"Είχαμε, την προηγούμενη χρονιά, στην ίδια γιορτή, σηκωθεί όλοι από τις θέσεις μας, στις δώδεκα και μισή το μεσημέρι, κι αρχίσαμε να ψάλλουμε συνεννοημένοι τον Εθνικό μας Ύμνο. Οι φωνές μας έσχιζαν τον αέρα, περνούσαν από τους τοίχους, ανέβαιναν και κατέβαιναν τις μαρμάρινες σκάλες του κτιρίου κι ανταμώνονταν, και πολλαπλασιασμένες ακούγονταν δυνατά στο χώρο, σαν να έρχονταν από κάποια αθέατη χορωδία, και έμεινε στο τέλος ο απόηχος ενός χειροκροτήματος που δόνησε για κάμποσα λεπτά τις ψυχές μας. Του χρόνου θα κάναμε, λέγαμε, κανονική γιορτή."
Στις 28 Οκτωβρίου του 1943, μεσούσης της Κατοχής, οι υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδος συγκεντρώθηκαν στη μεγάλη αίθουσα των συναλλαγών, στο ισόγειο του Κεντρικού Καταστήματος (στην οδό Πανεπιστημίου) για την εορταστική εκδήλωση που είχαν ετοιμάσει.
Δανειζόμενη επιβεβαιωμένα στοιχεία από αυτό το συμβάν και τα παρεπόμενά του, χρησιμοποιώντας και υπαρκτά πρόσωπα (ανάμεσά τους ο Ηλίας Μέλλος, πραγματικό όνομα του Ηλία Βενέζη που εργαζόταν στην Τράπεζα), η Ιωάννη Τόμπρου στήνει μια έξοχη μυθιστορηματική πλοκή.
Την άνοιξη του 2003, ένα λησμονημένο δέμα -το προσωπικό ημερολόγιο μιας γυναίκας, στο οποίο αναφέρεται το εν λόγω γεγονός- πέφτει τυχαία στα χέρια της εικοσιοκτάχρονης Πέρσας. Εκείνη την περίοδο, η Πέρσα, που αντιμετωπίζει προβλήματα στην προσωπική και επαγγελματική της ζωή, αναπτύσσει μια παράξενη σχέση με την σπιτονοικοκυρά της. Η συνάντηση των δύο γυναικών θα οδηγήσει σε ανατροπές μέσα από μια ευγενή απάτη.