Εγώ ο Ιωάννης Γ. Τσάτσαρης γεννήθηκα το 1934 σ' ένα χωριό της ορεινής Ολυμπίας του Νομού Ηλείας, ονόματι Δαφνούλα, από γονείς όχι και πολύ εύπορους. Ο πόλεμος του '40 και οι ιδεολογικές επιθυμίες των έξω και μέσα αρχών της τότε εποχής, που εδημιούργησαν τον εμφύλιο πόλεμο, μου επρόβαλαν τα εμπόδια ώστε να μην μπορέσω να ακολουθήσω τα ανώτερα και ανώτατα επίπεδα της μαθητικής παιδείας που το κράτος είχε δημιουργήσει. Και ειδικά όταν βρέθηκα στο παιδομάζωμα που έκανε η ιδεολογική παράταξη, εκείνων που αναφέρονται ως «λαϊκοί αποκαταστάτες» των ανθρώπων, αυτό μου απέκοψε τις σκέψεις μου για να βρω τον τρόπο για την σχολική μου πορεία. Διότι, δραπετεύοντας από τις πρώτες ώρες της συλλήψεώς μου, με ανάγκασαν οι καταστάσεις να καταφύγω, μέσω ειδικών διακινήσεων, εις την Κόρινθο. Eκεί έπρεπε να εργάζομαι για να ζήσω, διότι δεν είχα από κανέναν συμπαράσταση και ούτε υπήρχε τότε οργανωμένη νυχτερινή εκπαίδευση από το κράτος. Και εφόσον συνέβησαν όλα αυτά και μου εμπόδισαν την μαθητική παιδεία, παρέμεινα με την παιδεία που μου έσπερναν κατά τακτικούς καιρούς οι Επουράνιες Θέσεις... Εκείνο που παρέμεινε ακέραιο μέσα μου ήταν να διατηρώ τις άμεσες επικοινωνιακές σχέσεις μου με μια ειδική προσευχή προς τις Φωτεινές Ιερές Θέσεις του Δημιουργού και αυτή η επιθυμία εγεννήθηκε από την πολύ μικρή μου ηλικία. Και τα συγκινησιακά μου δεν μου ζήτησαν ό,τι βλέπω και ό,τι ακούω να το αποκαλύπτω σε κανέναν. Μόνον να το διατηρώ μέσα μου σαν μια πολύ ωραία εσωτερική μου χαρά... Όμως οι γραφές των ανθρώπων δεν έπαψαν να μου δημιουργούν το ενδιαφέρον για να τις παρακολουθώ. Και αυτό το θεώρησα και πάρα πολύ ωφέλιμο, να μελετώ τα διάφορα βιβλία εκείνων που τους ανέφεραν «ειδικούς γνώστες». Πορευόμενος σε μια επαγγελματική πορεία για την επιβίωσή μου, ο χρόνος όρισε να βρεθώ στην Αθήνα. Μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα σε μια διάλεξη που την παρακολουθούσαν αρκετοί των γραμμάτων και του πνεύματος, όπως αναφέρονται. Εκεί βρέθηκε και ένας επώνυμος Έλληνας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μονάχου, και, κάνοντάς του εγώ δύο ερωτήσεις, η απάντηση ήταν να μου ζητήσει να τους μιλήσω! Αυτό και έκανα. Από εκείνη την στιγμή και μετά άρχισε ο κόσμος να με αναζητά. Όχι μόνον στην Αθήνα, αλλά και μετά σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Βλέπετε ότι ορισμένες καταστάσεις δεν επιτρέπουν οι Νόμοι της Δημιουργίας να κρυφθούν... Αποκαλύπτοντας λοιπόν πολλά ειδικά σημεία της οργανικής λειτουργικότητας του ανθρώπου στην ψυχοβιολογία της, τους προσέφερα και πολλές θεραπείες. Όλα αυτά με οδήγησαν να αρχίσω να γράφω βιβλία: «Aυθεντικές ιστορίες παραφυσικών φαινομένων από την Πίνδο», «H Aποκάλυψη μετά του Iωάννου», «Tο Eπόμενο Bήμα της Δημιουργίας» και «Ο άνθρωπος στην άγνωστη πορεία του».