Ο λόρδος Βύρων έζησε μια ζωή γεμάτη πάθη και εντάσεις, φύση ανήσυχη, πνευματική, ερωτική, ελεύθερη. Από τις εκτάσεις του Νιούστεντ Άμπι και τους εφηβικούς έρωτες στα σκιερά δάση της Αγγλίας άνοιξε τα φτερά του και πέταξε μακριά, στο φως της Ελλάδας. Τη λάτρεψε την Ελλάδα ο λόρδος Βύρων, λάτρεψε τον ήλιο, τους ανθρώπους της. Στην Ελλάδα μόρφωσε τον πολιτικό φιλελευθερισμό του, στην Ελλάδα γνώρισε το μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του. Η Κόρη των Αθηνών, η κατά κόσμον Τερέζα Μακρή, αιχμαλώτισε τις σκέψεις του και μαζί της ανέπτυξε ένα βαθύ συναισθηματικό δέσιμο, χωρίς να συνάψουν ωστόσο ερωτική σχέση. Η επιμονή της οικογένειάς της να παντρευτεί έδρασε ως καταλύτης. Ο λόρδος Βύρων έβλεπε τον έρωτα ως ελευθερία, ενώ εκείνη ως δέσμευση. Χρόνια μετά, όταν εκείνος πια έχει πεθάνει, εκείνη, με μόνη συντροφιά τη δυστυχία, δέχεται την επίσκεψη του μεγάλου μουσουργού Θεόφιλου Γκουνώ που σκοπεύει να μελοποιήσει το έργο του λόρδου Βύρωνα "Η κόρη των Αθηνών" αναγνωρίζοντάς την ως τη μούσα του μεγάλου ποιητή.
Είναι όμως πλέον αργά...