O Eρατοσθένης Γ. Kαψωμένος, από τα Xανιά της Kρήτης, είναι Kαθηγητής Nέας Eλληνικής Φιλολογίας και Θεωρίας της Λογοτεχνίας στο Tμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Iωαννίνων (1983 κ.ε.) και Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής. Πτυχιούχος και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι [Αισθητική - Θεωρία της Τέχνης και του Πολιτισμού: Universite de Paris-Sorbonne (Paris I), Υφολογία - Σημειωτική της Λογοτεχνίας: Universite de Paris VII και Ecole des Hautes Etudes], έχει στρέψει την ερευνητική του προσπάθεια στους τομείς της Θεωρίας και της Ερμηνείας της Λογοτεχνίας. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές στην Ελλάδα της Δομικής Θεωρίας και της Σημειωτικής (Αφηγηματολογία - Ποιητική - Κοινωνιοσημειωτική), καθώς και της Στατιστικής Υφολογίας. Την τελευταία δεκαετία το ερευνητικό του ενδιαφέρον έχει στραφεί προς τη Θεωρία του Πολιτισμού και την ανάλυση των πολιτισμικών φαινομένων. Με πρόσκληση των αντίστοιχων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, έχει πραγματοποιήσει επισκέψεις διδασκαλίας σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αυστραλίας. Είναι ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας (1978 κ.ε.), αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Σημειωτικών Εταιρειών των Βαλκανικών Χωρών (1997 κ.ε.) και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Διεθνούς Σημειωτικής Εταιρείας (1980 μέχρι σήμερα). Έχει αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα στον τομέα των Διαπανεπιστημιακών Προγραμμάτων Συνεργασίας ERASMUS, LINGUA, ΣΩΚΡΑΤΗΣ/ERASMUS (1991 κ.ε.), με στόχο την ανάπτυξη των Νεοελληνικών Σπουδών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος Μ. Γ. Μερακλής γεννήθηκε το 1932 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γοτίγγης της Γερμανίας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του οποίου διετέλεσε και πρύτανης (1981-1982). Στο χρονικό διάστημα 1990-1999 δίδαξε το ίδιο αντικείμενο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από μετάκληση. Είναι προεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και χρημάτισε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει βιβλία αναφερόμενα στη λαογραφία και τη (νεοελληνική κατεξοχήν) φιλολογία και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα σχετικά με τα δύο αυτά αντικείμενα.

Ο Γιάννης Κιουρτσάκης γεννήθηκε το 1941 στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Ύστερα από μια σειρά μελέτες για τον Σεφέρη, τον Καραγκιόζη, την προφορική παράδοση και τον λαϊκό πολιτισμό, δούλεψε, μεταξύ 1995-2007, μια μυθιστορηματική και δοκιμιακή τριλογία με γενικό τίτλο "Το ίδιο και το άλλο" και με πειραματόζωο τον εαυτό του. Το 1986 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου και το 1996 με το Βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω".

Ο Λευτέρης Αλεξάκης κατάγεται από τη Λακωνία. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με υποτροφία του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1967) και Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Universite Libre de Bruxelles (1968-1970). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1980. Από το 1974 είναι μόνιμος ερευνητής και από τον Ιούνιο του 1996 διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολείται κυρίως με το ελληνικό σύστημα συγγένειας και την Εθνολογία και Εθνοϊστορία των Βαλκανικών λαών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει γράψει τα σενάρια δύο εθνογραφικών ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας από το 1992 έως το 1996 και από το 1998 έως το 2000. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1996-1997). Επίσης έχει διδάξει με ανάθεση από τον τομέα "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ανθρωπολογία" στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2000).

Ο Μάνος Σπυριδάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, με γνωστικό αντικείμενο "Κοινωνική Ανθρωπολογία των Εργασιακών Σχέσεων". Έχει λάβει πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίαςτου Πανεπιστημίου Κρήτης και μεταπτυχιακό στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο Durham. Έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στο Sussex European Institute του Πανεπιστημίου του Sussex, ως υπότροφος του ΙΚΥ, και έχει λάβει μεταδιδακτορική υποτροφία από το ΙΚΥ στο ίδιο πάντοτε πεδίο. Έχει υπηρετήσει στη μέση εκπαίδευση και έχει διδάξει στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας-Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Συμμετέχει στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Ουτοπία" και "Εθνολογία" και στην επιστημονική γραμματεία του περιοδικού "Κοινωνική Συνοχή και Ανάπτυξη". Είναι συνυπεύθυνος (μαζί τον Χ. Δερμεντζόπουλο) της σειράς "Ετερότητες" των εκδόσεων "Μεταίχμιο" και υπεύθυνος της περιοδικής έκδοσης "Commission of Urban Anthropology του International Union of Anthropological and Ethnological Sciences". Έχει εκδώσει τις μονογραφίες: "Εξουσία και παρενόχληση στην εργασία" ("Διόνικος", 2009) και "Εργασία και κοινωνική αναπαραγωγή στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία του Πειραιά" ("Παπαζήσης", 2010), ενώ έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους και μεταφράσεις. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του εστιάζονται σε ζητήματα ανθρωπολογίας της εργασίας και κοινωνικής πολιτικής, στην έννοια του χώρου, την ποιοτική κοινωνική έρευνα, την οικονομική ανθρωπολογία και προσφάτως την ανθρωπολογία της υγείας.

Ο Βασίλης Νιτσιάκος γεννήθηκε στην Αετομηλίτσα Ιωαννίνων το 1958. Σπούδασε Φιλολογία, Λαογραφία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων, Leeds και Cambridge. Από το 1989 διδάσκει Λαογραφία στο Τμήμα Ιστορία και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου σήμερα κατέχει θέση αναπληρωτή καθηγητή. Από το 1994 μέχρι το 1998 υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου του Cambridge σε διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Παραδοσιακές κοινωνικές δομές", Οδυσσέας 1991, "Οι ορεινές κοινότητες της Πίνδου. Στον απόηχο της μακράς διάρκειας", Πλέθρον 1995, "Λαογραφικά ετερόκλητα", Οδυσσέας 1997, "Νομός Ιωαννίνων. Σύγχρονη πολιτισμική γεωγραφία" (σε συνεργασία), Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων 1998, "Τα ποτάμια της Ηπείρου. Τόποι και δρόμοι των νερών, των ανθρώπων και των πολιτισμών" (σε συνεργασία), Ν.Α.Ι. 2001 και "Χτίζοντας το χώρο και το χρόνο", Οδυσσέας 2003.

Η Βασιλική Ρόκου γεννήθηκε στο Μέτσοβο το 1946, σπούδασε Νεοελληνική και Μεσαιωνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην οικονομική ανθρωπολογία και στην οικονομική και κοινωνική ιστορία του οθωμανικού μεσογειακού χώρου στην EHESS στο Παρίσι. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται στην ελληνική λαογραφία γενικά και στην παραδοσιακή κοινωνία της Τουρκοκρατίας ειδικότερα, με έμφαση στη μετάβαση από την οθωμανική στη νεοελληνική κοινωνία.

Η Κωνσταντίνα Μπάδα γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Το 1983 έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα με τίτλο "Η αθηναϊκή φορεσιά κατά την περίοδο 1687-1834" (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1983). Είναι καθηγήτρια κοινωνικής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 1984 είναι μέλος του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο (στον Τομέα Λαογραφίας). Κατά την μεταδιδακτορική της έρευνα, διεύρυνε τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα και προς τον ευρύτερο χώρο της ανθρωπολογίας στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge (1986-87) και στα αντικείμενα της προφορικής ιστορίας και των γυναικείων σπουδών στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Essex (1997-98). Το εκπαιδευτικό και ερευνητικό της έργο εστιάζεται στην ανίχνευση της ιστορικότητας του λαϊκού πολιτισμού και της καθημερινής ζωής, στη μελέτη των πολιτισμικών ταυτοτήτων, στην προφορική ιστορία, στη μελέτη, τη διατήρηση και την ορθολογική διαχείριση των πολιτισμικών πόρων. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, βιβλιοκρισίες, έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες, έχει οργανώσει ημερίδες και εκθέσεις και έχει εκπονήσει ερευνητικά προγράμματα. Οι αυτοτελείς δημοσιεύσεις της ενδεικτικά είναι: "Paul Sant Cassia and C. Bada", "The making of modem Greek family. Marriage and exchapge in nineteenth century" (Cambridge Univ. Press, Αθήνα -Κέιμπριτζ 1992), Μπάδα Κωνσταντίνα, "Ενδυματολογικοί κώδικες της παιδικής - νεανικής ηλικίας. Το κοινωνικο-ιστορικό τους ισοδύναμο" (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Δωδώνη, Παράρτ. αριθμ 48, Ιωάννινα 1993).

Η Τζένη Μωραΐτη γεννήθηκε στο Συκούριο της Λάρισας. Σπούδασε στη Σχολή Νηπιαγωγών Χανίων, στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Α.Π.Θ. και εκπόνισε διδακτορική διατριβή στο λαϊκό παραμύθι, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως νηπιαγωγός και δίδαδε σε πολλά Π.Ε.Κ. Από το 2002 διδάσκει ως ειδικός επιστήμονας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ενώ το 2003 εκλέχτηκε Σχολική Σύμβουλος 32ης περιφέρειας Προσχολικής Αγωγής Μαγνησίας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας. Υπήρξε εισηγήτρια σε σεμινάρια και έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και ξένα συνέδρια. Έχει κάνει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και έχει γράψει τα βιβλία: "Η λαϊκή παράδοση στο Νηπιαγωγείο", Μπαρμπουνάκης, 1994 και "Λαϊκή παράδοση και σχολείο. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα προσέγγισης των παιδιών του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού Σχολείου στον παραδοσιακό πολιτισμό", Ελληνικά Γράμματα, 1997.

