*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες
Τιμή Λεμόνι: 7,42 €
Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου
"Comment j' ai vidé la maison de mes parents" (Πρωτότυπος τίτλος στα γαλλικά)
Συγγραφή: · Lindia Flehm
Μετάφραση: ·Ματίνα Μαυρονικόλα
Επιμέλεια: ·Έφη Κορομηλά
Έκδοση: Μάιος 2006 από "Μελάνι"
Σελ.:171 (19χ10), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-8309-65-4
Θέμα: "Ψυχολογία, Ατομική" "Θάνατος"
Το ορφάνεμα δεν έχει ηλικία.
Όταν οι γονείς μας έχουν πλέον χαθεί και έρχεται η στιγμή να αδειάσουμε το σπίτι τους, το πένθος μας γίνεται πιο συγκλονιστικό. Πώς να μπορέσεις να μιλήσεις γι' αυτή την αναστάτωση των συναισθημάτων, για το κράμα οργής, κατάθλιψης, απέραντου πόνου, αίσθησης εξωπραγματικού, εξέγερσης, τύψεων και αλλόκοτης αίσθησης ελευθερίας που σε κατακλύζει; Σε ποιον να ομολογήσεις χωρίς ντροπή και ενοχή αυτόν το στρόβιλο παθών;
Η κληρονομιά δεν είναι δώρο. Πώς να πάρεις πράγματα που δεν σου έδωσαν; Πώς να αδειάσεις το σπίτι των γονιών σου χωρίς να βγάλεις απ' τη μέση το παρελθόν τους, το δικό σου παρελθόν; Τις πρώτες ημέρες, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα "τακτοποιούσα", δεν θα "άδειαζα" το σπίτι των γονιών μου. Μου συνέβη πολλές φορές να χρησιμοποιήσω το πρώτο ρήμα αντί για το δεύτερο.