Οι παράγοντες που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του Ραφαήλ ως κατεξοχήν κλασικιστή της εποχής του υπήρξαν το περιβάλλον ανθρωπιστικών σπουδών της αυλής του Ουρμπίνο, ο γενικός κλασικότροπος προσανατολισμός του εργαστηρίου του δασκάλου του Περουτζίνο, αλλά και η ίδια η ένννοια της παραγωγής καλλιτεχνικού έργου μέσα στο κέλυφος του Αναγεννησιακού εργαστηρίου, ως χώρου κοινωνικής και πνευματικής διάχυσης του Εγώ στο Εμείς. Εξάλλου, η ιδεολογική λειτουργία (υπέρ του παπισμού) των εικονογραφικών προγραμμάτων στις Αίθουσες του Βατικανού μεγιστοποίησε τη συμβολή του στην ενίσχυση της Αναγεννησιακής ιδεολογίας, που ένα από τα θεμέλιά της ήταν η κλασική παιδεία.
Αντικείμενο ιδιαίτερης εξέτασης στην ελληνική έκδοση είναι η υποδοχή-αισθητική πρόσληψη του έργου του Ραφαήλ στην Ελλάδα. Αυτόν το στόχο υπηρετούν και οι προσθήκες με αποσπάσματα από κείμενα ελλήνων συγγραφέων του 19ου και του 20ού αιώνα για τον καλλιτέχνη. Τέλος, έχει γίνει ενημέρωση της έκδοσης με επιλογή βιβλιογραφίας από το 1967 ώς το 1994.