Ο Γ. Μ. Σηφάκης είναι ομότιμος καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην Alexander S. Onassis Professor της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και του νεοελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (1992-2003). Έχει επίσης διδάξει στα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, της Θεσσαλονίκης και της Κρήτης. Οι ερευνητικές του δραστηριότητες και δημοσιεύσεις αφορούν στην από σκηνής ερμηνεία του αρχαίου δράματος, στην ποιητική της αφήγησης στην αρχαία, μεσαιωνική και νεώτερη λογοτεχνία, και στην παραδοσιακή λογοτεχνία. Μεταξύ των έργων του: "Parabasis and animal choruses" (1971)· "Για μια ποιητική του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού" (1988)· "Aristotle on the function of the tragic poetry" (2003).

Ο Λευτέρης Αλεξάκης κατάγεται από τη Λακωνία. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με υποτροφία του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1967) και Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Universite Libre de Bruxelles (1968-1970). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1980. Από το 1974 είναι μόνιμος ερευνητής και από τον Ιούνιο του 1996 διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολείται κυρίως με το ελληνικό σύστημα συγγένειας και την Εθνολογία και Εθνοϊστορία των Βαλκανικών λαών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει γράψει τα σενάρια δύο εθνογραφικών ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας από το 1992 έως το 1996 και από το 1998 έως το 2000. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1996-1997). Επίσης έχει διδάξει με ανάθεση από τον τομέα "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ανθρωπολογία" στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2000).

Ο Ευθύμιος Παπαταξιάρχης σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνική Ανθρωπολογία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο London School of Economics, απ' όπου πήρε το διδακτορικό του το 1988. Από το 1987 διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κυριότερα έργα του: (επιμ. με Μ. Κομνηνού) "Κοινότητα, κοινωνία και ιδεολογία" (Αθήνα 1990), (επιμ. με P. Loizos) "Contested Identities. Gender and Kindship in Modern Greece" (Princeton 1991), (επιμ. με Θ. Παραδέλλη) "Ταυτότητες και φύλο στη σύγχρονη Ελλάδα" (Αθήνα 1992), (επιμ. με Θ. Παραδέλλη) "Ανθρωπολογία και παρελθόν: συμβολές στην κοινωνική ιστορία της νεότερης Ελλάδας" (Αθήνα 1993). Έχει γράψει άρθρα για τη συγγένεια, το κοινωνικό φύλο, την πολιτισμική κατασκευή της ταυτότητας και τη θεωρία της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας.

Η Ευαγγελή Αρ. Ντάτση γεννήθηκε στο Ριζοβούνι της επαρχίας Νικοπόλεως Πρεβέζης. Το 1969 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το διάστημα 1981-1983 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, όπου παρακολούθησε μαθήματα κοινωνικής και πολιτισμικής ανθρωπολογίας. Το διάστημα 1990-1991 παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Βενετίας μαθήματα ιστορικής ανθρωπολογίας. Εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος Μ. Γ. Μερακλής γεννήθηκε το 1932 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γοτίγγης της Γερμανίας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του οποίου διετέλεσε και πρύτανης (1981-1982). Στο χρονικό διάστημα 1990-1999 δίδαξε το ίδιο αντικείμενο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από μετάκληση. Είναι προεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και χρημάτισε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει βιβλία αναφερόμενα στη λαογραφία και τη (νεοελληνική κατεξοχήν) φιλολογία και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα σχετικά με τα δύο αυτά αντικείμενα.

Ο Βασίλης Νιτσιάκος γεννήθηκε στην Αετομηλίτσα Ιωαννίνων το 1958. Σπούδασε Φιλολογία, Λαογραφία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων, Leeds και Cambridge. Από το 1989 διδάσκει Λαογραφία στο Τμήμα Ιστορία και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου σήμερα κατέχει θέση αναπληρωτή καθηγητή. Από το 1994 μέχρι το 1998 υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου του Cambridge σε διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Παραδοσιακές κοινωνικές δομές", Οδυσσέας 1991, "Οι ορεινές κοινότητες της Πίνδου. Στον απόηχο της μακράς διάρκειας", Πλέθρον 1995, "Λαογραφικά ετερόκλητα", Οδυσσέας 1997, "Νομός Ιωαννίνων. Σύγχρονη πολιτισμική γεωγραφία" (σε συνεργασία), Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων 1998, "Τα ποτάμια της Ηπείρου. Τόποι και δρόμοι των νερών, των ανθρώπων και των πολιτισμών" (σε συνεργασία), Ν.Α.Ι. 2001 και "Χτίζοντας το χώρο και το χρόνο", Οδυσσέας 2003.

