Ακολουθώ και σε αυτόν τον τόμο την γραμμή που χάραξα ήδη στον προηγούμενο. Σκοπός μου παραμένει η προσέγγιση σύγχρονων θεμάτων και προβλημάτων της Παιδαγωγικής μέσω των απόψεων και των προτάσεων των "κλασικών" παιδαγωγών. Δεν ενδιαφέρει τόσο η με την μορφή βιογραφικών αναφορών έκθεση του έργου και της δράσης τους, όσο η αξιοποίηση τους για την αντιμετώπιση προβλημάτων της αγωγής και της εκπαίδευσης σήμερα και ακόμα η ανάδειξη νέων προβλημάτων καθώς και οι προτεινόμενες λύσεις τους. Η ιστορική αναδρομή στα προβλήματα, στους ανθρώπους που προβληματίσθηκαν και προβλημάτισαν με τις ιδέες και την συμπεριφορά τους, πείθει ότι ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος, ένα αδύναμο ον με ελλείψεις και μειονεκτήματα που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Προμηθέα.
Δεν είναι τυχαία η επιλογή του Pestalozzi ούτε και αυτή του Κοραή δίπλα του μετά τους τρεις φιλοσόφους και παιδαγωγούς, Πλάτωνα, Comenius και Rousseau, οι οποίοι προηγήθηκαν. Και αυτοί διακυβεύουν τα πάντα, ταλαιπωρούνται και αγωνιούν για την τύχη των προσπαθειών τους. Η μοίρα στέκεται για αυτούς λιγότερο σκληρή, σε σύγκριση με εκείνη των τριών, μια και ζουν την πραγματοποίηση του οράματος. Και οι δύο ταλαιπωρούνται στην ζωή τους και ίσως για αυτό απαρνούνται τα μεγαλεία και επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο.