Ο Ερμόλαος, πρωταγωνιστής στην τραγωδία του Σοφοκλέους Φιλοκτήτης, εξαφανίζεται πριν ακόμα σβήσει ο απόηχος από τα τελευταία λόγια του Χορού.
Η αγαπημένη του, η Δάφνη, χορεύτρια της Λυρικής Σκηνής, αγωνίζεται να τον ξαναβρεί, ενώ τον ίδιο καιρό παρουσιάζεται η μεγάλη ευκαιρία της ζωής της: της αναθέτουν το ρόλο της Ζιζέλ.
Κι από τότε οι μέρες της κυλάν με διπλή αγωνία: να τον ξαναβρεί και να πετύχει στη μεγάλη προσπάθειά της, ελπίζοντας πως το ένα θαύμα θα φέρει και δεύτερο κι ο αγαπημένος της θα γυρίσει κοντά της.
Περίεργοι άνθρωποι την πλησιάζουν, κάποιοι με το πρόσχημα πως θέλουν να την βοηθήσουν, και στην ταραγμένη φαντασία της στροβιλίζονται αρχαίοι μύθοι, όνειρα, παραισθήσεις με μια παράξενη, σαν την κίνηση των αστεριών, αρμονία. Κι όταν ανεβαίνει στη σκηνή κι αρχίζει το χορό της, σε δεύτερο επίπεδο εκτυλίσσεται και η τραγωδία -αντίκρυ της πότε βλέπει τον πρωταγωνιστή του χοροδράματος και πότε το Φιλοκτήτη, το δικό της, όπως λέει, Φιλοκτήτη. Πώς όμως θα τελειώσει αυτή η ιστορία; Σαν αρχαία τραγωδία, με πρωταγωνιστές το Χάροντα και τις Ερινύες, ή σαν ταινία Χόλιγουντ με το αναπόφευκτο happy end; Ή μήπως υπάρχουν και τα ξεχασμένα επιχειρήματα το Κάφκα -μια τρίτη λύση;