Ο Αλέξανδρος Παπαδερός (ΑΠ), λαϊκός Θεολόγος, Δρ. Φιλοσ., γεννήθηκε στον Λιβαδά Σελίνου του Νομού Χανίων Κρήτης το 1933 ως πέμπτο από έξη παιδιά της αγροτικής οικογένειάς του. Επικουρική (αναγνωρισμένη από το Κράτος) συμμετοχή (ως αγγελιοφόρος) στην Εθνική Αντίσταση, που είχε ένα από τα βασικά κέντρα της στην περιοχή. Ολοκαύτωμα του χωριού του και των όμορων (Κουστογεράκου και Μονής) το 1943. Εγκλεισμός του στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης στην Αγυά Χανίων. 1946-52: Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης (Ι.Μονή Αγίας Τριάδος). 1952-56: Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Κηρυγματική, κατηχητική και κοινωνική δραστηριότητα. 1955 και 1956: Συμμετοχή σε Κατασκηνώσεις Εργασίας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) στο Βερολίνο και το Wiesbaden. 1957-58: Στρατιωτική θητεία (υπεύθυνος Θρησκευτικής Υπηρεσίας –Β10- του Γ΄ Σώματος Στρατού). Mετεκπαίδευση: Εξ αιτίας της υπαρξιακής ανάγκης του να ξεδιαλύνει το «γερμανικό αίνιγμά» του (πώς να εξηγήσει το γεγονός, ότι ένας λαός, που ανέδειξε τον Beethoven, μπόρεσε να εκθρέψει και τον Hans, τον δήμιο του Σελίνου;) αποποιήθηκε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Yale των ΗΠΑ. Ζήτησε και έλαβε από το Παγικόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) υποτροφία για τη Γερμανία. Από το 1958 μέχρι το 1963 έμεινε στο Πανεπιστήμιο του Mainz, όπου σπούδασε Θεολογία (Ευαγγελική και Ρωμαιοκαθολική Σχολή) και Συγκριτική Επιστήμη των Πολιτισμών (Φιλοσοφική Σχολή, της οποίας αναγορεύθηκε Διδάκτωρ το 1962), υπηρέτησε ως Επιμελητής και εδίδαξε κατά τα έτη 1960-63. Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ): Κατά το διάστημα της παραμονής του στη Γερμανία ο ΑΠ, σε στενή συνεργασία με τον διδάσκαλό του Επίσκοπον Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίον αναζήτησε χρηματικούς πόρους, με τους οποίους έγινε η ανοικοδόμηση των εγκαταστάσεων της ΟΑΚ. Ταυτόχρονα προετοίμασε τον εαυτό του για το έργο της, μελετώντας τη λειτουργία της Ακαδημίας του Bad Boll και άλλων ομολόγων Ιδρυμάτων της Ευρώπης. Τη Γεν. Διεύθυνση της ΟΑΚ ασκεί αδιαλείπτως από τη σύσταση της Ιδρυτικής Επιτροπής (1-2-1963) μέχρι σήμερα. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Π.Ι.): Με πρόταση του Καθηγητή Ι. Κακριδή (1964) το Υπουργικό Συμβούλιο εξέλεξε τον Α.Π. στη θέση του Θεολόγου Παρέδρου του νεοσύστατου Π.Ι. του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ). Η Δικτατορία τον απέλυσε (1967). Αποκαταστάθηκε με τον βαθμό του Συμβούλου (1974). Αποχώρησε το 1999. Ενδιαμέσως υπηρέτησε στην Επιτροπή Διοικήσεως και Διαχειρήσεως του Πανεπιστημίου Κρήτης (1975 -1976 ) και ως Ειδικός Σύμβουλος στο ΥΠΕΠΘ (1982-84), με αρμοδιότητα επί των Θρησκευμάτων. Οι υπηρεσίες αυτές προσφέρθηκαν παράλληλα προς τη διεύθυνση της ΟΑΚ. Από τις λοιπές δραστηριότητες: · Εκ των ιδρυτών και πρώτος Πρόεδρος της Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης (Ε.ΘΕ.Κ.), εκλεγμένος από τις Γεν. Συνελεύσεις (1973-1983), οπότε και αποχώρησε, λόγω υποχρεώσεων στην Αθήνα. · Από το 1974 μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, ως αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επανεκλεγόμενος από τις Γεν. Συνελεύσεις. Μετά την αποχώρηση του Πατριάρχου Μόσχας Αλεξίου από την Προεδρία του ΚΕΚ ο ΑΠ άσκησε τα καθήκοντα του Προέδρου επί εξάμηνο (1992-93). Μέλος διαφόρων Επιτροπών, αποστολών κ.λπ. · Μέλος Γεν. Συνελεύσεων, Επιτροπών και αποστολών του Π.Σ.Ε. · Επί 30 και πλέον έτη μέλος του Διοικ. Συμβουλίου του Συνδέσμου των Χριστιανικών Ακαδημιών της Ευρώπης. · Επισκέπτης Καθηγητής στη Θεολογική Σχολή McCormick του Σικάγου (1989). · Μέλος της Συγκλήτου του Συμβουλίου της Ευρώπης για το εκπαιδευτικό - πολιτιστικό πρόγραμμα "Cultural Routes - Monastic Influence" (1995-99 ). Διακρίσεις: - Άρχων Υπομνηματογράφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1968). Εκκλησιαστικά Παράσημα των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Μόσχας, Βουκουρεστίου, της Αρμενικής Εκκλησίας του Λιβάνου κ. ά. - Ομοσπονδιακό Παράσημο Γερμανίας (Σταυρός Διακεκριμένων Υπηρεσιών - Bundesverdienstkreuz Α΄ Τάξεως) επί προεδρίας του R.v. Weizsaecker. Βιβλία του, μελέτες, άρθρα, λήμματα σε Εγκυκλοπαίδειες, βιβλιοκρισίες κ.λπ. έχουν δημοσιευθεί στην Ελληνική και σε ξένες γλώσσες (βλπ.Βιβλιογραφία). Παντρεμένος με την Άννα (Πολυχρονιάδου). Έχουν δυό παιδιά.