Ο Ευάγγελος Γρ. Αυδίκος γεννήθηκε στην Πρέβεζα, με καταγωγή από το Συρράκο. Σπούδασε στο Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Είναι καθηγητής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων οι τίτλοι: "Το βλέμμα στον τοίχο με τη μαντανία", διηγήματα, (Ελληνικά Γράμματα, 2001), "Ο δικός μου Θεός", μυθιστόρημα, (Ταξιδευτής, 2004), "Η Θράκη και οι άλλοι. Ιχνηλατώντας τα πολιτισμικά όρια και την ιστορική μνήμη" (Οδυσσέας 2007), "Η κίτρινη ομπρέλα" (Μεταίχμιο, 2007) -ήταν στη μικρή λίστα του περιοδικού "Διαβάζω" για το βραβείο μυθιστορήματος του 2008, "Ήταν μια φορά κι έναν καιρό αλλά μπορεί να γίνει και τώρα. Η εκπαίδευση ως χώρος διαμόρφωσης παραμυθάδων" (Ελληνικά Γράμματα 1999), "Το παιδί στην παραδοσιακή και τη σύγχρονη κοινωνία" (Ελληνικά Γράμματα 1996), "Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις" (Οδυσσέας 1994).

Η Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν διδάσκει κοινωνική ανθρωπολογία στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Διευθύνει το εργαστήριο κοινωνικής ανθρωπολογίας και το αρχείο προφορικών μαρτυριών που στεγάζονται στο ίδιο τμήμα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν, μεταξύ άλλων, την κοινωνική μνήμη, τη μετανάστευση, τις μετακομμουνιστικές κοινωνίες και τον εθνοτισμό. Έχει διεξάγει επιτόπια έρευνα στην Ελλάδα, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στην Ουγγαρία.

Η Ρίκα Μπενβενίστε γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1959. Σπούδασε Ιστορία στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και έκανε το διδακτορικό της στη μεσαιωνική ιστορία στη Σορβόννη (Ρaris, Ρantheon-Sorbonne). Δίδαξε στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Μεσαιωνικής Ευρώπης στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Μελέτες της για τα δικαστικά αρχεία της μεσαιωνικής Γαλλίας, την ιστορική ανθρωπολογία και τις σχέσεις εβραίων και χριστιανών στη μεσαιωνική Δύση έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται επίσης η εβραϊκή ιστοριογραφία και η ιστορία του Ολοκαυτώματος.

Η Ελευθερία Δέλτσου είναι επίκουρη καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σπούδασε αγγλική γλώσσα και φιλολογία (ΑΠΘ), προφορική ιστορία (Μεταπτυχιακό, τομέας Λαογραφίας, ΑΠΘ) και Κοινωνική Ανθρωπολογία (Μ. Α. Ph. D., Indiana University). Ερευνητικά ασχολείται με τις πολιτικές του πολιτισμού και του παρελθόντος, τον εθνικισμό, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον τουρισμό, την κατανάλωση, την ανάπτυξη, τη νεωτερικότητα, τη διαμόρφωση τόπων, τις τοπικές προσλήψεις για το αρχαιολογικό παρελθόν.

Η Μαρία Κουρούκλη είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Cambridge και διδάκτωρ της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι. Σήμερα είναι ερευνήτρια στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, μέλος του Εργαστηρίου Εθνολογίας και Συγκριτικής Κοινωνιολογίας (Laboratoire d' Ethnologie et Sociologie Comparative) στο πανεπιστήμιο Paris C-Nanterre, όπου και διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Είναι επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Ethnologie Francaise. To πρώτο βιβλίο της, βασισμένο σε επιτόπια έρευνα στην Επίσκεψη της Κέρκυρας, δημοσιεύτηκε στα γαλλικά το 1985. Οι μετέπειτα δημοσιεύσεις της είχαν σχέση με θέματα συγγένειας και οικογένειας, ταυτότητας και εθνικισμού στην Ελλάδα, καθώς και με τη σύγκριση λογοτεχνικής και ανθρωπολογικής γραφής. Η πρόσφατη δουλειά της αφορά αφενός φαινόμενα θρησκευτικού συγκρητισμού στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και αφετέρου ζητήματα μνήμης και ταυτότητας σε σχέση με τον Εμφύλιο Πόλεμο στην Ελλάδα.

