γιούνη-Βασιλείου γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1955 και πέρασε τα εφηβικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. Η ζωγραφική ήταν η μεγάλη της αγάπη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με την αγιογραφία, εικονογραφώντας αρκετές φορητές εικόνες και επιτοίχιες σε δύο παρεκκλήσια. Ζωγράφισε μυθολογικά τοπία και πρόσωπα. Επιμελήθηκε τα σκηνικά και τα κοστούμια στην ταινία Ανταύγειες πάθους του Σπύρου Βασιλείου και συνεργάστηκε στη συγγραφή δύο σεναρίων για ταινίες μεγάλου μήκους. Συνεργάστηκε στην εικονογράφηση των επιτραπέζιων παιχνιδιών «Δούρειος». Εργάστηκε ως αρχιτέκτονας σε μελέτες ιδιωτικών και δημόσιων κτιρίων. Θεωρώντας τις παγκόσμιες πνευματικές επιτεύξεις κοινή κληρονομιά, αισθάνεται ότι μελετώντας το «ξένο» και το «μακρινό» γνωρίζει και εμπλουτίζει και τη δική της ενδοχώρα. Έτσι, προσέγγισε τη βουδιστική, την αρχαία ελληνική και τη χριστιανική φιλοσοφία με την ίδια αγάπη. Από αυτή την προσέγγιση, με μια ευχάριστη συνεργασία με τη Λέλα Μαγκανάρη-Διακοφωτάκη, προέκυψε και το βιβλίο αυτό.

Η Μαρία Βεργοπούλου γεννήθηκε στη Bυτίνα Αρκαδίας. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Benelli και φυσική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (όπου διδάχτηκε και σχέδιο από τον Πολύκλειτο Ρέγκο ). Προέρχεται από οικογένεια με καλλιτεχνική παράδοση. Ο πατέρας της και ο αδελφός της ήταν εξαίρετοι ξυλογλύπτες. Ζει στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια, αλλά εγκατέλειψε τη διδασκαλία για χάρη της ζωγραφικής. Δουλεύει με διάφορα υλικά σε πολλά θέματα. Οι γνώσεις φυσικής και μαθηματικών τη βοήθησαν στην κατανόηση των νόμων των χρωμάτων και της προοπτικής. 'Ετσι, τα έργα της διακρίνονται για την ευαισθησία στο σχέδιο και στο χρώμα, και έχουν εκφραστεί γι' αυτά (ιδιαίτερα για τις ανθογραφίες και τα πορτρέτα της) με επαινετικά λόγια πολλοί ζωγράφοι και τεχνοκριτικοί. Διακρίνεται ιδιαίτερα στην ακουαρέλα, την οποία χειρίζεται με σιγουριά, ευαισθησία και τεχνική αρτιότητα. Το 2002 η εφημερίδα της Καλλιθέας "Η δική σου Φωνή" τής απένειμε τιμητική πλακέτα για την καλλιτεχνική της πρoσφορά στο Δήμο Καλλιθέας. 'Εχει διοργανώσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές. Η πιο σημαντική της έκθεση έγινε στο Φάρο Τυφλών Ελλάδος στην Καλλιθέα, όπου παρουσιάστηκαν έργα αντιληπτά με την αφή. Εφτά τέτοια έργα, σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, βρίσκονται στο Μουσείο Αφής του Φάρου Τυφλών και είναι δωρεά της Γενικής Γραμματείας Ολυμπιακών Αγώνων. Παράλληλα, εικονογραφεί βιβλία. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε. Τ.Ε.) και του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων (Σ.Ε.Ε.) Είναι παντρεμένη με τον πρωταθλητή στο σκάκι Δημήτρη Βεργόπουλο.