Η 'Εφη Σπηλιώτη γεννήθηκε στην Κεφαλονιά, όπου και ολοκλήρωσε την στοιχειώδη και την µέση εκπαίδευση. Η αγάπη της για την ζωγραφική εµφανίστηκε από τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Το περιβάλλον της την απέτρεψε από το να ακολουθήσει καλλιτεχνικές σπουδές. Προτιµήθηκε η εξασφάλιση ενός σίγουρου επαγγέλµατος· εισήχθη στην Χαροκόπειο Ανωτάτη Σχολή Οικιακής Οικονοµίας της Αθήνας, και αποφοίτησε µε άριστα. Πρόταση για µεταπτυχιακές σπουδές µε υποτροφία στην Αµερική δεν πραγµατοποιήθηκε, επειδή παντρεύτηκε τον Κώστα Μπονάτσο και απέκτησε δυο κόρες, την Μαργαρίτα και την Ισµήνη. Η ανάγκη, ωστόσο, σπουδών που είχαν σχέση µε την βαθύτερη κλίση της, την οδήγησαν να ακολουθήσει και να ολοκληρώσει σπουδές Γραφικών Τεχνών στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Σχολές Δοξιάδη) µε σπουδαίους δασκάλους, τους Α. Τάσσο, Δ. Μυταρά, Μαρίνα Λαµπράκη-Πλάκα, Γ. Γεωργιάδη, Π. Γράββαλο, Η. Δεκουλάκο, Π. Ζουµπουλάκη, Τ. Κατσουλίδη, Γ. Παρµακέλη. Η προτίµησή της να ζωγραφίζει πάνω σε φόρµες που έχει δηµιουργήσει η ίδια, την έφερε σε επαφή µε τον πηλό. Από το 1973 ασχολήθηκε µε την κεραµική. Έκτοτε έχει δηµιουργήσει χιλιάδες χρηστικά και διακοσµητικά αντικείµενα, πάντα µοναδικά. Αργότερα, κατακτώντας το υλικό της, επεκτάθηκε σε κατασκευή µεγάλων επιφανειών, επιτοίχιων έργων, δαπέδων, τραπεζιών. Πρόκειται για έργα πολυτµηµατικά, ζωγραφικά, µε κυρίαρχο στοιχείο το χρώµα. Έχει κάνει 16 ατοµικές εκθέσεις, µε κυριότερες: στο Πνευµατικό Κέντρο ΩΡΑ, Αθήνα, 1984· στην Αίθουσα Τέχνης και Τεχνικής ΕΜΕΙΣ, Αθήνα, 1997· στην Gallery Titanium, Αθήνα, 1999· τιµητική στο Δηµοτικό Θέατρο Αργοστολίου "Κέφαλος", 2000. Έχει λάβει µέρος σε περισσότερες από 50 οµαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό· µεταξύ άλλων, µε την Ένωση Καλλιτεχνών Κεραµιστών Ελλάδος στο Πνευµατικό Κέντρο του Δήµου Αθηναίων, 1985, 1986 και 1990· στην Gallery Trosa Cνarn, Στοκχόλµη, 1989, 1990, 1991, 1995· στην Gallery Zum Oberen Schwanen, Ζυρίχη, 1990· µε τους Εικαστικούς Καλλιτέχνες Κεφαλονιάς και Ιθάκης, Αργοστόλι, 1989· στον Εκθεσιακό Χώρο του Οργανισµού Λιµένος Θεσσαλονίκης, στην έκθεση "Σύγχρονοι Έλληνες Κεραµίστες", 1991· στην Τεχνόπολη, Γκάζι, στον "Μήνα Εικαστικών Τεχνών" που διοργάνωσε το ΕΕΤΕ, 2001· µε την IAC (International Academy of Ceramics), στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυµπιάδας, Εργοστάσιο, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, 2002· στο Πολυψυχαγωγικό Κέντρο Αµαρουσίου, µε θέµα "Ολυµπιακοί Αγώνες 2004, 6 Έλληνες κεραµίστες δηµιουργούν για το Μαρούσι", 2002· στο Κτήριο ΕΕΤΕ µε θέµα "Καλλιτεχνική Κεραµική και Ψηφιδωτό", Αθήνα, 2004. Το έργο της "Το πέταγµα" βρίσκεται από το 1997 στον Κρατικό Αερολιµένα Αργοστολίου· το επιτοίχιο "Η ελιά των Ολυµπιονικών" αποκτήθηκε από τον Δήµο Αµαρουσίου το 2002· ο Δήµος Αργοστολίου απέκτησε τις "18 Θεές της Θάλασσας" το 2004, ενώ οι υπόλοιπες 10 Θεές που παρουσιάζονται