Ο Δημήτρης Κ. Ψυχογιός γεννήθηκε το 1948 στα Λεχαινά Ηλείας. Γνωρίζει ανάγνωση και γραφή, θυμάται λίγη από την αριθμητική που έμαθε όταν σπούδαζε Φυσική και αρκετή από την ιστορία και εθνολογία της Ελλάδας με την οποία ασχολήθηκε στο διδακτορικό του. Υπήρξε ερευνητής στο ΕΚΚΕ, καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου δίδασκε μαθήματα για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και τη γραφή, μέλος του ΕΣΡ. Ασχολήθηκε κατά καιρούς με την πολιτική, εργαζόταν πάντα σε εφημερίδες και περιοδικά ("Ελευθεροτυπία", "Αυγή", "Αντιθέσεις", "Αντί", "Δίφωνο"), για να καταλήξει το 1990 στο "Βήμα", στο οποίο συνεχίζει να γράφει κάθε Κυριακή με το ψευδώνυμο Διόδωρος Κυψελιώτης. Παντρεμένος, πατέρας πολλών παιδιών. Το μυθιστόρημα "Χιονίζει ήσυχα στις Αγριόλευκες" (Γαβριηλίδης, 2011) είναι το πρώτο που εξέδωσε.

Η Ρένα Σταυρίδη - Πατρικίου (1934-2009) ήταν ιστορικός, καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστήμιου. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Στρασβούργου (1962-1967) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (Diplome d' Etudes Superieures, DES) στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Paris I) (1968-1970) και στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης (Paris IV) (1970-1973). Το 1975 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. Από το 1978 ήταν μέλος του διδακτικού και επιστημονικού προσωπικού του Παντείου Πανεπιστημίου. Στο πλαίσιο του προγράμματος "Socrates" δίδαξε θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας στα Πανεπιστήμια της Κατάνιας και του Παλέρμο (1998). Δίδαξε επίσης θέματα Βαλκανικής και Νεοελληνικής Ιστορίας ως επισκέπτρια καθηγήτρια στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociates στο Παρίσι (2003). Για τα ίδια θέματα πραγματοποίησε ομιλίες στα πανεπιστήμια της Τεργέστης, της Νεάπολης και της Κοπεγχάγης. Από το 2000 έως το 2004 χρημάτισε Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Βασικό της ερευνητικό αντικείμενο ήταν ο δημοτικισμός, το γλωσσικό ζήτημα και η ελληνική παιδεία, ενώ από το πρώτο ήδη βιβλίο της, "Δημοτικισμός και κοινωνικό πρόβλημα" (1976), που κυκλοφόρησε από τη Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη των εκδόσεων "Ερμής", την οποία διηύθυνε ο Άλκης Αγγέλου, ξεχώρισε για τη σαφήνεια των ιδεών και του ύφους, το ερευνητικό της πνεύμα και τους ορίζοντες της γραφής της. Παράλληλα, υπήρξε μια διαυγής και μαχητική παρουσία, με σταθερή παρέμβαση στον δημόσιο χώρο. Εκτός από πολυάριθμες μελέτες που δημοσίευσε σε συλλογικούς τόμους, σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά με αντικείμενο την ιστορία του νεότερου ελληνισμού, εξέδωσε τα βιβλία: "Δημοτικισμός και κοινωνικό πρόβλημα" (Ερμής, Αθήνα 1976, β' εκδ. Εστία 2000), "Ο Γ. Σκληρός στην Αίγυπτο: σοσιαλισμός, δημοτικισμός και μεταρρύθμιση" (Θεμέλιο, Αθήνα 1988), "Rhigas and Coray: Peres et Symboles de Lumieres Neohelleniques" (Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας- Expolangues, 1999), "Γλώσσα, εκπαίδευση και πολιτική" (Ολκός, Αθήνα 1999, β' εκδ. 2009), "Οι φόβοι ενός αιώνα" (Μεταίχμιο, 2008), κ.ά. Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Νοέμβριου 2009, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.

Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς γενήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933. ΣΠOYΔEΣ 1960. Πτυχίο Iστορικού Tμήματος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών 1965-1967. Yπότροφος του IKY για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι 1972. Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section - Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία. 1976. Eleve diplome της EPHE, IVe Section. AKAΔHMAΪKEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣ 1. Διδασκαλία 1974-1984. Charge de Conferences στην EPHE, IVe Section 1976-1977. Charge de Cours στο Πανεπιστήμιο Paris-IV 1982-1998. Professeur associe στο Πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne. Διεύθυνση DEA και διδακτορικών διατριβών στο πλαίσιο των etudes Doctorales του Πανεπιστημίου Paris I. 1986-1988. Charge de Conferences στην EHESS. 1993-2005. Eβδομαδιαία σεμινάρια στο KNE/EIE με θέμα: "Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, IE'-IΘ'αι." 2. Eρευνητικές δραστηριότητες 1961-1965. Bοηθός έρευνας στο KNE/EIE 1967-1974. Assistant de recherches στην EPHE, VIe Section. 1977-1990. Διευθυντής Eρευνών του Προγράμματος Iστορίας της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδας 1987-1991. Mέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας 1985-1989. 1994-2000 Mέλος της Eπιτροπής Iστορίας του Iστορικού Aρχείου Eλληνικής Nεολαίας 1984-1986. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, IZ'-IΘ' αι. 1988-1990. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Eλλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, IE'-IΘ' αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων. 1988-2003. Διευθυντής ερευνών στο KNE/EIE 3. Άλλες ακαδημαϊκές δραστηριότητες 1983-2005. Συνδιευθυντής του περιοδικού ''Tα Iστορικά''. 1985-1990. Aντιπρόεδρος της Δ. Eπιτροπής του Iονίου Πανεπιστημίου. 2004 κ.ε. Πρόεδρος των ''Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας'' (ΑΣΚΙ)

