Στο όνομα του ελεήμονα και σπλαχνικού αλλάχ...
Ο Κόρτο και ο Ελ Οξφορντ, ένας σπουδασμένος στην Αγγλία αφρικανός συναντιούνται έξω απο το φρούριο Τουρμπάν όπου κρατείται αιχμάλωτος ο μικρός πρίγκηπας Σαούντ. Περιμένουν τον Κους, έναν φανατισμένο φίλο του Ελ Οξφορντ στον οποίο κάθε τι το ξένο προς τη φυλή του και το πιστεύω του είναι αντικείμενο μίσους και αποστροφής. Ο Κόρτο μετά από μια πετυχημένη "συνεργασία" για την απελευθέρωση του Σαούντ δίνει ταυτόχρονα και ένα μάθημα συνεργασίας στον Κους...
Το τελευταίο χτύπημα
Ο Κόρτο θαυμάζει ίσως τον λοχαγό Μπραντ για την αγάπη του στην γαλλική ποίηση, αλλά ο λοχαγός έχει μια ασυνήθιστη έλξη στο μαστίγωμα ανυπεράσπιστων πολεμιστών όπως του Κους, όταν αυτός μπαίνει στο φρούριο του.Η έλευση των Μαντ Μουλάχ σημαίνει και την άλωση του οχυρού και την εκτέλεση στην πυρά του Μπραντ. Ο Κόρτο τον πυροβολεί για να μην περάσει αυτό το μαρτύριο, κάτι που φαίνεται δυσνόητο στον Κους. Γι αυτόν κάθε θάνατος είναι ίδιος...
Για άλλους ρωμαίους και άλλες ιουλιέττες
Δυο φυλές και μια γυναίκα ή καλύτερα δυο φυλές και δυο θρησκείες. Το ίδιο πάντα θέμα, όταν είσαι διαφορετικός πρέπει να μένεις με τη φυλή σου αλλιώς θα επακολουθήσει πόλεμος και θάνατος. Ενας μάγος δείχνει τον παράξενο δρόμο του πεπρωμένου στον Κόρτο αλλά αυτός του απαντά: "Τίποτα δεν είναι γραφτό...τίποτα που να μην πρέπει να ξαναγραφτεί"...
Οι άνθρωποι λεοπαρδάλεις
Στην αφρική δεν υπάρχει διωκτικό σώμα ή καλύτερα αστυνομικό σώμα, αλλά η δικαιοσύνη αποδίδεται απο τους ανθρώπους λεοπαρδάλεις που έχουν τον δικό τους κώδικα τιμής.Και όταν ο Κόρτο θέλει να εκδικηθεί για την άδικη δολοφονία του καπετάνιου Σλύττερ απο τον λοχία Σάξον, έναν επικίνδυνο τυχοδιώκτη, αντιλαμβάνεται πως κάποτε ο κώδικας τιμής και δικαιοσύνης κάποιων άλλων φυλών, μπορεί να είναι ο σωστότερος στον δικό του χώρο, κάτι με το οποίο δεν διαφωνεί καθόλου...