στο Λεύκωµα "28 θεές της θάλασσας" ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές. Έχει τιµηθεί µε βραβείο αφίσας και µε δύο επαίνους για την συµµετοχή της στον σχετικό διαγωνισµό της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, 1969, και µε το τρίτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισµό µε θέµα την εικαστική παρέµβαση στον σταθµό ΗΣΑΠ Αµαρουσίου, 2003. Έχει επίσης εικονογραφήσει τους έξι τόµους Ελληνικής Μυθολογίας για παιδιά, µε τίτλο "Ένας Μύθος - Ένα Όνοµα", για τις Εκδόσεις Ελληνικά Γραµµατα (Αθήνα, 2001). Είναι µέλος του Επιµελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) και µέλος της Πολιτιστικής Επιτροπής του, και έχει διατελέσει κατ' επανάληψη εκλεγµένο µέλος της Επιτροπής Κατάταξης και Κρίσης καθώς και της Εφορίας Διακοσµητικής του ΕΕΤΕ. Επίσης, είναι µέλος της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ελληνικού τµήµατος του International Board of Books for Young People (iBb Υ), και του ελληνικού τµήµατος της Παγκόσµιας Καλλιτεχνικής Εταιρείας Εικονογράφησης Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου "Αίσωπος". Υπήρξε για πολλά χρόνια µέλος του World Crafts Council (οργάνωσης της ΟΥΝΕΣΚΟ). Έχει συµµετάσχει σε συνέδρια και έχει επιµεληθεί, είτε µόνη είτε µε συναδέλφους της, εκθέσεις κεραµικής και εικαστικών τεχνών γενικότερα. Έργα της βρίσκονται σε χώρους επιχειρήσεων και οργανισµών, καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η 'Εφη Σπηλιώτη γεννήθηκε στην Κεφαλονιά, όπου και ολοκλήρωσε την στοιχειώδη και την µέση εκπαίδευση. Η αγάπη της για την ζωγραφική εµφανίστηκε από τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Το περιβάλλον της την απέτρεψε από το να ακολουθήσει καλλιτεχνικές σπουδές. Προτιµήθηκε η εξασφάλιση ενός σίγουρου επαγγέλµατος· εισήχθη στην Χαροκόπειο Ανωτάτη Σχολή Οικιακής Οικονοµίας της Αθήνας, και αποφοίτησε µε άριστα. Πρόταση για µεταπτυχιακές σπουδές µε υποτροφία στην Αµερική δεν πραγµατοποιήθηκε, επειδή παντρεύτηκε τον Κώστα Μπονάτσο και απέκτησε δυο κόρες, την Μαργαρίτα και την Ισµήνη. Η ανάγκη, ωστόσο, σπουδών που είχαν σχέση µε την βαθύτερη κλίση της, την οδήγησαν να ακολουθήσει και να ολοκληρώσει σπουδές Γραφικών Τεχνών στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Σχολές Δοξιάδη) µε σπουδαίους δασκάλους, τους Α. Τάσσο, Δ. Μυταρά, Μαρίνα Λαµπράκη-Πλάκα, Γ. Γεωργιάδη, Π. Γράββαλο, Η. Δεκουλάκο, Π. Ζουµπουλάκη, Τ. Κατσουλίδη, Γ. Παρµακέλη. Η προτίµησή της να ζωγραφίζει πάνω σε φόρµες που έχει δηµιουργήσει η ίδια, την έφερε σε επαφή µε τον πηλό. Από το 1973 ασχολήθηκε µε την κεραµική. Έκτοτε έχει δηµιουργήσει χιλιάδες χρηστικά και διακοσµητικά αντικείµενα, πάντα µοναδικά. Αργότερα, κατακτώντας το υλικό της, επεκτάθηκε σε κατασκευή µεγάλων επιφανειών, επιτοίχιων έργων, δαπέδων, τραπεζιών. Πρόκειται για έργα πολυτµηµατικά, ζωγραφικά, µε κυρίαρχο στοιχείο το χρώµα. Έχει κάνει 16 ατοµικές εκθέσεις, µε