Η Αλεξάνδρα Μπακαλάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1953. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Buffalo στις Η.Π.Α. Έχει διδάξει ως Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής. Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και τώρα διδάσκει στο Τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Ερευνητικά έχει ασχοληθει με ζητήματα που αφορούν το φύλο και το σώμα και πρόσφατα τη φιλανθρωπία. Ενδεικτικά έργα: "Ανθρωπολογία, γυναίκες και φύλο" (επιμ.) Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1994· "Locked into Security, Keyed into Modernity: The Selection of Burglaries as source of risk in Greece", Ethnos 68: 209-229, 2003. Έχει επίσης δημοσιεύσει άρθρα σε ξένα και ελληνικά περιοδικά πάνω σε ζητήματα κοινωνικού φύλου και πολιτισμού.

Ο Παύλος Κάβουρας διδάσκει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Χρυσούλα Χατζητάκη-Καψωμένου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Aπoφοίτησε από το τμήμα Iστορίας και Aρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Aριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και στη συνέχεια, ως Visiting Fellow και υπότροφος του Iδρύματος Ford, παρακολούθησε μαθήματα λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, στη Φιλαδέλφεια, και ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, στη Bαλτιμόρη των HΠA. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Λαογραφίας και Εθνολογίας, στο τμήμα Iστορίας και Aρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Tο αντικείμενο της διδασκαλίας και των ερευνητικών ενδιαφερόντων της περιλαμβάνει τη θεωρία της λαογραφίας και της κοινωνικής ανθρωπολογίας, τη λαϊκή προφορική λογοτεχνία (δημοτικά τραγούδια, παραμύθια, παροιμίες, αινίγματα κ.λπ.), το λαϊκό χιούμορ και τη λαϊκή τέχνη και τεχνολογία.

Καθηγήτρια ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και νυν διευθύντρια του ΠΜΣ "Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία". Σπούδασε κοινωνική ανθρωπολογία και κοινωνικές επιστήμες στο Κολέγιο Pierce, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Κυριότερα έργα της: "Alcohol, Gender and Culture", επιμ. (1992) Routledge, "Ανθρωπολογική Θεωρία και Εθνογραφία. Σύγχρονες Τάσεις", επιμ. (1998) Ελλ. Γράμματα (επανέκδοση, 2011, Εκδόσεις Πατάκη), "Πολιτισμός και Εθνογραφία. Από τον Εθνογραφικό Ρεαλισμό στην Πολιτισμική Κριτική" (1999) Ελλ. Γράμματα, "Εαυτός και "Άλλος". Εννοιολογήσεις, Ταυτότητες και Πρακτικές στην Ελλάδα και την Κύπρο", επιμ. (2003) Gutenberg, "Όψεις Ανθρωπολογικής Έρευνας: Πολιτισμός, Ιστορία, Αναπαραστάσεις", επιμ. (2008) Ελλ. Γράμματα (επανέκδοση, 2011, Εκδόσεις Πατάκη). Άρθρα της πάνω σε ζητήματα εθνοτικών ομάδων και συγκρότησης ταυτοτήτων, ανθρωπολογικής θεωρίας και εθνογραφίας, ανθρωπολογίας οίκοι και ανθρωπολογίας και ψυχανάλυσης έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Έχει κάνει επιτόπια εθνογραφική έρευνα σε προσφυγική περιοχή των Αθηνών, στα Μεσόγεια, τη Θεσσαλία και πρόσφατα έχει ξεκινήσει έρευνα στη Νότια Αλβανία.

Η Άννα Τριανταφύλλου είναι σχολική σύμβουλος γαλλικής γλώσσας. Σπούδασε γαλλική γλώσσα και φιλολογία στην Αθήνα, κοινωνική ανθρωπολογία και διδακτολογία γλωσσών και πολιτισμών στο Παρίσι. Το 2005 της απονεμήθηκε από το γαλλικό Υπουργείο Παιδείας ο τίτλος του "Ιππότη των Ακαδημαϊκών Φοινίκων" (Chevalier dans l'ordre des Palmes Academiques). Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την ανθρωπολογία της εκπαίδευσης, τη διδακτική των γλωσσών, τη διαπολιτισμική επικοινωνία, την πολυγλωσσία και την πολυπολιτισμικότητα.