Η Μαρία Παπαπαύλου γεννήθηκε το 1970 στο Νταβός της Ελβετίας. Σπούδασε Φιλοσοφία και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Ανθρωπολογία και Εθνομουσικολογία στα Πανεπιστήμια Λέιντεν της Ολλανδίας και Λειψίας της Γερμανίας. Η πρόσφατη επιτόπια έρευνά της διεξήχθη το 2011 στην πλατεία Συντάγματος και είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου. Έχει γράψει τα βιβλία Der Flamenco als Präsentation von Differenz. Gitanos und Mehrheitsbevölkerung Westandalusiens in Ethnologischer Perspektive (2000) και, μαζί με τη Βασιλική Λαλιώτη, «...γιατί κυλά στο αίμα μας»: Από το αρχαίο δράμα στο φλαμένκο: Επιστρέφοντας την ανθρωπολογία στο πεδίο της εμπειρίας (Κριτική 2010), ενώ έχει στο ενεργητικό της ανθρωπολογικά και εθνομουσικολογικά άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστήμια της χώρας (Θράκη, Θεσσαλία, Κρήτη) και σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Σταμάτης Αποστολάκης είναι δάσκαλος και λαογράφος.

Ο Ευάγγελος Γρ. Αυδίκος γεννήθηκε στην Πρέβεζα, με καταγωγή από το Συρράκο. Σπούδασε στο Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Είναι καθηγητής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων οι τίτλοι: "Το βλέμμα στον τοίχο με τη μαντανία", διηγήματα, (Ελληνικά Γράμματα, 2001), "Ο δικός μου Θεός", μυθιστόρημα, (Ταξιδευτής, 2004), "Η Θράκη και οι άλλοι. Ιχνηλατώντας τα πολιτισμικά όρια και την ιστορική μνήμη" (Οδυσσέας 2007), "Η κίτρινη ομπρέλα" (Μεταίχμιο, 2007) -ήταν στη μικρή λίστα του περιοδικού "Διαβάζω" για το βραβείο μυθιστορήματος του 2008, "Ήταν μια φορά κι έναν καιρό αλλά μπορεί να γίνει και τώρα. Η εκπαίδευση ως χώρος διαμόρφωσης παραμυθάδων" (Ελληνικά Γράμματα 1999), "Το παιδί στην παραδοσιακή και τη σύγχρονη κοινωνία" (Ελληνικά Γράμματα 1996), "Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις" (Οδυσσέας 1994).

Ο Γιάννης Μαρκάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1966. Σπούδασε Νομικά και Ιστορία και Θεωρία Κινηματογράφου. Με τον πατέρα του δημιούργησαν το Μουσείο Παραδοσιακής Ζωής Κρήτης "Λυχνοστάτης" του οποίου είναι σήμερα διευθυντής. Έχει σκηνοθετήσει δύο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους και δύο διαδραστικούς δίσκους. Ποιήματα και κινηματογραφικές μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Ο Ευάγγελος Γρ. Αυδίκος γεννήθηκε στην Πρέβεζα, με καταγωγή από το Συρράκο. Σπούδασε στο Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Είναι καθηγητής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων οι τίτλοι: "Το βλέμμα στον τοίχο με τη μαντανία", διηγήματα, (Ελληνικά Γράμματα, 2001), "Ο δικός μου Θεός", μυθιστόρημα, (Ταξιδευτής, 2004), "Η Θράκη και οι άλλοι. Ιχνηλατώντας τα πολιτισμικά όρια και την ιστορική μνήμη" (Οδυσσέας 2007), "Η κίτρινη ομπρέλα" (Μεταίχμιο, 2007) -ήταν στη μικρή λίστα του περιοδικού "Διαβάζω" για το βραβείο μυθιστορήματος του 2008, "Ήταν μια φορά κι έναν καιρό αλλά μπορεί να γίνει και τώρα. Η εκπαίδευση ως χώρος διαμόρφωσης παραμυθάδων" (Ελληνικά Γράμματα 1999), "Το παιδί στην παραδοσιακή και τη σύγχρονη κοινωνία" (Ελληνικά Γράμματα 1996), "Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις" (Οδυσσέας 1994).

Ο Ευάγγελος Γρ. Αυδίκος γεννήθηκε στην Πρέβεζα, με καταγωγή από το Συρράκο. Σπούδασε στο Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Είναι καθηγητής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων οι τίτλοι: "Το βλέμμα στον τοίχο με τη μαντανία", διηγήματα, (Ελληνικά Γράμματα, 2001), "Ο δικός μου Θεός", μυθιστόρημα, (Ταξιδευτής, 2004), "Η Θράκη και οι άλλοι. Ιχνηλατώντας τα πολιτισμικά όρια και την ιστορική μνήμη" (Οδυσσέας 2007), "Η κίτρινη ομπρέλα" (Μεταίχμιο, 2007) -ήταν στη μικρή λίστα του περιοδικού "Διαβάζω" για το βραβείο μυθιστορήματος του 2008, "Ήταν μια φορά κι έναν καιρό αλλά μπορεί να γίνει και τώρα. Η εκπαίδευση ως χώρος διαμόρφωσης παραμυθάδων" (Ελληνικά Γράμματα 1999), "Το παιδί στην παραδοσιακή και τη σύγχρονη κοινωνία" (Ελληνικά Γράμματα 1996), "Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις" (Οδυσσέας 1994).