κυριότερες: στο Πνευµατικό Κέντρο ΩΡΑ, Αθήνα, 1984· στην Αίθουσα Τέχνης και Τεχνικής ΕΜΕΙΣ, Αθήνα, 1997· στην Gallery Titanium, Αθήνα, 1999· τιµητική στο Δηµοτικό Θέατρο Αργοστολίου "Κέφαλος", 2000. Έχει λάβει µέρος σε περισσότερες από 50 οµαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό· µεταξύ άλλων, µε την Ένωση Καλλιτεχνών Κεραµιστών Ελλάδος στο Πνευµατικό Κέντρο του Δήµου Αθηναίων, 1985, 1986 και 1990· στην Gallery Trosa Cνarn, Στοκχόλµη, 1989, 1990, 1991, 1995· στην Gallery Zum Oberen Schwanen, Ζυρίχη, 1990· µε τους Εικαστικούς Καλλιτέχνες Κεφαλονιάς και Ιθάκης, Αργοστόλι, 1989· στον Εκθεσιακό Χώρο του Οργανισµού Λιµένος Θεσσαλονίκης, στην έκθεση "Σύγχρονοι Έλληνες Κεραµίστες", 1991· στην Τεχνόπολη, Γκάζι, στον "Μήνα Εικαστικών Τεχνών" που διοργάνωσε το ΕΕΤΕ, 2001· µε την IAC (International Academy of Ceramics), στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυµπιάδας, Εργοστάσιο, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, 2002· στο Πολυψυχαγωγικό Κέντρο Αµαρουσίου, µε θέµα "Ολυµπιακοί Αγώνες 2004, 6 Έλληνες κεραµίστες δηµιουργούν για το Μαρούσι", 2002· στο Κτήριο ΕΕΤΕ µε θέµα "Καλλιτεχνική Κεραµική και Ψηφιδωτό", Αθήνα, 2004. Το έργο της "Το πέταγµα" βρίσκεται από το 1997 στον Κρατικό Αερολιµένα Αργοστολίου· το επιτοίχιο "Η ελιά των Ολυµπιονικών" αποκτήθηκε από τον Δήµο Αµαρουσίου το 2002· ο Δήµος Αργοστολίου απέκτησε τις "18 Θεές της Θάλασσας" το 2004, ενώ οι υπόλοιπες 10 Θεές που παρουσιάζονται στο Λεύκωµα "28 θεές της θάλασσας" ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές. Έχει τιµηθεί µε βραβείο αφίσας και µε δύο επαίνους για την συµµετοχή της στον σχετικό διαγωνισµό της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, 1969, και µε το τρίτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισµό µε θέµα την εικαστική παρέµβαση στον σταθµό ΗΣΑΠ Αµαρουσίου, 2003. Έχει επίσης εικονογραφήσει τους έξι τόµους Ελληνικής Μυθολογίας για παιδιά, µε τίτλο "Ένας Μύθος - Ένα Όνοµα", για τις Εκδόσεις Ελληνικά Γραµµατα (Αθήνα, 2001). Είναι µέλος του Επιµελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) και µέλος της Πολιτιστικής Επιτροπής του, και έχει διατελέσει κατ' επανάληψη εκλεγµένο µέλος της Επιτροπής Κατάταξης και Κρίσης καθώς και της Εφορίας Διακοσµητικής του ΕΕΤΕ. Επίσης, είναι µέλος της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ελληνικού τµήµατος του International Board of Books for Young People (iBb Υ), και του ελληνικού τµήµατος της Παγκόσµιας Καλλιτεχνικής Εταιρείας Εικονογράφησης Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου "Αίσωπος". Υπήρξε για πολλά χρόνια µέλος του World Crafts Council (οργάνωσης της ΟΥΝΕΣΚΟ). Έχει συµµετάσχει σε συνέδρια και έχει επιµεληθεί, είτε µόνη είτε µε συναδέλφους της, εκθέσεις κεραµικής και εικαστικών τεχνών γενικότερα. Έργα της βρίσκονται σε χώρους επιχειρήσεων και οργανισµών, καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.